دانلود و خرید کتاب آخرین شب در خرمشهر کامل جابر ترجمه فاتن سبزپوش
تصویر جلد کتاب آخرین شب در خرمشهر

کتاب آخرین شب در خرمشهر

نویسنده:کامل جابر
دسته‌بندی:
امتیاز:
۴.۱از ۲۸ رأیخواندن نظرات

معرفی کتاب آخرین شب در خرمشهر

آزادسازی خرمشهر یکی از مهم‌ترین و زیباترین خاطرات ایرانی‌ها است؛ اما زمانی که یک افسر عراقی از شب قبل از پیروزی خرمشهر بگوید، جذابیت آن صدچندان هم می‌شود، چون این‌جا دشمن، خود شکستش را اعتراف می‌کند «آخرین شب در خرمشهر» خاطرات سرهنگ عراقی، کامل جابر از آخرین شب محاصره این شهر است: «نزدیک ساعت یک، تانک‌های نیروهای اسلامی به سوی مناطق استقرار ما پیشروی کردند که با آتش سلاح‌های ما مواجه شدند. آن‌ها هم نیروهای محاصره شده ما را هدف آتش قرار دادند. در این محل، پناهگاه بزرگی وجود داشت که تمام افسران رده‌بالا در آن جمع شده بودند و اگر یک موشک ایرانی به آن اصابت می‌کرد، مصیبتی بزرگ بر ما وارد می‌شد. نیروهای ایرانی هم از این پناهگاه آگاهی کامل داشتند و سعی می‌کردند به سوی این پناهگاه شلیک نکنند؛ چون از نیروی موجود در آن باخبر بودند و می‌خواستند این گروه را به اسارت درآورند. پس از این درگیری، ایرانی‌ها با بلندگو از افسران خواستند خود را تسلیم کنند. سپس یکی از آن‌ها که به زبان عربی مسلّط بود، به پناهگاه آمد و با افسران به گفت‌وگو نشست. این افسران پیش‌تر با لشکر یازده تماس گرفته کسب تکلیف کرده بودند. به آن‌ها دستور داده شده بود تسلیم نشوند.»
ادریس
۱۳۹۸/۰۳/۱۲

کتاب خوبیه. روایت دفاع مقدس از زبان فرمانده دشمن. کاملا از تصویر سازی هاش مشخصه که سربازان عراقی هم می دانستند صدام چه حیوانی است. می دانستند به سرزمین اسلامی ایران حمله کرده اند. جالب تر از همه همراهی فرماندهانی از

- بیشتر
Mathilda
۱۳۹۸/۱۰/۳۰

اگر روایت جذاب تری داشت، دلنشین تر میشد. تعداد اسامی به همراه سمت هاشون، نسبتا زیاد بود و اگر بخوای دقیق بشی و به ذهن بسپری، کمی گیج کننده میشه. ضمنا اگر خواننده، اطلاعاتی در مورد رده بندی های نظامی داشته

- بیشتر
homa51
۱۳۹۸/۰۵/۲۸

امام خمینی( ره): "خرمشهر را خدا آزاد کرد" شنیدن‌روایت فتح‌پیروزمندانه رزمندگان اسلام در عملیات آزادسازی خرمشهر آنهم از زبان یک افسر عراقی بسیار غرورآفرین و لذت بخش بود.

Mohammad
۱۳۹۹/۰۹/۲۶

درود بر سربازان جمهوری اسلامی ایران آنها باشجاعت تمام به دل دشمن میروند در حالی که عراقی ها از ترس فرار می کنند. اگر خدا با ما نبود خرمشهر آزاد نمی شد طبق حرف های امام خمینی خرمشهر را خدا آزاد

- بیشتر
"zeinab 82"
۱۴۰۲/۰۷/۱۵

جالب بود حرف های یک عراقی درمورد شکستشون در خرمشهر در مقابل سرباز های ایرانی درمورد رفتار وحشیانه صدام و افسر های عراقی با اسیر تا و سربازانی که فرار میکردند. جالب بود برام با اینکه میدونستند در راه اشتباهی

- بیشتر
فآطمه
۱۴۰۰/۱۲/۰۴

درکل خوب بود

Akbar Aghaii
۱۳۹۹/۰۶/۱۸

کتاب بسیار جذابی بود در کمتر از ۳۰ دقیقه قابل مطالعه ست

Mohammad Bagheri
۱۳۹۹/۰۱/۱۰

درود خدا بر همه شهدا، جانبازان، آزادگان و رزمندگان این جنگ منحوس. به نظرم تکه هایی از این کتاب بصورت جانبدارانه و احساسی ترجمه شده بود.

علیرضا سلامی
۱۴۰۳/۰۵/۱۶

این کتاب درباره آخرین روزهای حضور نیروهای متجاوز عراقی در شهر عزیز و دوست داشتنی ما خرمشهر است که به دست نیروهای دلاور ایران زمین آزاد شد گرچه خرمشهر را پس گرفتیم اما شهری نبود که عروس شهرهای خلیج فارس

- بیشتر
جعفر سلمان نژاد
۱۴۰۲/۱۰/۱۹

کتاب جالبی بود

هر یک از آن‌ها با استقبال از مرگ به سمت ما هجوم می‌آورد.
Mathilda
جسد افسران همرده خود را می‌دیدم که با آتش قوی زرهی ایران می‌سوخت. از خدا کمک خواستم تا مرا از آن جهنم نجات دهد. فریاد کمک کمک سربازان ما که پارچه‌های سفید را به علامت تسلیم بالا برده بودند، به گوش کسی نمی‌رسید. جسد سرهنگ ستاد صبحی‌الدلیمی - رییس دایره مهندسی و مسؤول نظامی سپاه سوم که مسؤول ویرانی خرّمشهر بود، زیر پای سربازان لگدکوب می‌شد. من نیز جسد او را عمداً لگد کردم؛ چرا که آن شب به اشتباهی که در خرّمشهر مرتکب شدیم، پی برده بودم.
S
درگیری‌های خونین سربازان ایرانی مثل داوطلبان مرگ به سوی ما می‌آمدند؛ انگار می‌خواستند ما را از روی زمین محو کنند. برای آن‌ها مرگ، فشنگ و آتش معنا نداشت. با این‌که تانک‌های تیپ زرهی ما پیشرفته - و از نوع تی ۷۲ - بود اما پیاده‌نظام ایرانی پشت سر تانک‌های ما می‌دویدند و در یک لحظه آن را به خاکستر تبدیل می‌کردند. درگیری شدید بود. نمی‌توانستیم سربازان خود را از سربازان ایرانی تشخیص بدهیم. فرمانده گردان - سرهنگ دوم لطیفه صبحی - از من که فرمانده گروهان دوم بودم، خواست که تا آخرین نفس مقاومت کنم. او به دست خود سربازان فراری و اسیران ایرانی را اعدام می‌کرد.
S
افسران درجه نظامی خود را کنده بودند؛ چون فکر می‌کردند اسیر خواهند شد، وضع بسیار آشفته بود. در همان‌حال، فرماندهی از ما می‌خواست حتی اگر جوی خون در شهر جاری شود، خرّمشهر را از دست ندهیم. عدّه‌ای از افسران به فرماندهی گفته بودند که جان خود را فدای صدام خواهند کرد و فرماندهی هم این حرف‌ها را باور کرده بود.
S
در مورد خبر کشته شدن احمد زیدان باید گفت که او از حال رفت؛ ولی کشته نشد و پس از انجام چند عمل جراحی به هوش آمد؛ امّا هر دو پایش را از دست داد و بازنشسته شد؛ چون میزان معلولیتش ۹۰% بود. احمد زیدان هنوز زنده است و در بغداد زندگی می‌کند و در دل خود جنایات عجیب زیادی را پنهان دارد؛ جنایاتی که او در حق انقلاب اسلامی مرتکب شده است. در مورد او همین قدر کافی است که به دست خود تعداد زیادی از اسیران ایرانی را اعدام و حکم اعدام اسیران بسیار دیگری را نیز صادر کرده است. سرهنگ احمد زیدان تعریف می‌کرد که در طی اقامت در خرّمشهر، اشیا و کالاهای زیادی را از شهر دزدیدیم و به عراق منتقل کردیم. عتیقه‌جات نفیس، ماشین، لباس، آجر و لوازم خانگی و... همچنین مواد ساختمانی شهر خرّمشهر را به سرقت بردیم. خرّمشهر وقتی ما به آن هجوم بردیم، بسیار زیبا بود؛ اما پس از چند روز، شهر را ویران کردیم تا از آجر ساختمان‌ها برای سنگرسازی استفاده کنیم.
S
سرهنگ احمد زیدان از نظامیان حیله‌گر به شمار می‌رفت، او سلطه‌گری و رهبری را بسیار دوست می‌داشت؛ برای همین با این‌که از نظر درجه نظامی پایین بود، توانست فرماندهی خرّمشهر را به دست آورد، او بسیار دروغگو بود. غالباً اعلام می‌کرد که مشغول کارهای بزرگ و مهم است؛ در حالی که بسیار ترسو بود. تیپ ما در آتش نیروهای اسلامی می‌سوخت. از سرهنگ پرسیدم: کجا می‌رویم؟ گفت: عراق! گفتم: در این صورت، کلکمان کنده است؛ چون سرنوشت تمام کسانی که عقب‌نشینی کرده‌اند، معلوم است. در این هنگام، عدّه‌ای از سربازان عراقی را دیدم که همراه آن‌ها چند اسیر ایرانی بود. سربازان از سرهنگ پرسیدند: با این‌ها چه کنیم! گفت: اعدامشان کنید! بلافاصله سه سرباز ایرانی اعدام شدند.
S
سربازان ایرانی مثل داوطلبان مرگ به سوی ما می‌آمدند؛ انگار می‌خواستند ما را از روی زمین محو کنند. برای آن‌ها مرگ، فشنگ و آتش معنا نداشت. با این‌که تانک‌های تیپ زرهی ما پیشرفته - و از نوع تی ۷۲ - بود اما پیاده‌نظام ایرانی پشت سر تانک‌های ما می‌دویدند و در یک لحظه آن را به خاکستر تبدیل می‌کردند.
فآطمه
در این هنگام، عدّه‌ای از سربازان عراقی را دیدم که همراه آن‌ها چند اسیر ایرانی بود. سربازان از سرهنگ پرسیدند: با این‌ها چه کنیم! گفت: اعدامشان کنید! بلافاصله سه سرباز ایرانی اعدام شدند. ما پشت‌سر سرهنگ می‌دویدیم؛ به این خیال که او راه را می‌شناسد. پشت سر ما گروهی به سمت عراق می‌دویدند، ناگهان یک موشک به سوی ما پرتاب شد و ما را پراکنده کرد
Mohammad
تمام واحدها طبق این نقشه پیشروی کردند. در خلال این پیشروی، با مقاومت‌هایی اندک از سوی نیروهای ایرانی مواجه شدیم. البته چون بسیار مضطرب بودیم، این مقاومت‌های اندک را به مثابه حمله‌ای بزرگ فرض می‌کردیم. نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده بود؛ اما همه ما هر فرد از نیروهای اسلامی را به منزله چند نفر می‌دیدیم.
Mathilda
سربازان ایرانی مثل داوطلبان مرگ به سوی ما می‌آمدند؛ انگار می‌خواستند ما را از روی زمین محو کنند. برای آن‌ها مرگ، فشنگ و آتش معنا نداشت. با این‌که تانک‌های تیپ زرهی ما پیشرفته - و از نوع تی ۷۲ - بود اما پیاده‌نظام ایرانی پشت سر تانک‌های ما می‌دویدند و در یک لحظه آن را به خاکستر تبدیل می‌کردند. درگیری شدید بود.
عباس صابری
جسد سرهنگ ستاد صبحی‌الدلیمی - رییس دایره مهندسی و مسؤول نظامی سپاه سوم که مسؤول ویرانی خرّمشهر بود، زیر پای سربازان لگدکوب می‌شد. من نیز جسد او را عمداً لگد کردم؛ چرا که آن شب به اشتباهی که در خرّمشهر مرتکب شدیم، پی برده بودم.
Akbar Aghaii
فرمانده نیروهای ویژه در آخرین ساعات حمله با فرمانده نیرو در خرّمشهر تماس گرفت و اعلام کرد: ارسال نیروی ذخیره بی‌فایده است؛ چون نیرویی که مقابل ما می‌جنگد، زیاد نیست؛ اما با شجاعت تمام می‌جنگد.
Alireza
هنگام توزیع نشان شجاعت، صدام گفت: من از مقاومت شما در خرّمشهر راضی نیستم، این نشان‌ها برای سرپوش گذاشتن به تلفات ما در مقابل افکار عمومی است، کاش کشته می‌شدید و عقب‌نشینی نمی‌کردید. او خشمگین به ما نگاه می‌کرد. بعد به طرفمان تُف انداخت و گفت: چهره ما و چهره تاریخ را سیاه کردید.
ziba
عبدالجواد ذنون - مسؤول اطلاعات نظامی - در مورد خرّمشهر گفته بود: با داشتن خرّمشهر می‌توانیم تمام گفت‌وگوهای آینده را به نفع خود تمام کنیم. اما نیروهای اسلامی با نقشه‌های خود دنیا را غافلگیر کردند؛ چون ما هرگز فکر نمی‌کردیم نیروهای ایرانی از سمت شمال پیشروی کنند
ziba
نیروهای ما به دلیل ضعف روحیه خود را تسلیم می‌کردند. همین‌ها بودند که ایرانی‌ها را به مناطق مین‌گذاری شده و انبارهای اسلحه و مهمّات، همچنین به طرف واحدهایی که نه می‌خواستند تسلیم شوند، نه درگیر، راهنمایی کردند. این وضعیت در تمام طول شب ادامه داشت. هزاران سرباز مضطرب عراقی در خرّمشهر به این سو و آن سو می‌رفتند؛ بی‌آن که بدانند چه باید بکنند؟
navid abshari
صدام گفت: من از مقاومت شما در خرّمشهر راضی نیستم، این نشان‌ها برای سرپوش گذاشتن به تلفات ما در مقابل افکار عمومی است، کاش کشته می‌شدید و عقب‌نشینی نمی‌کردید. او خشمگین به ما نگاه می‌کرد. بعد به طرفمان تُف انداخت و گفت: چهره ما و چهره تاریخ را سیاه کردید. چرا از سلاح‌های شیمیایی استفاده نکردید؟ من آرام نمی‌شوم تا روزی که سرهای شما را زیر چرخ تانک‌ها ببینم
Akbar Aghaii
ایرانی‌ها با بلندگو از افسران خواستند خود را تسلیم کنند. سپس یکی از آن‌ها که به زبان عربی مسلّط بود، به پناهگاه آمد و با افسران به گفت‌وگو نشست. این افسران پیش‌تر با لشکر یازده تماس گرفته کسب تکلیف کرده بودند. به آن‌ها دستور داده شده بود تسلیم نشوند. وقتی مذاکره به بن‌بست رسید، فرماندهی دستور داد همه خودکشی کنند، فرماندهی این دستور را از قول صدام ذکر می‌کرد
Akbar Aghaii
تیپ ۴۴، تیپ طلایی ارتش عراق محسوب می‌شد و فرماندهان آن از بهترین فرماندهان ارتشی عراق بودند. برای همین وقتی فرمانده محور خرّمشهر - اسماعیل النعیمی - خبر کشته شدن فرمانده تیپ ۴۴ را شنید، توی سر خود زد و گفت: - کار خرّمشهر تمام شد...
Akbar Aghaii
ساعت چهار و نیم نیز یک هلی‌کوپتر حامل مدیر اطلاعات نظامی و تعدادی از افسران رده بالا به محور خرّمشهر آوردند؛ سعدالدین شاذلی - افسر بازنشسته مصری - و چند افسر رده بالای اردنی هم میان آن‌ها بودند.
Akbar Aghaii
سربازان ایرانی مثل داوطلبان مرگ به سوی ما می‌آمدند؛ انگار می‌خواستند ما را از روی زمین محو کنند. برای آن‌ها مرگ، فشنگ و آتش معنا نداشت. با این‌که تانک‌های تیپ زرهی ما پیشرفته - و از نوع تی ۷۲ - بود اما پیاده‌نظام ایرانی پشت سر تانک‌های ما می‌دویدند و در یک لحظه آن را به خاکستر تبدیل می‌کردند
Akbar Aghaii

حجم

۱۲۶٫۹ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۸۸

تعداد صفحه‌ها

۷۲ صفحه

حجم

۱۲۶٫۹ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۸۸

تعداد صفحه‌ها

۷۲ صفحه

قیمت:
۲۱,۰۰۰
۱۰,۵۰۰
۵۰%
تومان