کتاب غوغای عشق

کتاب غوغای عشق سروده سید سعید حسینی‌ نسب و ویراسته حانیه سادات سجادی توسط نشر مانا ایده منتشر شده است. این مجموعه شامل اشعار فارسی معاصر است که در قالب‌های مختلف به موضوعات عاشقانه، عاطفی و اجتماعی می‌پردازد. شاعر در این اثر با زبانی صمیمی و بی‌پیرایه، احساسات و دغدغه‌های خود را درباره‌ی عشق، جدایی، امید و رنج بیان می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب غوغای عشق

کتاب غوغای عشق، مجموعه‌ای از سروده‌های سید سعید حسینی‌نسب است که در سال ۱۴۰۴ منتشر شده و فضای شعر معاصر فارسی را با مضامین عاشقانه، اجتماعی و گاه آیینی در هم می‌آمیزد. شاعر در این دفتر، تجربه‌های شخصی و احساسات عمیق خود را با زبانی ساده و بی‌تکلف به تصویر می‌کشد. اشعار این مجموعه، گاه روایتگر دلدادگی و فراق‌اند و گاه به ستایش مادر، پدر، زادگاه و ارزش‌های انسانی می‌پردازند. در کنار مضامین عاشقانه، اشاراتی به موضوعات مذهبی و آیینی نیز می‌شود که نشان از پیوند شاعر با سنت‌های فرهنگی و دینی دارد. این کتاب در فضایی میان خاطره و آرزو، امید و اندوه و با نگاهی انسانی به روابط و عواطف، مخاطب را با خود همراه می‌کند.

چرا باید کتاب غوغای عشق را خواند؟

مجموعه شعر غوغای عشق، تصویری از احساسات و دغدغه‌های یک شاعر معاصر را پیش چشم می‌گذارد و با پرداختن به موضوعاتی چون عشق، جدایی، امید، رنج و تعلق‌خاطر به خانواده و زادگاه، فرصتی برای همدلی و تأمل در تجربه‌های انسانی فراهم می‌کند. تنوع مضامین و حضور عناصر آیینی و اجتماعی در کنار عاشقانه‌ها، باعث می‌شود مخاطب با لایه‌های مختلفی از عاطفه و اندیشه روبه‌رو شود. مطالعه‌ی این اثر می‌تواند برای علاقه‌مندان به شعر معاصر فارسی و کسانی که به‌دنبال لمس احساسات ناب و بی‌واسطه‌اند، تجربه‌ای متفاوت رقم بزند.

خواندن کتاب غوغای عشق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دوستداران شعر معاصر فارسی، علاقه‌مندان به مضامین عاشقانه و اجتماعی و کسانی که به دنبال بیان احساسات و تجربه‌های انسانی در قالب شعر هستند، مناسب است؛ همچنین می‌تواند برای کسانی که دغدغه‌هایی چون عشق، جدایی، خانواده و هویت دارند، قابل‌توجه باشد.

بخشی از کتاب غوغای عشق

«بعضی‌ها عجیب هستند

با یک اتفاق می‌آیند و می‌نشینند ته ته دلت 

و با هزار بهانه و تلخی و خنده و دلیل دیگر از دلت نمی‌روند. 

خوب می‌خندند، 

خوب گوش می‌کنند، 

اصلاً انگار آمده‌اند که مایه دلگرمی‌ات باشند

حتی اگر نباشند، 

ردپایشان روی دلت می‌ماند تا تمام عمر عشق می‌ورزند. 

بعضی‌ها عجیب خوبند

یادشان که می‌افتی روحت جانی دوباره می‌گیرد

یادشان که می‌افتی بی‌اراده لبخند به لبانت می‌نشیند. 

بعضی‌ها را کم می‌بینی و حتی اگر نبینی باز با تو هستند.»