کتاب ارغوان

کتاب ارغوان سرودهٔ بهنام مهری است. انتشارات متخصصان این مجموعه شعر معاصر را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب ارغوان

کتاب ارغوان یک مجموعه شعر معاصر را در قالب شعر نو در بر گرفته است. ۴۷ قطعه شعر نو را در این کتاب می‌خوانید. می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب ارغوان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ارغوان

«زیر آن درخت میانسال

و فراوانی برفی از جهت نگاه

گرمای دستانی

و در پای رودخانه، شما شناوری

که چند سنگ می‌لغزند و چند تکه ابر

آن لحظه درست می‌نشید

سراشیبی را

تا ما بلند شویم و برای آخرین‌بار

به آغوش گیرمت

درست-

طایفهٔ بزرگی‌ست علف

از دشت تا دریا

تا دامن

تا دندان

فرصت را قرینی‌ست با خاکستری

تا می‌توانی دویدن را

و وزیدنی سحرگاه به شاخه که خشکیده

تلنگرت چه باصفاست در شرح این‌گونه

در جلفا عنانم پاره

و یک دستم ناخواناست

هزارتویی گریبانگیر آستین

مفاجاست اگر بگویم تا بعد»