کتاب فارسی ۷۸۹

کتاب فارسی ۷۸۹ نوشته سینا عباسلو، درسنامه دانش‌های زبانی و ادبی دوره اول متوسطه است. این کتاب راهنمایی برای بهتر آموختن درس فارسی در پایه‌های هفتم تا نهم دبیرستان است.

درباره کتاب فارسی ۷۸۹

در کتاب فارسی 789 محتوای دستور زبان فارسی یعنی دانش‌های زبانی و ادبی پایه‌های هفتم، هشتم و نهم دبیرستان به صورت جامع و یکپارچه گردآوری شده است تا نیاز همه دانش‌آموزان به ویژه دانش آموزان متقاضی آزمون ورود به مدارس برتر را برطرف سازد.

ساختار کتاب فارسی ۷۸۹ از دو پاره اصلی تشکیل شده است: بخش نخست که دانش‌های ادبی متوسطه اول را در برمی‌گیرد و در چهار فصل تنظیم شده است؛ بخش دیگر که دربردارنده دانش‌های زبانی متوسطه اول است و در نُه فصل نوشته شده است. همچنین در پایان هر فصل، سؤالاتی با عنوان پرسش و پاسخ از آزمون های استعدادهای درخشان و نمونه دولتی (۱۳۹۴ - ۱۳۹۹) گزینش و آورده شده است تا تکرار و تمرینی برای دانسته‌ها و اندوخته‌های علمی دانش آموزان باشد.

خواندن کتاب فارسی ۷۸۹ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام دانش‌آموزان متوسطه پیشنهاد می‌کنیم. 

بخش هایی از کتاب فارسی ۷۸۹

انواع نقش های دستوری اسم

با نگاه دقیق تر به اجزای جمله، می توان نتیجه گرفت که اجزای اصلی تشکیل دهنده جمله، فعل و اسم هستند. فعل فقط در جایگاه فعلی قرار می گیرد ، اما اسم نقش های مختلفی همچون نهاد، مفعول، متمّم، مسند و منادا می پذیرد:

۱. نهاد: (مراجعه شود به نهاد و گزاره)

۲. مفعول: واژه ای است که کار بر آن واقع می شود؛ مانند:

سارا داستان را خواند. داستان ← مفعول

راه شناسایی مفعول در جمله: برای پیدا کردن مفعول در جمله، «چه چیز را؟» یا «چه کس را؟» قبل از فعل قرار می دهیم و جمله را پرسشی می کنیم؛ پاسخی که به دست می آید، مفعول است؛ مانند:

زنگ تفریح را که زنجره زد.

چه چیز را زد؟ پاسخ: زنگ تفریح

زنگ تفریح ← مفعول

 حرف «را» نشانه مفعولی است که پس از مفعول می آید.

نشانه مفعولی «را» همیشه همراه مفعول نمی آید و گاهی مفعول بدون نشانه «را» می آید؛ مانند:

سارا کتاب خرید. بدون نشانة مفعولی «را»

سارا کتاب را خرید. با نشانة مفعولی «را»

 حرف «را» زمانی نشانه مفعولی است که هیچ بار معنایی در جمله نداشته باشد و بتوان آن را از جمله حذف کرد؛ مانند:

پدر روزنامه را خواند.  پدر روزنامه خواند.

 انواع «را»

۱. رای فک اضافه (جانشین کسره): این «را»، مضاف و مضاف¬الیه را از هم جدا کرده و جایشان را جابه جا می کند و جانشین «کسره اضافه» می شود؛ مانند:

پدر را دل بسوخت.  دلِ پدر بسوخت.

مارِ بد تنها تو را بر جان زند.  مارِ بد تنها بر جانِ تو زند.

۲. رای حرف اضافه (جانشین حرف اضافه): این «را» در معنای یکی از حروف اضافه «از، به، با، بر، در، برای و ...» به کار می رود؛ مانند:

پرسید مرغ را کرم از فروتنی (= کرم از مرغ پرسید از روی فروتنی)

«را» در معنی «از»

پدر را گفتم (= به پدر گفتم)  «را» در معنی «به»

تو را پرواز بس زود است و دشوار (= پرواز برای تو بس زود است و دشوار)

 «را» در معنی «برای»

آب بریز آتش بیداد را (= بر آتش بیداد آب بریز)  «را» در معنی «بر»

۳. رای مفعولی: این «را» بعد از مفعول