بریده‌هایی از کتاب زندگی دومت زمانی آغاز می‌ ‎شود که می‌ فهمی فقط یک زندگی داری

«تغییر دری است که فقط از داخل باز می‌شود»

این جمله را بر روی یک کاغذ یادداشت رنگی بنویسید و آن را جایی بچسبانید که هرروز ببینید: تنها فرد مسئول زندگی‌ام و خوشبختی‌ام خودم هستم.

پیش از آنکه از خودتان بپرسید آیا به‌راستی توانایی انجام دادن این کار را دارید یا نه، از خودتان بپرسید آیا به‌راستی تمایلی به آن دارید؟

«هزینهٔ لبخند از برق کمتر است، ولی به همان اندازه نور تولید می‌کند.»

«رود همیشه بر صخره پیروز می‌شود، نه با قدرتش، بلکه با پشتکارش.

«سرزنش بکارید، نفرت و ناامیدی برداشت کنید. عشق و حق‌شناسی بکارید، مهربانی و قدردانی برداشت کنید.»

«هیچ‌چیز به‌اندازهٔ کلمهٔ رژیم آدم را چاق نمی‌کند.

به قول تام پیترز، «تغییر دری است که فقط از داخل باز می‌شود»

«ما انسان‌ها به همان اندازه که به حداقل‌های زندگی نیاز داریم، به دلایلی هم برای زندگی کردن نیازمندیم.»

پُل بوئس می‌گوید: «بخشیدن گذشته را از یاد کسی نمی‌برد، اما آینده را وسعت می‌بخشد.»

این‌که کسی با انجام دادن کاری، آن‌هم فقط برای یک‌بار، به موفقیت برسد، کار خیلی شاق و پیچیده‌ای نکرده؛ سختی از جایی شروع می‌شود که کسی بتواند همان کار را هرروز انجام بدهد.

تنها و یگانه فردی که می‌تواند به زندگی شما تکانی بدهد، خود شما هستید. حرکت باید از خودتان آغاز شود

به قول تام پیترز، «تغییر دری است که فقط از داخل باز می‌شود»

در دریای وجود انسان خردمند، طوفان فقط می‌تواند در سطح ناآرامی به وجود بیاورد، ولی در عمق همیشه آرامش حکمفرماست...

بدترین اتفاق شکست خوردن نیست؛ تلاش نکردن است. درهرحال، ما نمی‌توانیم خودمان را از رنج‌های احتمالی در امان نگه‌داریم، چون جزئی از زندگی هستند. دوری جستن از آن‌ها هم ناممکن است. زندگی ترکیبی از نان سیاه و نان سفید است. همه باید آن را به‌صورت مجموعه‌ای کامل از قواعد بازی هستی بپذیرند! مقاومت در برابر این واقعیت فقط زندگی را سخت‌تر می‌کند. برای همین است که افراد خردمند یاد می‌گیرند بر چیزهایی که در حیطهٔ اختیاراتشان است، تمرکز کنند. آنان کاری به جریان بیرونی رخدادها ندارند، بلکه فقط به دنبال پیدا کردن راهی مناسب برای رویارویی با آن‌ها هستند.»

ارسطو می‌گوید: «ما همان چیزی هستیم که پیوسته تکرار می‌کنیم.»

دکتر اَلکوک در آن مقاله به مطالعهٔ رابطهٔ سلامت ذهنی با سه عامل مستقل پرداخته‌بود: ازدواج (که منحنی رضایت آن به یک نقطهٔ اوج می‌رسید و بعد در طی سال‌ها افت می‌کرد.)؛ بخت‌آزمایی (که منحنی آن در ابتدا بالا و پایین می‌رفت و در انتها بدون تغییر می‌ماند)؛ طبیعت (که منحنی آن از همان ابتدا اوج می‌گرفت و تا پایان افت نمی‌کرد). دکتر اَلکوک این‌گونه نتیجه‌گیری کرده بود: اثر مثبت ذهنی طبیعت بر کسانی که به‌طور روزانه با آن تعامل دارند، از ازدواج و بخت‌آزمایی بیشتر و پایدارتر است؛ و همین مرا تشویق کرد تا بیشتر از فضای سبز استفاده کنم!

بدترین اتفاق شکست خوردن نیست؛ تلاش نکردن است.

رؤیا، حتی با حقوق کم، بازهم رؤیاست! تا آن موقع هیچ‌وقت خودم را این‌قدر سرزنده ندیده بودم و روی این احساس نمی‌شد قیمتی گذاشت.

«پس حواستان باشد کامیی که تحت‌تأثیر عقاید اطرافیانتان قرار نگیرید. به آن‌ها گوش نکنید و نگذارید مأیوستان کنند. حتی کسانی که دوستتان دارند، گاهی وقت‌ها، ترس‌ها و تردیدهایشان را به شما منتقل می‌کنند. آلاینده‌هایتان را شناسایی و طوری عمل کنید که آن‌ها نتوانند با دید منفی، اخلالگر یا شکاکشان شما را آلوده کنند... .»