بریده‌هایی از کتاب امام خمینی؛ مردی در انتهای افق

«در شناسایی اسلام بیشتر جدیت کنید. تعالیم مقدسۀ قرآن را بیاموزید. با کمال اخلاص در نشر و تبلیغ و معرفی اسلام با ملل دیگر و پیشبرد آرمان‌های بزرگ اسلام بکوشید. برای پیاده کردن طرح حکومت اسلامی و بررسی مسائل آن اهتمام بیشتری به خرج دهید.»

«ما نمی‌گوییم حکومت حتماً باید با فقیه باشد بلکه می‌گوییم حکومت باید با قانون خدایی که صلاح کشور و مردم است اداره شود و این بی‌نظارت روحانی صورت نمی‌گیرد.»

اگر حکومت اسلام که رئیسش با رعیت یکسان و دارالحکومه‌اش، مسجد روی خاک‌های گرم و سلطانش با کفش و جامۀ کهنه حکومت می‌کند، ملت در پناه آن با آرامش و در سایۀ عدل زندگانی می‌کنند، روی کار آید اساس انحرافات چپ در اصل بر باد می‌رود

امام چنین می‌نویسند: «باید کوشش کنید تا طرز حکومت اسلام و رفتار "حکام اسلامی" را با ملت‌های مسلمان به اطلاع دنیا برسانید تا زمینه فراهم شود که حکومت عدل و انصاف به جای این حکومت‌های استعمارزده که اساس آن بر ظلم و چپاول است برقرار شود.

«هان ای روحانیین اسلامی! ای علمای ربانی! ای دانشمندان دیندار! ای گویندگان آئین دوست! ای دینداران خداخواه! ای خداخواهان حق‌پرست! ای حق‌پرستان شرافتمند! ای شرافتمندان وطن‌خواه! ای وطن‌خواهان با ناموس! موعظت خدای جهان را بخوانید و یگانه راه اصلاحی را که پیشنهاد فرموده بپذیرید. ترک نفع‌های شخصی کرده تا به همۀ سعادت‌های دو جهان نایل شوید و با زندگانی شرافتمندانه دو عالم دست در آغوش شوید. "ان الله ایام دهرکم نفخات الا فتعرضوا لها" امروز روزیست که نسیم الهی وزیدن گرفته و برای قیام اصلاحی بهترین روز است. اگر مجال را از دست بدهید و قیام برای خدا نکنید و مراسم دینی را عودت ندهید، فرداست که مُشتی هرزه‌گر و شهوت‌ران بر شما چیره شوند و تمام آئین و شرف شما را دستخوش اغراض باطله خود کنند.»

«... از آن روزی که تاریخ به ما نشان می‌دهد که بشر برای خود حکومت تشکیل داده، تا امروز که حکومت‌های بزرگ با نام‌های مختلف میان توده بشر برپاست، ببینید غیر از این هست، که یک دسته با زور سرنیزه حاصل رنج‌های طبقه زیردست را فدای استفاده‌ها و شهوت‌رانی‌های خود می‌کنند. لکن نام‌هایی روی آن گذاشتند که توده را با آن سرگرم و اغفال می‌کنند... هیچ فرق اساسی میان مشروطه و استبداد و دیکتاتوری و دموکراسی نیست مگر در فریبندگی الفاظ و حیله‌گری قانونگذارها.»

تنها به گفتن، کار از پیش نمی‌رود