بریده‌هایی از کتاب هشت چیز که هر دختری به آن نیاز دارد

دخترها بیش از هر چیزی نیاز دارند که پدرانشان برایشان وقت بگذارند.

برای بزرگسالان کار جالبی است که طوری به کودکانمان لباس بپوشانیم که بامزه به‌نظر بیایند، ـ کمی مدگرایی کسی را نمی‌کشد ـ اما این کار راه رفتن روی لبه تیغ است، چون دختران (یا پسران) ما را به سمت خودآگاهی و تمرکز بر اینکه ظاهرشان چطور به‌نظر می‌رسد، می‌کشاند، که در این دوره نگرانی بیش‌ازحد نسبت به ظاهر، مانند زهری کامل برای سلامت روانی‌شان هست. نکته بعدی قضیه اسباب‌بازی‌هاست. ما از شر اجاق گازهای کوچک، ماشین لباسشویی و اتوهای اسباب‌بازی که دختران در دهه پنجاه داشتند خلاص شدیم، اما آن‌ها را با مژه مصنوعی، عروسک‌های لب‌قلوه‌ای که جوراب‌شلواری‌های نازک دارند، انواع و اقسام لوازم صورتی و زیبای پرنسسی (به این امید که روزی پرنس سوار بر اسب سفید از راه برسد) و لباس‌های رقص نیمه‌عریان جایگزین کردیم. پیشرفت خوبی نبوده است!

موضوع دیگری که خاله‌ها درموردش منطقی صحبت می‌کنند، پسرها و مردان هستند. آن‌ها حتی یک سر سوزن هم تحت‌تأثیر مردها قرار نمی‌گیرند (شاید به همین خاطر باشد که خاله‌های مجرد این‌قدر جذاب هستند). آن‌ها جملاتی این‌چنینی می‌گویند: «او ممکن است جذاب باشد، اما در کله‌اش مغز ندارد.» یا اینکه «بعد از نیم‌ساعت حوصله‌ات را سر می‌برد.»

همه جا متعلق به دختران است.

دخترها گوش‌هایشان فعال است. با او چطور صحبت می‌کنید؟ با مادرش چطور صحبت می‌کنید؟

اکثر بچه‌ها در دوره‌ای که نیازهایشان برآورده نشده است، گیر می‌کنند.

اما از هشت‌سالگی به بعد بدجنسی کردن بیشتر عمدی می‌شود.

اگر بتوانید به دخترتان کمک کنید که این گام بزرگ (گذاشتن خودش جای دیگران) را بردارد، آنگاه در مسیر درست انسانی بزرگ بودن قرار گرفته است.

عشق فقط احساسی بیش‌ازحد نیست، عشق یک شعله بزرگ و یک منبع انرژی عظیم است که شما را در تمام این مراحل همراهی می‌کند. به این دلیل است که باید این آتش را خوب روشن کنید.

برای افزایش ظرفیت عشق‌ورزی در خانواده‌تان دو کار می‌توانید انجام دهید. این منابع عشق شامل موارد زیر هستند: ۱. از سرعت زندگی‌تان بکاهید. ۲. به رودخانه عشق بپیوندید.

«عجله دشمن عشق است.»

هیچ چیزی بهتر از به یاد آوردن دوران کودکی خودمان، به ما کمک نمی‌کند که والدین حساسی باشیم

در این سن نسبت به جنس مخالف بی‌اعتنا هستند، حتی گاهی آن‌ها را نادیده می‌گیرند، درمورد بدنشان نگران نیستند، در انجام کارها جسورند، قادرند بدون اینکه نگران قضاوت کسی باشند، خلاق باشند، عاشق دنیای حیوانات و طبیعت هستند، با دوستانشان مهربان و خونگرم‌اند و از مصاحبت با پدر و مادرشان لذت می‌برند. این دوران آن‌قدر خوب است که آرزو می‌کنیم همیشگی باشد و درواقع هیچ دلیلی هم وجود ندارد که دائمی نباشد. ما به‌عنوان والدین باید برای رسیدن به این هدف دو کار انجام دهیم. اول آنکه طوری ذات سرکش و کاوشگرش را پرورش دهیم و تشویق کنیم که قوی بار بیاید و در تمام زندگی‌اش همراهش باشد. دوم اینکه باید او را از پیام‌های مسمومی که این روزها درمورد دختران درحال افزایش است، حفظ کنیم. این بدان معناست که باید درمورد وسایل ارتباط‌جمعی که استفاده می‌کنیم، گزینشی عمل کنیم.

اینکه بچه‌های کوچک چقدر از دنیای اطرافشان آگاهند، غیرقابل‌باور است. پس باید نسبت به رسانه‌هایی که به خانه‌هایمان سرازیر می‌شوند نظیر تلویزیون، اینترنت، مجله‌ها، به‌علاوه تبلیغاتی که همه جا در خیابان، ویترین مغازه‌ها و مراکز خرید می‌بینیم هشیار باشیم. تبلیغات می‌توانند کاملا اتفاقی دختران ما را تحت‌تأثیر قرار دهند یا اینکه عمدآ برای تحت‌تأثیر قرار دادن دختران ما ساخته شده باشند. در هر دو صورت، پیام‌هایی که مخابره می‌کنند برای سلامت روحی و تصویری که از خودش دارد مضر هستند. ما می‌توانیم انتخاب کنیم که چه رسانه‌هایی به منزلمان بیایند و همان‌طور که دخترانمان بزرگ می‌شوند می‌توانیم به آن‌ها یاد بدهیم که بعضی از برنامه‌ها، دختران را هدف قرار می‌دهند. ما می‌توانیم فعلا آن‌ها را از شر این وسایل خطرناک ایمن نگه داریم تا وقتی که خودشان یاد بگیرند چطور با آن‌ها بجنگند.

نوزادان به‌دلیل خیلی واضحی باید مورد عشق قرار بگیرند، چون این بدان معناست که به آن‌ها توجه خواهد شد، غذا داده می‌شوند، آرامشان می‌کنند، تمیز و ایمن نگه داشته می‌شوند، با آن‌ها صحبت می‌شود، برایشان آواز خوانده می‌شود و با آن‌ها بازی می‌شود. البته این امور نیازمند زمان است، زمان بسیار زیاد! و بنابراین لازم است فردی که کاملا به بلوغ ذهنی رسیده است به اوضاع رسیدگی کند تا بتواند نیازهای این موجودات کوچک را بر نیازهای خودش مقدم بداند. عشق فقط احساسی بیش‌ازحد نیست، عشق یک شعله بزرگ و یک منبع انرژی عظیم است که شما را در تمام این مراحل همراهی می‌کند. به این دلیل است که باید این آتش را خوب روشن کنید.

برای ترمیم روابط بین انسان‌ها سلسله‌مراتب خاصی وجود ندارد؛ تنها یک راه دارید: آرام بگیرید، نفس عمیق بکشید، شانه‌هایتان را رها کنید و در صندلی‌تان فرو بروید. حالا در درونتان احساس آرامش و راحتی می‌کنید.

به نام دختران کوچک هم می‌توانند بدجنس باشند، نوشته میشل آنتونی و رنیا لیندرت نکاتی عالی درمورد دوستی دختران زیر هشت سال ارائه شده است. یک خطر رایج در زندگی اجتماعی دخترتان «دوستان یویویی» هستند. دوستان یویویی دخترانی هستند که رابطه گرمی را با دخترتان شروع می‌کنند، اما ناگهان عوض می‌شوند و با او نامهربان می‌شوند. بعد وقتی دخترتان از این موضوع غمگین و سردرگم می‌شود، دوباره تبدیل به دوستی خوب و مهربان می‌شوند! نویسندگان معتقدند چنین دخترانی دچار اختلال هستند و نمایش دوستی آن‌ها کاری نیست که ذاتآ علاقه به انجام آن داشته باشند و برای تحت کنترل گرفتن دخترتان آن را انجام می‌دهند.

تحقیقات نشان می‌دهند که بیشترین عاملی که با سوءمصرف مواد مرتبط است، عدم حضور پدر نیست، بلکه حضور پدری بیش‌ازحد منتقد و بیش‌ازحد سخت‌گیر است که به جای آنکه به فرزندش حس ارزش القاء کند، حس بی‌ارزش بودن می‌دهد.

اگر در مقابل فرزندانمان محکم باشیم، کمکشان می‌کنیم که قوی بشوند بخشی از مرحله پرورش قدرت در کودکان منوط به این است که خودمان هم با آن‌ها برخورد محکمی داشته باشیم. وضع کردن قوانین واضح و منطقی درمورد رفتارها به دخترانمان کمک می‌کند که وقتی لازم باشد ترمز کنند یا جلوی دیگران بایستند. اینکه در دایره لغتشان کلماتی که مخالفت را نشان می‌دهد داشته باشند، بسیار مفید است.

آنتونی و لیندرت اعتقاد دارند که قبل از سن هشت‌سالگی، بدجنسی بدون منظور و فقط براثر بی‌فکری و نابالغ بودن اتفاق می‌افتد

دختران همان‌طور که در گذشته از این موهبت برخوردار بوده‌اند، به خاله‌های عاقل و امروزی و بی‌احساس و پرحرارتی نیاز دارند که چهار کار انجام دهند: روبه‌رویشان بایستند، دلداری‌شان بدهند، تحسینشان کنند و آن‌ها را به چالش بکشند. خاله‌ها سؤالات مهم می‌پرسند. مادرها از بچه‌هایشان می‌پرسند: «لباس زیر تمیز داری؟» ولی خاله‌ها می‌پرسند: «می‌خواهی زندگی‌ات چطور باشد؟ چه چیزهایی برایت مهم هستند؟ چه چیزی برای عرضه داری؟» آن‌ها هم درست مثل مادران می‌پرسند زندگی‌ات چطور پیش می‌رود، اما شما احساس می‌کنید می‌توانید همه چیز را به آن‌ها بگویید، چون آن‌ها مضطرب نمی‌شوند و همه چیزها را بدتر نمی‌کنند.

۱: شروعی امن و عاشقانه "احساس ارزش و امنیت از آغوش شما آغاز می‌شود، ولی برای اینکه این احساس امنیت را به او منتقل کنید خودتان هم باید همین حس را داشته باشید."

حدود سن دوازده‌سالگی، بچه‌ها کودکی دوم را سپری می‌کنند. این به علت نابسامانی سیستم عصبی یا دوره هرس عصب‌ها است که نشانه شروع بزرگسالی و دوران بلوغ است (بلوغ ذهنی همیشه هم‌زمان با بلوغ فیزیکی اتفاق نمی‌افتد. به‌خاطر تأثیرات محیطی، رشد سینه ممکن است زودتر اتفاق بیفتد، درحالی‌که بلوغ مغزی عمومآ در حدود دوازده‌سالگی اتفاق می‌افتد). اثر بلوغ روی مغز آن‌قدر زیاد است که نوجوان دوباره به مراحل رشدش برمی‌گردد و این برای دختران بین سنین دوازده تا هجده‌سالگی اتفاق می‌افتد (برای پسران حتی طولانی‌تر). بهترین نکته درمورد این تغییر این است که شما شانس دوباره‌ای دارید تا مراحل قبلی را ترسیم کنید.

شما باید همیشه طوری به‌نظر بیایید که گویا تمام وقت دنیا متعلق به شماست. آن وقت چه درحال غذا پختن باشید، چه درحال جدا کردن لباس‌های کثیف، چه درحال انجام کاروکاسبی خودتان، یا درحال مشاجره کردن با فرزند کوچک‌ترتان برای درآوردن لباس‌های گِلی‌اش، دخترتان پیش شما می‌آید و با شما صحبت می‌کند و این موضوع از کاری که درحال انجام آن هستید مهم‌تر می‌شود (البته اگر خوب دخترتان را بشناسید، خودتان برایش وقت آزاد درنظر می‌گیرید، یا از او می‌خواهید که صبر کند، یا وقتی بچه‌ها را از مدرسه برمی‌دارید اول سراغ او می‌روید).

درمان خانواده قانونی وجود دارد که می‌گوید کودکی که بیش‌ازحد از هم‌سن‌وسال‌های خود تأثیر می‌پذیرد، معمولا روابط خوبی با والد هم‌جنس خود ندارد و با او صمیمی نیست. بنابراین دختری که به مادرش نزدیک نیست، حس تعلق و تأثیرپذیری را در هم‌سن‌وسال‌هایش که به این احساسات آگاه و مجهز نیستند، جست‌وجو می‌کند. البته دخترانی که در پایان دوران نوجوانی به‌سر می‌برند، طبیعتآ بیشتر به گروه هم‌سن‌وسالان خود تعلق خاطر پیدا می‌کنند و این بخشی از مراحل رشدشان است، اما برای یک کودک پنج تا چهارده‌ساله چنین موضوعی درست نیست.

زمانی که پروفسور آیلین مورتون ـ رابینسونکودک بود، پدربزرگش به او مسیریابی در جنگل را آموخت. برای یک دختر بومی جزیره استرادبروکاین کار غیرمعمول بود، چون مسیریابی تا آن زمان فقط به پسران آموخته می‌شد. حتمآ پدربزرگش چیز خاصی در او دیده بود و درست هم فکر کرده بود ـ امروز آیلین یک استاد برجسته استرالیایی است. آیا ممکن است آن چیزی که پیرمرد با صبر و تحمل به او آموخت کلید موفقیتش باشد؟ وقتی آیلین فقط سه سالش بود، پدربزرگش او را به‌خاطر اینکه با بی‌فکری لانه مورچه‌ها را لگد کرده بود، سرزنش کرد. او به آیلین ـ به‌آرامی ـ گفته بود: «ارزش تو از هیچ موجود زنده‌ای نه بیشتر است و نه کمتر!» و این همان‌جایی بود که آموزش آیلین شروع شد.

متعهد می‌شوم که هرگز به دخترم آسیب فیزیکی نزنم و او را تنبیه بدنی نکنم. هرگز با صدای بلند، یا رفتاری که نشان می‌دهد می‌خواهم او را بزنم یا با تهدید به کتک زدن، او را نترسانم. متعهد می‌شوم که از استفاده از کلمات تحقیرکننده و انتقاد برای حل و فصل مشکلات دست بردارم.

اغلب اوقات همه چیز به این برمی‌گردد که حد تعادل را پیدا کنید، اگر ریاست‌طلب یا خیلی تابع و تسلیم است، اگر خیلی بی‌عاطفه یا بیش‌ازحد احساساتی است، اگر خیلی زودباور یا غیرقابل‌اعتماد است، پس به کمک شما احتیاج دارد تا حد وسط را پیدا کند.

یک خطر رایج در زندگی اجتماعی دخترتان «دوستان یویویی» هستند. دوستان یویویی دخترانی هستند که رابطه گرمی را با دخترتان شروع می‌کنند، اما ناگهان عوض می‌شوند و با او نامهربان می‌شوند. بعد وقتی دخترتان از این موضوع غمگین و سردرگم می‌شود، دوباره تبدیل به دوستی خوب و مهربان می‌شوند! نویسندگان معتقدند چنین دخترانی دچار اختلال هستند و نمایش دوستی آن‌ها کاری نیست که ذاتآ علاقه به انجام آن داشته باشند و برای تحت کنترل گرفتن دخترتان آن را انجام می‌دهند. اگر دختر شما با این موضوع مواجه شد، به او یک بار اجازه دهید تا نسبت به برداشت و قضاوت خود شک کند و این امر ایرادی ندارد، اما اگر این اتفاق دوباره افتاد، دخترتان باید احتمالا از این شخص دوری کند و به جایش دوستان دیگری پیدا کند.

دختر شما منحصربه‌فرد است. هیچ‌کس دیگری در تمام دنیا شبیه او نیست. در این لحظه، دخترتان کجای سفرش هست؟