بریده‌هایی از کتاب رشد فردی به سبک یک مریخی شگفتانه

از نسلی هستیم که خودمان را می‌کشیم تا شبیه دیگران باشیم و خودمان را مدام با بقیه مقایسه می‌کنیم

هر چیزی که باعث شود حس خوبی داشته باشید، مسیر عصبی جدیدی برای شما می‌سازد چون مغز فکر می کند که این برای ما خوب است و باید تکرار شود و در نتیجه در راه تشکیل مسیر عصبی ِآن به ما کمک می‌کند و این مورد درباره همه عادت‌های ما صدق می‌کند؛ چه عادت‌های سازنده و چه مخرب.

دلیل اینکه اکثر مردم توانایی‌های فیزیکی خارق‌العاده‌ای ندارند، به این خاطر نیست که استعداد رسیدن به آنها را ندارند، بلکه به این خاطر است که از زندگی کردن در دایره امنشان راضی هستند و هیچ‌وقت تلاش برای رسیدن به توانایی‌هایشان را به کار نمی‌بندند و در دنیای به اندازه کافی خوب است زندگی می‌کنند.

دلیل اینکه اکثر مردم توانایی‌های فیزیکی خارق‌العاده‌ای ندارند، به این خاطر نیست که استعداد رسیدن به آنها را ندارند، بلکه به این خاطر است که از زندگی کردن در دایره امنشان راضی هستند و هیچ‌وقت تلاش برای رسیدن به توانایی‌هایشان را به کار نمی‌بندند و در دنیای به اندازه کافی خوب است زندگی می‌کنند.

تمرین‌های منظم و هدفمند، بخشی از مغز را که با تمرین به چالش کشیده می‌شوند، تغییر می‌دهند و تمرین تأثیر بیشتری روی مغز جوان‌ترها دارد و هرچه سن بالاتر می‌رود، انطباق‌پذیری مغز کمتر می‌شود

اگر شروع کارتان زیر پنج ثانیه باشد، احتمال انجامش خیلی بیشتر است.

جیم ران می‌گوید که کارهای کوچک همان‌قدر که انجام دادنشان ساده است، انجام ندادنشان هم ساده است.

آلارم گوشی خودتان را فعال کنید با این توضیح که آیا من یک کار کوچک امروزم را انجام دادم یا خیر.

اولین نکته اینکه ما وقت نداریم، باید وقت بسازیم. ما در هر شرایطی که هستیم و می‌خواهیم مهارت جدیدی یاد بگیریم، لازم است وقت تمرین را برای خودمان پیدا کنیم؛

تمرین یعنی خروج از ناحیه امن، یعنی ادامه‌دادن تا کمی بیشتر از خسته‌شدن تا رشد کنیم و مسیر عصبی‌اش تشکیل شود و حتی بعد از تشکیل مسیر عصبی هم باید به آن ادامه داد و یاد بگیریم که به‌جای نمی‌توانیم، بگوییم هنوز مسیر عصبی‌اش شکل نگرفته است.

به‌کاربردن واژه هنوز تأثیر شگرفی در اعتمادبه‌نفس ما دارد؛ یعنی ما به خود فرصت می‌دهیم و می‌دانیم که یاد نگرفته‌ایم و می‌دانیم که آن کار را انجام نداده‌ایم و به خودمان این فرصت را خواهیم داد که آن تمرین را انجام دهیم.

مغز ما دو سیستم کنترلی دارد. قسمت سرد یا سیستم دو می‌گوید ورزش کنید تا در آینده سلامت‌تر و دارای وزن ایده ال باشید، ولی قسمت داغ یا سیستم یک می‌گوید همین الان شیرینی‌ات را بخور و بعد از آن، درست فکر کن که از کجا شروع کنی! البته سیستم داغ ما در وهله اول سعی می‌کند ما را از انجام کار جدید منع کند و وقتی ما را مصمم می‌بیند از این طریق وارد می‌شود تا حداقل زمان بیشتری را برای محافظت از ما داشته باشد. به صورت پیش‌فرض، زور سیستم داغ برای همه انسان‌ها بیشتر است

ما انسان‌ها ذاتا اهمال‌کار هستیم. اجداد ما نیاز به برنامه‌ریزی نداشتند و در قدیم نیازی نبوده که بخواهند به آینده فکر کنند. آینده‌نگرهای خوش‌بین منقرض شدند

لذت آنی الان یا برنامه‌ریزی برای لذت عمیق آینده، کدام را می‌خواهید؟

«این توجه و دقت شما گونه‌ای از تمرین ذهن‌آگاهی است». در مسیر ذهن‌آگاهی که قدم برمی‌دارید، ذهن شما به سختی تلاش می‌کند که حواس شما را پرت کند؛ ایرادی ندارد هر لحظه که متوجه شدید برگردید و تمرین ذهن‌آگاهی را ادامه دهید.

(این یک قانون است که در ابتدا به اندازه‌ای که کار می‌کنیم، نتیجه نمی‌گیریم و در انتها به اندازه‌ای که نتیجه می‌گیریم، کار نمی‌کنیم)

تا زمانی که سعی می‌کنیم به موارد منفی فکر نکنیم، در اصل در حال فکرکردن به فکرنکردن در مورد آن موضوع هستیم.

زمانی که می‌خواهید عادت‌های منفی خود را کنار بگذارید، در اصل آنها را نمی‌توانید پاک کنید، بلکه می‌توانید آنها را با جایگزینی عادت‌های مؤثر کم‌رنگ‌تر کنید.