بریده‌هایی از کتاب نترس دختر غوغا به پا کن!

ما آن‌قدر از اینکه احمق به‌نظر برسیم، می‌ترسیم که اصلاً دست به هیچ کاری نمی‌زنیم.

شاید این نقل قول را شنیده باشی: «اگر خودت به نقص‌هایت بخندی، هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را به سرت بکوبد.»

وقتی دست از جنگ با چیزی برداری، بی‌درنگ قدرت آن چیز از بین خواهد رفت.

هرچه‌کمتر سخت بگیری، احساس شرمندگی تو از اینکه کاری طبق روال پیش نرفت، کمتر می‌شود

درون منطقۀ امن هیچ‌چیز باشکوهی روی نمی‌دهد

اگر یک ویژگی باشکوه در تمام این زنان نترس و اسطوره‌ای وجود داشته باشد، این است که از احمق به‌نظرآمدن نمی‌ترسند.

برای یک بانوی نترس و اسطوره‌ای، «شکست» فقط یک علامت است که به او نشان می‌دهد باید روش خود را تغییر دهد و راهی جدید برای انجام کار بیابد.

شاید این نقل قول را شنیده باشی: «اگر خودت به نقص‌هایت بخندی، هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را به سرت بکوبد.» این جمله ستارۀ راهگشای من در تمام لحظه‌هایی‌ست که خجالت و شرمندگی به‌سراغم می‌آیند. اینکه خودت را همان‌طور که هستی با تمام نقص‌ها و داشته‌ها بپذیری، شاه‌کلید نترس و غوغایی‌بودن است.

بیشتر اوقات با خود فکر می‌کردم تا زمانی که چیزی را در ذهنم تجسم کنم، برایش سخت تلاش کنم و به تحقق آن باور داشته باشم، شدنی‌ست. این نوع تفکر به من اجازه داد تا بیشتر رؤیاهایم را محقق کنم و در من جسارت آفرید تا برای چیزهایی که می‌دانستم به‌موقع رخ می‌دهند، سخت تلاش کنم.

وقتی شوری در سر داشته باشی و عشقی در دل، عبور از دریای سیاهِ ترس برای رسیدن به آن ساحل امن ساده‌تر خواهد شد. فوت‌وفنش این است که به آن شوق درونی بیندیشی و به جای اینکه بر بخش‌های ترسناک رؤیایت متمرکز شوی، به بخش‌های شیرین و هیجان‌انگیز آن فکر کنی. وقتی چنین ذهنیتی را در خود پروراندی، همه‌چیز ممکن و دست‌یافتنی خواهد شد.

. به خودت بیاموز که بدون محدودیت رؤیاپردازی کنی و بدون محدویت به آن دست بیابی.

درون منطقۀ امن هیچ‌چیز باشکوهی روی نمی‌دهد

وقتی خودت را به شکلی از زندگی که با خودِ واقعی و درونی‌ات هماهنگ نیست، زنجیر می‌کنی؛ به‌واقع برای همیشه فرد دیگری می‌شوی.

«اگر خودت به نقص‌هایت بخندی، هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را به سرت بکوبد.»

فقط یک چیز است که ما را از زندگی‌کردن رؤیاهایمان باز می‌دارد و آن ترس است. دست و پای ترس را ببند تا دست و پای خودت باز شود.

وقتی هشتادساله شوم، از اینکه رؤیایی را محقق نکرده‌ام، پشیمان نخواهم بود؟