بریده‌هایی از کتاب حقیقت آن طور که میسون باتل گفت

باید باهوش باشید تا بدانید عاشق چی هستید.

آدم‌ها به بهانهٔ اینکه دل‌شون شکسته نباید دل یکی دیگه رو بشکنن.

شانس می‌آورید اگر کسی را ببینید و فوری ازش خوش‌تان بیاید، و او هم از شما خوشش بیاید.

مردم به آدم نمی‌گن از دیدنت غمگینم، ولی با نگاه‌شون این رو می‌گن.

وقتی چیزی گفته می‌شود، دیگر برای همیشه گفته شده است.

اون بیرون آدم‌ها فقط منتظر یه محبت کوچیکن.

بهترین حالت ذهنی وقتی است که فکر می‌کنی چیزی نداری از دست بدهی.

چه چیزی برای‌تان الهام‌بخش است؟ زندگی روزمره، قدرت روح بشر، حقیقت.

چون صورتی رنگ خنده‌ست. رنگ شادیه. رنگ دوستیه.

بعضی وقت‌ها کائنات چیزی را بهت می‌دهد که نیاز داری.

پیروزی همیشه هزینه داره.

حالا که بچه‌ای کارِت یاد گرفتنه. این تجربهٔ بد دیوانه‌کننده احتمالاً تو رو آماده می‌کنه تا بتونی تصمیم‌های مهم توی زندگیت بگیری. چیزی که هنوز هیچ‌کس نمی‌تونه حدس بزنه.

بهترین حالت ذهنی وقتی است که فکر می‌کنی چیزی نداری از دست بدهی.

اگر داستانی دارم، این تنها راهش است تا به بهترین نحوی که می‌توانم آن را تعریف کنم.

سخته که آدم کیفیت‌های فوق‌العاده‌اش رو تشخیص بده. همهٔ هدف من اینه که به شما کمک کنم تا هرکدوم خصوصیت فوق‌العادهٔ خودتون رو کشف کنین، تا خودتون رو باور کنین. دفتر کارهای اجتماعی برای همین اینجاست.

احساس می‌کنم که نامرئی هستم، با وجود اینکه این‌قدر درشتم.

نگاهِ «از دیدنت غمگینم».

عصبانی شدن از دست من بیشترین ورزشی است که در روز می‌کند.

صورتی رنگ خنده‌ست. رنگ شادیه. رنگ دوستیه.

مردم به آدم نمی‌گن از دیدنت غمگینم، ولی با نگاه‌شون این رو می‌گن.

احساس می‌کنم احمقم. احساس می‌کنم خطرناکم. می‌ترسم که خودم باشم. اون‌طوری که هستم. چون، چی‌کار می‌تونم بکنم؟ هیچی.

به‌تان بگویم، وقتی چیزی گفته می‌شود، دیگر برای همیشه گفته شده است.

«خیلی خوبه که بدونی بعضی‌ها ترجیح می‌دن خوبی‌های آدم‌ها رو ببینن. در حالی که می‌تونن عکسش رو ببینن.»

«یه خونوادهٔ خوب به بچه‌شون کمک می‌کنن تا مسئولیت‌پذیر باشه.»

اون بیرون آدم‌ها فقط منتظر یه محبت کوچیکن.

اینکه به چگونگی روایت داستان نگاه خوبی بکنیم، برایم خیلی جالب بود، و اینکه چرا گاهی اوقات حقیقت باور نمی‌شود. ناگزیر بودم دربارهٔ شخصیتی بنویسم که احساس می‌کند حقیقت را گفته، ولی بعد از اینکه حقایق بیشتری هم وجود دارد حیرت می‌کند. آیا تقصیر من است که فقط از چیزی که می‌دانم اطلاع دارم؟

بامزه است که آنالیستا یانگ هرچه را به زبانش می‌آید می‌گوید. وقتش را تلف نمی‌کند تا دنبال کلمه‌هایی بگردد که توی ذهنش نیستند. هر کلمه‌ای را که توی فکرش است فوری به زبان می‌آورد.