بریده‌هایی از کتاب سایه هایی که مرا تعقیب می کنند

دوباره پرسیدم: این سایه ها دقیقا چه هستند؟ بعد از درنگی کوتاه پاسخ داد: سایه تفکرات، سایه اعمال و سایه سخنانت. اگر تا به حال غیر از سایه جسمت هیچکدام از اینسایه ها را ندیده ای برایت متاسفم. خیلی ها فکر می‌کنند من بیمارم و از روی دلسوزی و تاسف نگاهم می‌کنند ولی من بیشتر برای آنها تاسف می‌خورم چون زمان را می‌گذرانند تا فقط به دنبال چیزهایی که می‌بینند بگردند در حالی که چیزهایی که نمی‌بینند از تمام اقیانوس‌ها وسیع‌تر است و اگر در آنها غوطه‌ور شوند هیچ‌گاه نمی‌توانند از میان طوفان سطحی نگری خود را به ساحل برسانند.

گر زخم ها را به دل نمی‌گرفتم تنها نمی شدم و اگر فراموش می‌کردم در تاریکی نمی‌ماندم. سکوت تاریکی، صدای سایه‌ها را به گوشم رساند. من از تمام کسانی که زخمی ام کردند سپاسگزارم زیرا در قلمروی تاریکی قدرتی یافتم که در روشنایی وجود ندارد.

فکر و خیال زیاد، زمان آدم های معمولی را هدر می‌دهد و انرژی شان را تلف می‌کند. فکر کردن را به صورت غیر ارادی انجام می دهیم ولی درست اندیشیدن کار هر کسی نیست.