بریده‌هایی از کتاب خنجر سپید شب

هیچ‌کس مثل علی نمی‌شود

ولی علی با همه فرق دارد

هیچ‌کس مثل علی نمی‌شود.

فتنه از وقتی آغاز شد که یهودیان مشاور و هم‌نشین خلیفه شدند. یکی مثل تو، پیرمرد!

علی را دوست دارم.

یا شهادت در راه آرمان‌هایمان، یا پیروزی! من راه سومی در زندگی‌ام ندیده‌ام و بدان فکر نکرده‌ام.

من به‌خاطر خدا و پیامبرش، علی را دوست دارم.

کاش می‌شد این سینه را شکافت و جای تیرهای نامرئی را در آن دید.

کاش تو هم زن داشتی و می‌دانستی که وقتی این زن‌ها به چیزی پیله می‌کنند یعنی چه!

کاش فرزندی داشتیم. آن‌وقت تو این‌قدر تنها نبودی. شاید برای این‌که به چیزی تعلقی نداشته باشیم، خداوند نخواسته به ما فرزندی بدهد.

مرگ در پی شما می‌آید و خود نمی‌دانید.

یا شهادت در راه آرمان‌هایمان، یا پیروزی! من راه سومی در زندگی‌ام ندیده‌ام و بدان فکر نکرده‌ام.

- برادرم! عیار آدمی به باورهای اوست نه به این‌که فرزند چه کسی است و خویش کدام دودمان. تو خود بهتر از هرکسی می‌دانی که چه در دل داری و در کدام سو ایستاده‌ای.

- معلوم نیست علی با یارانش چه کرده که اگر زبان‌شان را از حلقوم بیرون بکشی، باز هم وفادار اویند.

«تو به عشق علی این‌همه زجر می‌کشی و سختی تحمل می‌کنی. حالا هم از خدای علی کمک بخواه.»

با آمدن اسلام، نیازی به عشیره و خون قبیله نیست.

معاویه نیرنگ‌باز، سپاهیان دیگری را نیز، مخفیانه فرستاده است. سپاهیانی که نیزه نداشتند ولی همیان‌های پر از سکه داشتند و با وزوزهای شبانه خود هر دل مستحکمی را به لرزه درمی‌آوردند.

به هرجا که رفتی بگو مردی از خاندان بنی‌امیه، نام علی را با عشق فریاد می‌زد.

به هرجا که رفتی بگو مردی از خاندان بنی‌امیه، نام علی را با عشق فریاد می‌زد.

زیر لب گفت: «تف بر تو دنیای فانی!» دیگر همدمی نداشت که رازهایش را به او بگوید و لحظه‌های تنهایی‌اش را با او سر کند.

زندگی در این دنیای پر از نیرنگ بی‌ارزش و ناقابل است.

- به هرجا که رفتی بگو مردی از خاندان بنی‌امیه، نام علی را با عشق فریاد می‌زد.