بریده‌هایی از کتاب پرواز با بال مگس

رحمت خدا بر معلم شهیدمان که باور داشت: «معیار انسانیت دردداشتن است؛ درد مقدس!» هرکه دردمندتر، انسان‌تر!

هر مکتبی که پایش سینه‌زنی و روضه و گریه نباشد، حفظ نمی‌شود. این باید با پوست و گوشت و خونمان درآمیزد.

عیسای پیامبر (ع) در برخورد با یک سگ مرده، وقتی کراهت حال حواریون را دید، آن‌ها را متوجه دندان‌های سپید سگ کرد و فرمود: «چه دندان‌های سپیدی داشته است!»

روضهٔ کربلا یک‌بار بیشتر اتفاق نیفتاده است؛ اما مهم‌تر آن است که یک‌بار هم بیشتر نباید اتقاق بیفتد.

«با اکتفا به نام تو بس گریه کرده‌ایم با ذکر تو نفس‌به‌نفس گریه کرده‌ایم پروازمان ز عرصهٔ سیمرغ هم گذشت هرجا به‌قدر بال مگس گریه کرده‌ایم»