بریده‌هایی از کتاب راهنمای خواندن بنیادگذاری مابعدالطبیعه اخلاق کانت

اگر فرد بر اساس علاقهٔ صرف به سعادتش یا بر اساس شرایطِ اتفاقی تربیتش یا عرفی که در آن زندگی می‌کند عمل کند، کاری والا و ستودنی انجام نداده است.

یگانه انگیزهٔ عمل انسان‌ها منفعت شخصی نیست، بلکه انسان‌ها بنا به طبیعتشان افعال خیرخواهانه را می‌پسندند و از افعال خودخواهانه بیزارند.

ابن‌سینا در زندگی‌نامهٔ خودنوشتش تعریف می‌کند که چهل بار مابعدالطبیعهٔ ارسطو را خواند و مطلقاً از آن چیزی درنیافت، تا اینکه با خواندن رسالهٔ بسیار مختصر فارابی با عنوان اغراض مابعدالطبیعه تمامیِ زوایای این اثر برای او روشن گشت.

کانت بارها میان «انگیزه» (motive) و «محرک» (incentive) تمایز می‌نهد («محرک بنیاد سوبژکتیو خواهش (desire) و انگیزه بنیاد ابژکتیو خواست (volition) است» بنیادگذاری، ۴: ۴۲۷). هر دوِ این‌ها غایاتی را برای تعین اراده مهیا می‌کنند، منتها یکی غایتی سوبژکتیو و دیگری غایتی ابژکتیو.

کانت در نقد عقل عملی محرک را به‌عنوان «بنیاد سوبژکتیو تعین اراده» تعریف می‌کند. در این معنا «محرک» تنها به موجوداتی تعلق دارد که عقلشان ضرورتاً با قانون ابژکتیو مطابقت ندارد، یعنی موجوداتی که قوانین اخلاق را در صورت «باید» درک می‌کنند.