بریده‌هایی از کتاب مصابیح الجنان

مستحب است که انسان در هر صبح و عصر، سه بار این دعا را بخواند: أَسْتَوْدِعُ اللّه‌َ العَلِیَّ الْأَعْلی، الْجَلیلَ العَظیمَ، دِینِی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مالی وَ وَلَدِی، وَ إِخْوانِیَ المُؤمِنِینَ، وَ جَمِیعَ مَا رَزَقَنِی رَبِّی، وَ مَنْ یعْنینی أَمْرُهُ. أَسْتَوْدِعُ اللّه‌َ الْمَخُوفَ الْمَرْهُوبَ، الْمُتَضَعْضِعَ لِعَظِمَتِهِ کلُّ شَیْ‌ءٍ، دِینِی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مالِی وَ وَلَدِی، وَ إِخْوانِیَ الْمُؤمِنینَ، وَ جَمیعَ ما رَزَقَنِی رَبِّی، وَ مَنْ یعْنِینی أَمْرُهُ.

در الدّعَوات راوندی رحمه‌الله، از امیر مؤمنان علیه‌السلام روایت شده است که فرمود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود: "«هر کس صبح کند یا به شب نزدیک شود و چهار چیز را نگوید، می‌ترسم که نعمتش زایل گردد؛ یک. الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی عَرَّفَنِی نَفْسَهُ، وَ لَمْ یتْرُکنِی عُمْیانَ الْقَلْبِ. دو. الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی جَعَلْنِی مِنْ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ ـ صَلَّی اللّهُ عَلَیه وَ آلِهِ ـ (وَ آلِهِ، وَ لَمْ یجْعَلنی مِنْ سآئِرِ الاُْمَمِ ـ خ ل). سه. الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی جَعَلَ رِزْقِی فِی یدَیه، وَ لَمْ یجْعَلْ رِزْقِی فِی أَیدِی النّاسِ. چهار. الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی سَتَرَ ذُنُوبِی، وَ لَمْ یفْضَحْنِی بَینَ الْخَلآئِقِ.»

سه بار بگوید: بِاسْمِ اللّه‌ِ الَّذِی لا یضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَی‌ءٌ فِی الأرضِ وَ لا فِی السَّمآءِ، وَ هُوَ السَّمیعُ العَلِیمُ. در البلَدالاَمین، از امام صادق علیه‌السلام: «هر کس سه بار صبح و سه بار عصر آن را بگوید، او را در آن روز و شب هیچ بدی نرسد.»

رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود: "آیا تو را کلامی نیاموزم که چون بر زبانش آوری، تنگدستی و بیماری‌ات برود؟" گفت: "بیاموزید." فرمود: "چون صبح کنی و به شب نزدیک شوی، بگو: لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّهِ (تا پایان) ". مرد انصاری گفت: "به خدا سوگند که تنها تا سه روز آن ذکر را گفتم و فقر و بیماری‌ام بر طرف گردید."»

«هر کس، هنگام بیرون رفتن از خانه‌اش بگوید: بِاسْمِ اللّه‌ِ حَسْبِیَ اللّه‌ُ، تَوَکلْتُ عَلَی اللّه‌ِ، اللّهُمَّ إنِّی أسْألُک خَیرَ أُموریِ کلَّها، وَ اَعوذُ بِک مِنْ خِزیِ الدُّنیا وَ عَذابِ الآخِرَةِ، خداوند هر کار مهم دنیا و آخرتش را کفایت کند.»