بریده‌هایی از کتاب جمهوری مقدس

وقتی سرمقاله «صدای پای فاشیسم» به قلم حاج سید جوادی در جنبش منتشر شد، شمس آل احمد در جوابیه‌ای نوشت: صدای پای فاشیسم از نعلین آخوند نیست. بلکه از جیرجیر کفش روشنفکران است. حاج سید جوادی در این هنگام به مجاهدین (منافقین) نزدیک شده بود.

نظامی که می‌خواست انقلاب خویش را صادر کند به فاصله کمتر از دو دهه به واردات دموکراسی دست زد

همسر علی‌اصغر حاج سید جوادی در آن مقطع آموزگار دبیرستان بود: معلم و استاد بیچاره بود که باید در روزهای ششم بهمن یعنی سالروز انقلاب سفید شاه و مردم از جلو مجسمه اعلیحضرت رژه برود و تلگراف تبریک به سن مورتیس مخابره کند. زیرا اعلیحضرت هر سال در بهمن ماه برای استفاده از تعطیلات زمستانی و اسکی به سوئیس می‌رفتند... هر روز پاسبانی از کلانتری می‌آمد که تلگراف‌های خود را آماده کرده‌اید یا نه؟ در همین زمان با تحولات در مؤسسه کیهان، حاج سید جوادی اخراج شد. رژیم سرمست از سلطه با اتکا به بوروکرات‌های برخاسته از انقلاب سفید که جایگزین سیاستمداران سنتی شده بودند خود را از روشنفکران بی‌نیاز می‌دید.