بریده‌هایی از کتاب اتاق کار

اگر ما مطمئن بودیم که خدا وجود دارد، همه‌مان به او ایمان می‌آوردیم، اما آیا دیگر لذتی در این ایمان باقی می‌ماند؟ نمی‌ماند. اسمش هم دیگر ایمان نبود.»

همه‌مان هدف مشترکی داشتیم؛ این‌که نمی‌خواستیم زیاد کار کنیم و در عین حال با تمام وجود اعتقاد داشتیم لیاقت‌مان بیشتر از کارهایی است که بهمان سپرده می‌شود.

«فضایی که آدم در آن کار می‌کند نقش تعیین‌کننده یا دست‌کم بسیار تأثیرگذاری در تولیدات فرد دارد.»

ما انسان‌ها هنوز هم کم‌وبیش همان چیزی را می‌خواهیم که همیشه می‌خواستیم؛ پیدا کردن نقش خودمان در غار زندگی.

«همه‌مان هدف مشترکی داشتیم، این‌که نمی‌خواستیم کار زیادی بکنیم و در عین حال همه‌مان با تمام وجود باور داشتیم که لیاقت‌مان بیشتر از کارهایی بود که بهمان می‌سپردند.

تا حالا با خودتان فکر کرده‌اید که چه کسی نیزه‌ها را مرتب می‌کرده و دندان حیوان‌ها را به ترتیب می‌چیده؟ فکر کرده‌اید که چه کسی چشمش به یورتمهٔ گوزن‌های شمالی در جنوب فرانسه افتاده و به‌جای این‌که با خودش بگوید «آخ‌جون، غذا»، گفته «آخ جون، ابزارهای کمک آموزشی تصویری»؟ جوابش این است: اولین کارمندهای دفتری این سیاره. نیاز انسان به تولیدِ مدام و پیوسته ــ برای پیشی گرفتن و سودمند بودن ــ خیلی قدیمی‌تر از چیزی است که معمولاً فکرش را می‌کنیم. این یعنی شغل شما، هر چیزی که هست، احتمالاً خیلی بیشتر شبیه قدیمی‌ترین شغل جهان است تا آن‌چیزی که مدت‌ها فکر می‌کردید «قدیمی‌ترین شغل جهان» باشد. احتمالاً.

تنبلی خلاقانه و یاغی‌گری‌های گاه‌به‌گاه اختراع نسل هزاره است. کوچولوها، خواهش می‌کنم بروید ته صف! نویسنده‌های این کتاب قبل از این‌که شما توی جیب‌هایتان صفحه‌نمایش داشته باشید، مشغول کشف راه‌هایی برای غیب‌شدن دوساعته به بهانهٔ ناهار بودند.