بریده‌هایی از کتاب شیطان به قتل می رسد

پوارو به آرامی گفت: «ولی من دیدم؛ با چشم وجدانم. آدم با چشم وجدان خیلی چیزها را به مراتب بهتر از چشم اصلی می‌بیند. بخصوص وقتی چشمانتان را هم بگذارید و در باره موضوع یا شخص بخصوصی فکر کنید.»

اصلا آدم خوبی نبود، اما زنده بود و زندگی می‌کرد.

توجیه هر کاری و هر عملی بستگی به این دارد که تا چه حد استادانه و با مهارت انجام گرفته باشد.

امکان ندارد آدمی صحبت بکند و در خلال صحبت‌هایش خودش را لو ندهد. این امر از محالات است. همیشه گفتم و باز هم می‌گویم وراجی و زیادی حرف زدن یکی از خطرناک‌ترین عوامل افشاگری است.

فراموش نکنید که حماقت واقعآ گناه بزرگی است و نظام جامعه را مختل می‌کند. هر کس مرتکب این گناه بزرگ شود، می‌بایست تنبیه بشود تا به قبح عملش پی ببرد.

منشأ این به قهقرا رفتن انسان‌ها و از بین رفتن ارزش‌های انسانی، هنگامی است که انسان‌ها بخواهند از قدرت منطق و تشخیص، که خداوند بزرگ به آن‌ها اعطا کرده است سوءاستفاده کنند.»

گاهی‌اوقات حقیقت دردناک‌تر از هر چیز دیگری است و ابراز آن هم تومار زندگی شخصی را درهم می‌پیچد.

البته هنوز خیلی جوانی و انتظار دیگری هم نمی‌توان داشت، ولی فعلا همین‌قدر بدان که اگر در زندگی تحمل بسیاری و دل و جرئت بیش‌تری نداشته باشید، به جایی نخواهی رسید و کلاهت همیشه پس معرکه خواهد بود. منتهای مراتب، اشکال کار در این‌جاست که وقتی چند سالی از عمرتان بگذرد یا بهتر است بگویم به سن و سال من برسید، تازه متوجه می‌شوید زندگی به راستی ارزش این همه رنج و بدبختی و تحمل را نداشت و ندارد.

شما بدون توجه به هنری که در جنایت به کار رفته است، صرفآ سعی دارید قاتل را به دام بیندازید، دستگیرش کنید و به زندان بیندازید تا سرانجام در یک سحرگاه به دار آویخته و خفه شود. درصورتی که از نظر من یک قاتل موفق آدمی است نه فقط درخور تقدیر، بلکه مستحق دریافت حقوق بازنشستگی و بیمه بی‌کاری را هم دارد حتا شایستگی دعوت به میهمانی‌ها را هم دارد!»

من به شدت اعتقاد دارم که هیچ چیز مثل مرگ، آن روی پنهانی و خبث طینت انسان‌ها را برملا نمی‌کند.

«شاید هم آن‌قدر دست‌هایم پر بشود که نتوانم نگه‌دارم و همه را زمین بریزم.»

فراموش نکنید که حماقت واقعآ گناه بزرگی است و نظام جامعه را مختل می‌کند.

مردم ذاتآ مشکوک و مظنون هستند و به محض آگاهی از هر ماجرای جنایی بی‌اختیار به هر کسی مظنون می‌شوند.

عقیده من همه یک روز به دنیا می‌آیند و یک روز هم چه بخواهند و چه نخواهند به طریقی از دنیا خواهند رفت

حماقت واقعآ گناه بزرگی است و نظام جامعه را مختل می‌کند.

خودم از خطر لذت می‌برم و معتقدم زندگی بدون خطر واقعآ خسته‌کننده و ملال‌آور است. به نظر من، زندگی اصولا فاقد هیجان است و این ما هستیم که با به وجود آوردن خطر یا بهتر است بگویم با خطر زیستن به زندگیمان روح و هیجان می‌دهیم و از آن لذت می‌بریم.

همه در مورد آقای شیتانا متفق‌القول بودند و می‌گفتند: «بله عزیزم. البته که می‌دانم. آقای شیتانا آدم مخوفی است. در عوض، ثروتمند هم هست و مهمانی‌های بسیار مجللی ترتیب می‌دهد. ولی خوب، همیشه سعی می‌کند اسرار مردم را فاش کند و آبرو و حیثیتشان را از بین ببرد.»

مردها اصولا وقتشان را بی‌خودی برای کسی تلف نمی‌کنند، بخصوص اگر پای دختری در میان باشد.

خلق ماجرا کار ساده‌ای نیست و نویسنده بیش‌تر اوقات درمی‌ماند. درمی‌ماند که چطور سروته ماجرا را هم بیاورد، بدون آن‌که داستان جذابیتش را از دست بدهد یا بهتر از همه از مسیر اصلی‌اش منحرف شود. باور کنید گاه نویسنده چنان در کار خود می‌ماند که به نظر خودش هرگز از آن رهایی نخواهد یافت. جدآ می‌گویم، باور کنید. برای همین است، باز هم تکرار می‌کنم، نویسندگی کار لذت‌بخشی به شمار نمی‌رود؛ کار دشواری است، نظیر سایر کارهای دشوار است.

همیشه گفتم و باز هم می‌گویم وراجی و زیادی حرف زدن یکی از خطرناک‌ترین عوامل افشاگری است.»