بریده‌هایی از کتاب تمرین قدرت حال

مراقب هر نوع حالت تدافعی در درونتان باشید. از چه دفاع می‌کنید؟ از هویتی توهمی، تصویری ذهنی، یک وجود تخیلی. با آگاه شدن به این الگو و با نظاره کردنش شما از آن رها می‌شوید.

به محض این که قدردان لحظهٔ حال باشید، همهٔ غم و کشمکش از بین می‌رود و زندگی شروع به لذت و آسایش می‌کند. وقتی که به زمان حال آگاه باشید، هر چه که انجام می‌دهید حتی ساده ترین کار، به حسی از کیفیت، مراقبت و عشق آغشته می‌شود.

لحظه‌ای که تشخیص می‌دهید که حضور ندارید، حضور پیدا می‌کنید. هر گاه که قادرید ذهنتان را نظاره کنید، دیگر در محاصرهٔ آن نیستید. در این روند عامل دیگر وارد شده است. چیزی که از ذهن نیست: حضور مشاهده گر. به عنوان شاهد ذهن، افکار و عواطفتان و همچنین واکنش‌هایتان در شرایط گوناگون، حضور داشته باشید. دست کم به یک اندازه به واکنش‌هایتان و موقعیت یا شخصی که سبب واکنشتان می‌شود، علاقه نشان دهید.

راههای زیادی را که ناراحتی، نارضایتی و تنش در شما ایجاد می‌کنند، از طریق قضاوت غیر ضروری، مقاومت در برابر آنچه هست و انکار اکنون، مشاهده کنید.

توجه را به احساس درونتان معطوف کنید. بدانید که آن بدن دردناک است. بپذیرید که آنجاست. به آن فکر نکنید. اجازه ندهید که احساس، تبدیل به فکر شود. قضاوت یا تحلیل نکنید. حضور داشته باشید و به مشاهده‌گر بودن به آنچه درونتان رخ می‌دهد، ادامه دهید. نه تنها به درد احساسی، بلکه به کسی که مشاهده می‌کند، به مشاهده گر خاموش، آگاه باشید. این قدرت حال است، نیروی حضور آگاه شما. سپس ببینید که چه رخ می‌دهد.

وقتی که قانون اصلی حاضر بودن را به عنوان مشاهده گر چیزی که در شما اتفاق می‌افتد، دریافتید و آن را از طریق تجربه درک کردید شما در قوی ترین حالت ممکن هستید.