بریده‌هایی از کتاب فضیلت کناره گرفتن

ما باید به شهروندانِ آینده آموزش دهیم که کار درست را انجام دهند، فقط به‌خاطر اینکه درست است، نه به‌خاطر اینکه از آن راه سودی نصیبشان می‌شود.

ما حداقل به همان اندازه که بر اساسِ کارهایی که انجام می‌دهیم تعریف می‌شویم، بر اساس کارهایی که انجام نمی‌دهیم هم هویت می‌یابیم.

تفکری که می‌گوید هر کسی حاکم بر سرنوشت خودش است و «ما می‌توانیم هر کسی که می‌خواهیم بشویم» صرفاً اگر انگیزه‌اش را داشته باشیم ایدهٔ دردسرسازی است، چون مبنایش نوعی فلسفهٔ پیشرفت و بهینه‌سازی بی‌نهایت است و به دریافتی شخصی منجر می‌شود که می‌گوید اگر چیزها مطابق میل ما پیش نرفت، تنها کسی که باید سرزنشش کنیم خودمان هستیم

به نفع هر جامعه است که شهرهایی سالم و زیبا بسازد، به دلیل آنکه مردمی که در این شهرها زندگی می‌کنند مجبور نیستند، به همان اندازه که از امکانات شهرشان بهره‌مند می‌شوند، پول دربیاورند. مردمی که در اجتماعاتی زندگی می‌کنند که پارک‌ها و میدان‌های عمومی خوب دارد لزوم کمتری می‌بینند که باغ شخصی برای خودشان بسازند

باید بیاموزیم که «کناره بگیریم»، نه به‌مثابهٔ ریاضتی بیهوده، بلکه برای تضمین اینکه همگان به اندازهٔ کافی بهره‌مند خواهند شد.

ما باید به شهروندانِ آینده آموزش دهیم که کار درست را انجام دهند، فقط به‌خاطر اینکه درست است، نه به‌خاطر اینکه از آن راه سودی نصیبشان می‌شود.

از نظر شوارتز مشکل در این است که تأکید مدرنِ ما بر فردگرایی، کنترل و داشتن حق انتخابْ ممکن است ما را از اصلی‌ترین واکسنِ خودمان در برابر افسردگی محروم کند؛ یعنی حس تعلق و درگیری در گروه‌ها و زمینه‌ها.

سیگال خواندن کتاب‌های خوب را نمادی از زندگی ساده می‌داند. برای او، لذتِ ادبیات بزرگ‌ترین هدیه‌ای است که می‌توانید به بچه‌هایتان بدهید.

دلیربودن به معنای کله‌خراب‌بودن یا کنارگذاشتنِ هر گونه اضطراب و نگرانی‌ای نیست، بلکه بیشتر به معنیِ آن است که جرئت داشته باشیم تا کار درست را انجام بدهیم، حتی اگر از انجام‌دادن آن هراس داشته باشیم. ترسوها جرئت دست‌زدن به هیچ‌کاری را ندارند و متهوران، بدون تأمل، دست به انجام هر کار خطرناکی می‌زنند.

مهم‌ترین وظیفهٔ مدارس پرورش شهروندانی مسئول است، کسانی که توانایی محافظت و احیای دمکراسی را داشته باشند.