بریده‌هایی از کتاب تعلیق

زندگیش کوتاه‌تر از آرزویش بود.

چه شوم است که انسان امیدی نداشته باشد جز امید بی‌پایان به ادامه زندگی، همان‌گونه که آغاز شده است!

شما که می‌گذرید و مرا نمی‌بینید و به من شب به خیر نمی‌گویید کمی امید به من بدهید که امشب بسیار غمگینم.

مردی تنهای تنها، فراموش شده در کام این ابدیت فانی. لرزید و با خود اندیشید: من هم جاودانه‌ام. احساس بدون درد بود. روز و روزگاری مردی بود قدرشناس که پاریس را دوست می‌داشت و در آن گردش می‌کرد. اکنون آن مرد، مرده است، چنان‌که والدک روسو هم مرده و چنان‌که تورودانژن مرده است. مردی فرو رفته در گذشته دنیا، در آرامش که زندگیش در بایگانی‌های جمهوری سوم سرازیر شد. مخارج روزانه‌اش نشان از تورم سطح زندگی طبقه متوسط و گرانی سرسام‌آور آن داشت