بریده‌هایی از کتاب المپیک در کتابخانه آقای لمونچلو

«دانشی که به دیگران منتقل نشود، ناشناخته خواهد ماند»

چه حرفا! اصلاً کی گفته قراره ریاضی سرگرم‌کننده باشه؟ اسمش ریاضیه!»

«گوگل می‌تواند شما را به صدها هزار پاسخ برساند، اما کتابدار شما را به پاسخ درست می‌رساند

«کتابدارها، مبارزان فرهیختهٔ آزادی هستند.»

هر شانسِ برنده‌شدن، یک شانس برای باخت هم به‌حساب می‌آید!

«دانشی که به دیگران منتقل نشود، ناشناخته خواهد ماند

«با باز کردن کتاب، فکرتان هم باز می‌شود.»

اونی که برنده‌ست،‌ هیچ‌وقت جا نمی‌زنه و اونی که جا می‌زنه، هیچ‌وقت برنده نمی‌شه.

آدم‌بزرگا گاهی وقتا خیلی خسته‌کننده و جدّی می‌شن

گاهی وقتا می‌بری، گاهی وقتا می‌بازی... اما مهم اینه که چه‌جوری بازی کنی.

آقای لمونچِلو خندید. «نیازی نیست. می‌خواستم تکنولوژی جدید تَورّق رو امتحان کنم.»

باز کردن کتاب، فکرتان هم باز می‌شود.

فناوری پیشرفتهٔ بیوفیدبَک، نمایشگرهای ضربان قلب و الگوریتم‌های پیچیده‌ای استفاده می‌کرد تا نوع داستان‌هایی که ممکن است خوشتان بیاید را تشخیص بدهد و شما را در میان قفسه‌ها بگرداند.

اونی که برنده‌ست،‌ هیچ‌وقت جا نمی‌زنه و اونی که جا می‌زنه، هیچ‌وقت برنده نمی‌شه.

کایل به یاد اساطیر و الهه‌های یونانی افتاد که انگار صاف از کتاب‌های پِرسی جکسون بیرون آمده بودند. میگوئل گفت: «چه باحال! به نظرتون خودِ ریک ریوردن هم اینجاست؟ اگه بیاد خیلی باحال می‌شه!»

«هیچی! گشت‌وگذار من تموم شد. منو بیار پایین کاپیتان زیرشلواری!»

بعد، دوتایی مُشت‌هایشان را به هم زدند و با ریتم آهنگ راک قدیمی موردعلاقه‌شان آواز خواندند. «ما قهرمانیم، دوست من...»

«اما یه برتری ناعادلانه‌ست!» آکیمی گفت: «درسته... اما من بعضی وقتا از این‌جور برتری خوشم میاد.»

«این پرتابی کوچک برای یک تکه کاغذ و جهشی بزرگ برای تمام کاغذهاست.»

اونی که برنده‌ست،‌ هیچ‌وقت جا نمی‌زنه و اونی که جا می‌زنه، هیچ‌وقت برنده نمی‌شه.

گاهی وقتا می‌بری، گاهی وقتا می‌بازی... اما مهم اینه که چه‌جوری بازی کنی

گوگل می‌تواند شما را به صدها هزار پاسخ برساند، اما کتابدار شما را به پاسخ درست می‌رساند.

قهرمان‌بودن، حس خوبی برایش داشت. مخصوصاً وقتی تنها کاری که باید می‌کرد، بازی بود.

کتابدارها، مبارزان فرهیختهٔ آزادی هستند

در طول تاریخ، کتاب‌های زیادی به دست مردمی که از نوشته‌های آن کتاب‌ها خوششان نمی‌آمد، سوزانده شده‌اند

کتابخانه، انبار مهمات آزادی است

تیم جنوب شرقی که دیان کاپریولا عضو آن بود، لباس‌های چسبان و برّاقِ مسابقات اتومبیل‌رانی را پوشیده بودند که وَجب‌به‌وَجب آن‌ها وصله‌های جورواجور تکه‌دوزی شده بود.

«درسته. خانم راچِل...» زینگ! «آن شِرلی در خانهٔ سبز، نوشتهٔ اِل. اِم. مونتگُمِری!»

«دیدمت، ولی نمی‌خوام جات باشم!»

همهٔ بچه‌ها بزرگ می‌شوند، به‌جز یکی