بریده‌هایی از کتاب اسکی روی شیروانی‌ها

زندگی ایستادن در برابر بادها نیست کنار آمدن با بادهاست

آدمی بودن غم‌انگیز است وقتی هوای آسمان به سرت بزند و بال نداشته باشی

شهر در خواب و کوچه‌ها مثل راهروهای زندان به‌نظر می‌رسند همه‌چیز دلهره‌آور است این‌گونه که تاریکی در اشیا نفوذ می‌کند فردا خورشید روز پُرکاری خواهد داشت.

مهمانی تمام شده اما مهمانان همچنان در حیاط ایستاده‌اند هیچ‌کس دوست ندارد به تنهایی‌اش برگردد ماشین‌ها در تاریکی پارک شده‌اند...

این زندگی نیست زندگی در دره و ظلمت زندگی نیست

نه آن‌جا به ما خوش گذشت نه این‌جا اسم دربه‌دری‌ها را سفر گذاشته‌اند با چمدانی سنگین از آرزوها در آوارگی‌ها پیر می‌شویم! از غربتی به غربتی دیگر رفتن سفر نیست حرکت ناگزیر باد است از شهری به شهر دیگر.

در این دنیا همه پیر می‌شوند اما هیچ‌کس مثل دیگری پیر نمی‌شود هیچ‌کس مثل ما پیر نمی‌شود ما با شنیدن یک آواز غمگین و عاشقانه در کافه‌ای سرِ راهی پیر شدیم!

تاریکی را فراموش خواهی کرد بازگشت به رنگ‌های دیگر سخت است وقتی در یک رنگ گیر کرده باشی

ای پرندهٔ زیبا زخم بالت را که می‌بستم عاشقت شدم نباید این‌قدر بی‌رحمانه دور می‌شدی بی‌پروبالم من آسمان‌به‌آسمان چگونه دنبالت بگردم؟ ای پرندهٔ زیبا اسیر زیبایی‌ات شده‌ام مرا به قفس انداخته‌ای!

آدمی بودن غم‌انگیز است وقتی هوای آسمان به سرت بزند

شهر در خواب و کوچه‌ها مثل راهروهای زندان به‌نظر می‌رسند همه‌چیز دلهره‌آور است این‌گونه که تاریکی در اشیا نفوذ می‌کند فردا خورشید روز پُرکاری خواهد داشت.

این زندگی نیست زندگی در دره و ظلمت زندگی نیست پرواز کن ایکاروس! زندگی تو در مرگ توست اگر بال‌هایت را آفتاب آب کُند بارانی از شمع می‌بارد...

بهار می‌آید عکس‌ها پُر از خرگوش می‌شوند بالکن‌ها پُر از گنجشک توفان نسیم می‌شود و نسیم شانه‌ای برای علفزار بهار می‌آید دنیا عوض می‌شود اما آمدن بهار مهم نیست مهم شکفتن گل‌ها در رویاهای توست.

وقتی زنی گریه می‌کند یعنی گریه می‌کند به نقشه‌هایش نه به اشک‌هایش فکر کن حتماً که نباید شعبده‌باز از کلاه فیل درآورد و یا زن بعد از گریه‌اش بمیرد!

باید همه‌چیز را از نو ساخت هیچ بادی لانهٔ پرندگان را دوباره سر جایش نمی‌گذارد.

تو در گورستان چه می‌کنی؟! هی «جانی دپ» غمگین! با مُرده‌ها درگیر نشو زندگی از یادت می‌رود!

گاه رسیدن به مقصد رسیدن به آغاز ناامیدی‌هاست

حال آدمی را دارم که می‌خواهد به همسر مُرده‌اش تلفن کند اما نمی‌کند چرا که به‌خوبی می‌داند در بهشت گوشی‌ها را برنمی‌دارند...

من از دقت او در تماشای کوچ درناها فهمیدم که خواهد رفت

درختی در خواب‌هایم گیر کرده از دهکده‌ای که گاه‌وبی‌گاه از شب‌هایم می‌گذرد.