بریده‌هایی از کتاب اسکی روی شیروانی‌ها

با چمدانی سنگین از آرزوها در آوارگی‌ها پیر می‌شویم

زندگی ایستادن در برابر بادها نیست کنار آمدن با بادهاست

همه‌چیز را از نو ساخت هیچ بادی لانهٔ پرندگان را دوباره سر جایش نمی‌گذارد.

مثل آخرهای شب، تاریک‌وروشنم یعنی آمیزه‌ای از تضادها. هم به رفتن می‌اندیشم هم به ماندن. وسایل شخصی‌ام مُدام جابه‌جا می‌شوند از کمدها به چمدان‌ها و از چمدان‌ها به کمدها. زندگی کنار ایستگاه‌ها همنشینی با شک‌ها و بی‌ثباتی‌هاست. قطارها همیشه وسوسه‌انگیزند

نه روبه‌رو دیده می‌شود نه پشت سر نه راه روبه‌رو باز است نه راه بازگشت

گاه ادامهٔ راه، ادامهٔ زندگی‌ست.

زمستان قصه‌ای کسالت‌بار و بلند است اما به پایان خواهد رسید طاقت بیاورید ای کودکان پیر! ستارهٔ گرگ افول خواهد کرد ابر دور خواهد شد باد خواهد خوابید طاقت بیاورید ای کودکان پیر! برف‌ها آب می‌شوند و دوباره خرگوش‌های سفیدمان را پیدا می‌کنیم!

هیچ بادکنکی در آسمان ما به پرواز درنیامد زنگ دوچرخه را هم بعدها از رادیو شنیدیم عروسک‌های چوبی‌مان غمگین‌تر از خود ما بودند خاطره‌های‌مان چنگی به دل نمی‌زند کودکی ما به رنگ کار بود و کار به رنگ کرم با لکه‌های قهوه‌ای. برای پول ناچیزی همیشه، باید تخم بلدرچین جمع می‌کردیم از کشتزاران آفتاب!

کلاغ‌ها از پشت پنجره‌ام می‌گذرند آرام و مغموم. شب تکه تکه به پرواز درآمده است در آسمان روز.

گاه رسیدن به مقصد رسیدن به آغاز ناامیدی‌هاست دعا می‌کنم این راه زود به آخر نرسد وگرنه می‌میرد این لاک‌پشت پیر گاه ادامهٔ راه، ادامهٔ زندگی‌ست.

بهار می‌آید دنیا عوض می‌شود اما آمدن بهار مهم نیست مهم شکفتن گل‌ها در رویاهای توست.

دلم برای تو تنگ شده است اما نمی‌دانم چه‌کار کنم آرام می‌گریم حال آدمی را دارم که می‌خواهد به همسر مُرده‌اش تلفن کند اما نمی‌کند چرا که به‌خوبی می‌داند در بهشت گوشی‌ها را برنمی‌دارند...

برایش دعا می‌کنم دعا می‌کنم که باد با احترام از کنار گل‌هایش بگذرد و نان و رویا همیشه در سفره و پنجره‌اش باشد دعا می‌کنم که دعایم آفتابی باشد بر فراز روزهای برفی‌اش.

رفتن علت نیست معلول تمام ماندن‌هایی‌ست که گوشهٔ اتاق فرسوده می‌شوند

هر طور شده زشتی از زیبایی می‌زند بیرون کافی‌ست دعوایی جزئی شکل بگیرد رکیک‌ترین دشنام‌ها را می‌دهند آدم‌های به‌ظاهر مؤدب.

دلم برای تو تنگ شده است اما نمی‌دانم چه‌کار کنم مثل پرنده‌ای لالم که می‌خواهد آواز بخواند و نمی‌تواند. به هوای دیدنت در قاب پنجره‌ها قد می‌کشم نیستی فرو می‌ریزم

زندگی بعد از تو ادامه نداشت ما به‌سختی ادامه دادیم!

شهر در خواب و کوچه‌ها مثل راهروهای زندان به‌نظر می‌رسند همه‌چیز دلهره‌آور است این‌گونه که تاریکی در اشیا نفوذ می‌کند فردا خورشید روز پُرکاری خواهد داشت.

مهمانی تمام شده اما مهمانان همچنان در حیاط ایستاده‌اند هیچ‌کس دوست ندارد به تنهایی‌اش برگردد ماشین‌ها در تاریکی پارک شده‌اند...

من از دقت او در تماشای کوچ درناها فهمیدم که خواهد رفت