بریده‌هایی از کتاب اصل بعید بودن

پیونددادن و چسباندن رویدادهای گسسته، تنها جنبه‌ای است از چگونگی کارکرد مغز. پس چنین نیست که رویایی خاص پیش‌درآمد رویدادی خاص باشد. ما رویاهای زیادی می‌بینیم، و پس از هریک رویدادهای زیادی رخ می‌دهند، و ما تنها آن‌هایی را در نظر می‌گیریم که اتفاقاً با آن رویا جور می‌شوند، و تمایل داریم که بقیه را فراموش کنیم. اصلا چرا باید آن‌ها را به خاطر سپرد؟ آن‌ها تنها بخشی از افت و خیزهای تصادفی پس‌زمینهٔ رویاها، خاطرات، رویدادهایند و چیز خاصی در چنته ندارند. این هم‌زمانی نادر خواب‌دیدنِ رخ‌دادن چیزی، و رخ‌دادن واقعی آن است که حیرت‌انگیز به شمار می‌رود.

اصل بعیدبودن برخلاف معادلهٔ مشهور آینشتاین E = mc۲ یک معادلهٔ سرراست نیست، بلکه مجموعه‌ای است از ارکانی که درهم می‌تنند و یک‌دیگر را تقویت می‌کنند، تا رشته‌ای بسازند که رویدادها، حوادث، و پیامدها را به هم ربط دهد. این رکن‌های اصلی عبارتند از قانون ناگزیری، قانون تعداد واقعاً زیاد، قانون گزینش، قانون اهرم احتمال، و قانون کمابیش نزدیک. هرکدام از این رکن‌ها، به خودی‌خود، برای ایجاد چیزی به‌ظاهر بسیار بعید ـ برندهٔ چندین لاتاری، فروپاشی مالی، رویایی پیش‌آگاهانه ـ کفایت می‌کند. اما هنگامی توان واقعی‌شان نمایان می‌شود که دست در دست هم بگذارند

پیشگویی‌ها بر پایهٔ ارزیابی دقیق پیش‌بینی‌ها براساس شاهد و مدرک نیستند. همین امر پیشگویی‌ها را با پیش‌بینی‌های علمی کاملا متفاوت می‌کند.

حتا اگر گاهی یک رویداد به طرزی شگفت‌انگیز پس از رویدادی دیگر بیاید، الزاماً به معنای آن نیست که یکمی علت دومی باشد. آماردانان تکیه‌کلامی برای این دارند: همبستگی دلالت بر علیت ندارد.