بریده‌هایی از کتاب تنها در سامسون

روی کاغذ نوشته: سرها با دقت و لذّت بریده می‌شوند؛ زنده باد داعش، تکبیر.‌ تاریخش برای ۶ ماه گذشته است.

_ یا خدا!‌ این واقعاً روی من داشته حساب می‌کرده برای شهید شدن.‌

با خودم فکر می‌کنم چقدر خوب است که در کشور ما علی‌رغم همسایه بودن با ترکیه و عراق و افغانستان و نزدیکی به دل خطر، کسی نگران این اتّفاقات نیست. کسی تشویش‌هایی را که من هر شب تجربه کردم، تجربه نمی‌کند. کسی در مسیر رفت‌وآمدش به دانشگاه و محلّ کارش، از سایه‌های پشت‌سرش وحشت ندارد..

انگار در ایستگاه مترو یا تراموا منتظر ایستاده‌ای و هم‌زمان می‌توانی گلّهٔ گاو و گوسفندی را که همراه چوپانشان از کنارت رد می‌شوند؛ تماشا کنی

به نوتیفیکیشن‌های مسنجرم زل زده‌ام؛ به آخرین صفحه‌ای که همهٔ امیدم را ناامید کرده است.‌ در سامسون هیچ مسجدی که متعلق به شیعیان باشد وجود نداشت!

واللّه امت، پسر پیامبر خود را در محرّم، در روز دهم به قتل می‌رسانند و هر آینه دشمنان حق، این روز را روز برکت قرار می‌دهند و همانا این کار شدنی است و در علم خدای تعالی گذشته. من آن را می‌دانم به عهدی که از مولایم امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به من رسیده. جبله می‌گوید گفتم: چگونه مردم شهات حسین (علیه‌السَّلام) را روز برکت قرار می‌دهند؟ میثم گریست و گفت: حدیثی جعل می‌کنند که روز عاشورا روزی است که خدای تعالی توبهٔ آدم را در آن قبول کرد؛ بااینکه خدا توبهٔ آدم را در ذی‌حجّه پذیرفت و گمان می‌کنند که عاشورا روزی است که خدا یونس را از شکم ماهی بیرون آورد و گمان می‌کنند این روز، روزی است که کشتی نوح بر کوه جودی قرار گرفت؛ بااینکه این واقعه در روز هجدهم ذی‌حجّه رخ داده و گمان می‌کنند روزی است که خدا دریا را برای موسی شکافت درحالی‌که این حادثه در ربیع الاول بوده.

چه زود گذشت روزهایی که فکر می‌کردم قرار است دیر بگذرد