بریده‌هایی از کتاب امام رئوف

السلام علیک یاعلی بن‌موسی الرضا... فدایت شوم آقا!

امام را تنها گذاشتند! امام را رها کردند! امام را شهید کردند! امام را یاری نکردند! ... ما برای امام چه کرده‌ایم؟

آقاجان... من اگر آن‌کسی نیستم که مورد پسند شما باشم اما تو همانی که باید! تو امام رئوف و مهربان منی! تو صاحب کرامتی، تو آقایی، آقا... آقا علی بن‌موسی الرضا! همانی که مرا واداشته به این‌که ورد زبانم این باشد: تمام زندگی‌ام فدایت آقا! بِأبی اَنتَ و اُمّی وَ نَفسی و أهلی وَ مالی...

گناه تو را از چشم امام می‌اندازد! از چشم امامت بیفتی، دنیایت جهنم می‌شود! فکر می‌کنی بلند بخندی شادتری، حالت اما پر از نارضایتی است

متصل بخوان، اما رد نشو!

خدا شما را بیامرزد. بدون دلیل نمازتان را از اولِ وقت دیرتر نخوانید.

اگر تاریخ را نخوانی، اگر امام را نشناسی، اگر دشمن را نفهمی، نه زمان را درک می‌کنی، نه شرایط را، نه اولویت‌ها را، نه می‌توانی تصمیم درست بگیری! انتخاب غلط بی‌بصیرت‌ها بزرگ‌ترین ظلم‌ها را در تاریخ رقم می‌زند. شریک جرم ظالمان نشو با ندانستن و نفهمیدن!

خانم‌ها را دیده‌اید بدون حجاب مناسب می‌آیند سمت حرم، امام در خانه‌اش به روی همه گشاده است، ما اما چه، با این پوشش به امام ابراز محبت می‌کنیم یا ایشان را آزار می‌دهیم؟

خیلی‌ها عوض می‌شوند با یاء موکّد!

خدا دستان تو را آفریده تا در دستان لطیف امام رئوفت محکم شود. خدا تو را آفریده تا مرغ اسیر قفس نباشی، تو کبوتر حرم خلق شدی! کبوتر حرم امامت! تا اوج بگیری، بالا بروی. جایگاه آرامش تو کنار گنبد طلایی حرم است. دنیا با تمام زرق و برق و تجملاتش، با تمام آرایش‌ها و تمام تصاویر چشم‌پرکن به آنی سراب می‌شود، تنها درخشش عالم هستی، همان گنبدی است که آسمان هم در کنارش سربلندی می‌کند! امام رضا، تنهایی و غربت زیاد کشید، آزار زیاد دید، همین هم شد شاید، که برای حجت بن‌الحسن دعا می‌خواند. غربت مهدی (ع) برایش دردناک بود. برای سلامتی مهدی‌اش، برای تنها نبودنش، برای فرجش، برای یاران مهدیشان دعای اللَّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِیک ... را زمزمه می‌کرد...

گره افتاده بود در کارشان. زندگی‌شان بی‌برکت و خیر بود انگار، کارها سخت پیش می‌رفت. می‌دانید این سختی و فشار، خُلق اهل خانه را هم بد می‌کند. خوشی می‌رود و درگیری‌ها می‌آید. زندگی دیگر به کام نیست. حتی گاهی تا جایی می‌رود که همه چیز از هم می‌پاشد! امام رضا (ع) فرموده بودند: - برای خانه و زندگی‌تان یک سهمی از قرآن بگذارید. وقتی در خانه قرآن خوانده می‌شود، کار و بار اهالی خانه راحت می‌شود. می‌بینی درِ خیر و برکت باز می‌شود و اهل خانه دریافت‌شان زیاد می‌شود.

اِرحَمنی یا مَولای... یابن‌الحسن... اَنتَ کَریمٌ مِن اولادِ الکِرام یابنَ رَسولَ‌الله

دلِ حق‌پذیر و حق‌خواه بخواه از خدا!

باید بلد باشی در راه ترویج دینت سخن بگویی! گناه، دزد نابکاری است که قدرت‌های ما را ضعیف می‌کند! به امامت شکایت کن، از او درخواست کن تا راه برون‌رفت از مَرض‌ها را یادت بدهند! حدیث بخوان، سیره بخوان، تفکر کن! تو باید در راه دفاع از دینت، برای رفع شبهه‌های جوانان سرزمینت، معرفی امام و اسلام به جوانان دنیا، قلم توانا و زبان گویا داشته باشی! امام منتظر درخواست و حرکت توست!

اولِ ماه قمری خدمت علی بن‌موسی الرضا (ع) اگر می‌رسید؛ امام روزه بودند. وسط ماه قمری خدمت علی بن‌موسی الرضا (ع) اگر می‌رسید؛ امام روزه بودند. آخر ماه قمری خدمت علی بن‌موسی الرضا (ع) اگر می‌رسید؛ امام روزه بودند. این سه روز از ماه را، امام حتما روزه می‌گرفتند. به یارانشان فرموده بود: روزه گرفتن در این سه روز، مثل این است که همهٔ ماه را روزه گرفته‌ای! یاران زیرک امام، سه‌روز هر ماه روزه می‌گرفتند، انگار کل سال روزه گرفته‌اند! کل سال را!

صدای گریه که به گوش رسید، امام ایستاد و نگاه کرد. عده‌ای سیاه‌پوش جنازه‌ای را می‌آوردند. امام به سمت جمعیت رفت. کنار جنازه نشست و دست برد و او را در آغوش گرفت و فرمود: - هرکس جنازهٔ دوستی از دوستان ما را تشییع کند، آن‌چنان از گناهانش پاک می‌شود انگار که تازه از مادر متولد شده است. تشییع جنازه تمام شد، قبل از آن‌که قبر را بپوشانند امام دست بر سینهٔ جنازه گذاشت، او را به نام خواند و فرمود: - مژده باد بر تو بهشت، دیگر نترس از این ساعت به بعد! دوستان همه متعجب و متحیر نگاه می‌کردند، آخر یکی پرسید: - آقاجان! این مرد را می‌شناختید... فرمود: - ای موسی بن‌سیار! نمی‌دانی که کارهای شیعیان ما هر صبح و شب بر امامش عرضه می‌شود؟ در هر کاری که کوتاهی کرده باشد، ما از خداوند درخواست می‌کنیم که او را ببخشد، در هر کاری که رشد و پیشرفت کرده باشد، از خداوند برایشان درخواست پاداش می‌کنیم!

هروقت می‌خواهند برای چیزی، برای کسی ارج و قرب قائل شوند، او را به آسمان نسبت می‌دهند. حتی یک اسم هم ارزشش وقتی بیشتر است، زیبایی‌اش وقتی چشم‌گیر است که از فرازمین آمده باشد، از آسمان، از نزد خدا. نام رضا در لوح محفوظ خداوند ثبت شده بود. سلام خدا بر رضا، سلام فرشتگان بر رضا و سلام ما بر شما آقای رئوف و مهربان... علی بن‌موسی الرضا المرتضی!

نماز، زمان مدیریتِ تسلیمیِ روح و جان، مقابل صاحب زمان و زمین است!

آقا! من یک زندگی را باخته‌ام، اما گفته‌اند درِ خانهٔ کریم بروی، در خانهٔ علی بن‌موسی الرضا! تمام زندگی‌ات را کفایت می‌کند! حُر شده‌ام، پابرهنه و سرِ خمیده... آمدم ای شاه پناهم بده خط امانی ز گناهم بده ای حرمت ملجا درماندگاندور مران از در و راهم بدهراه آمده را برنمی‌گردم.

و در هر سرزمین ایران، اولاد موسی‌بن جعفر در خون غلتانده بود... و غریب بود علی بن‌موسی الرضا!

خدا دوستت دارد و می‌خواهد که یادش کنی، یک زمان‌هایی با یک ادب و آدابی!

اَللّهُمَ صَلِّ عَلی علی بن‌مُوسَی الِّرِضا المَرُتَضی اَلاِمامِ التَّقیِّ النَّقیِّ... و خدا لعنت می‌فرستد بر کسانی که نعمتش را واگذاشتند و بدترین را انتخاب کردند، ذریهٔ رسول خدا را، همان کسانی که بارها در قران بر اطاعت و محبت‌شان تاکید شده بود... اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَک... و تهمت زدند بر پیامبر و اولادش... وَ اتَّهَمُوا نَبِیک... و انکار کردند اهل بیت را... وَ جَحَدُوا بِآیاتِک ... و مسخره کردند... وَ سَخِرُوا بِإِمَامِک ... و کار و بار دنیا را بر دوش امام انداختند

به نیابت از شهدا، آن‌جا سلام بدهید... برای فرج دعا کنید... فقرا و جاماندگان را هم یاد کنید. السلام علیک یا امام الرئوف ادرکنا یا مولانا