بریده‌هایی از کتاب قدرت امید

تمرین: اجرای قدردانی توجه: خاطرات اخیر خود را مرور کن و یکی از لحظاتی را که در بیست و چهار ساعت گذشته تو را خشنود کرده به‌یاد آور. لزوماً در جست‌وجوی رویداد بزرگی نباش. بلکه کافی است به لحظه‌ای توجه کنی که دربارهٔ آن با خودت می‌گویی، «خوشحالم اتفاق افتاد.» لذت: چشم‌هایت را ببند و تصور کن در حال تجربهٔ دوبارهٔ آن لحظه هستی. به رنگ‌ها، صداها، رایحه‌ها و احساسات درک شده در جسمت و همچنین به چگونگی احساس درونی‌ات دقت کن. تشکر: چه کسی یا چیزی مسبب وقوع آن لحظه بوده است؟ آیا کسی یا چیز دیگری هم در آن دخیل بوده؟ اگر چنین است، به آن‌ها بیندیش و سپاست را ابراز کن.

قدردانی دو جنبه دارد: اول، ارزش قائل شدن برای رویدادی که اتفاق افتاده، و دوم، ارج نهادن به نقش کسی یا چیزی که در وقوع آن اتفاق موثر بوده است. حتی هنگامی‌که (به‌هر دلیل) سپاسگزار خویشتن هستیم، چه بسا دیگران در توسعهٔ مهارت، قدرت، یا کیفیتِ آنچه از آن بهره برده‌ایم، نقشی ایفا کرده باشند.

در این رویکرد نیازی به دور ماندن از اخبار بد نیست. در واقع، چیزهای بسیاری هست که ما را به حرکت وامی‌دارد و باعث می‌شود زندگی رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مقابله با چالش باعث فعال شدن نقاط قوت، و بر افروختن حس هدفمندی می‌گردد. هیچ تضمینی نیست که در رسیدن به تغییرات دلخواه‌مان موفق شویم، ولی بذل توجه کامل و تلاش تام، حس زنده بودن را در وجود ما پدیدار می‌سازد. و این همان قدرت امید است؛ اگر با چنین رویکردی زندگی کنیم، دلزدگی، و پوچی شایع در جامعهٔ امروزی به‌راحتی محو می‌گردد.

بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضو ها را نماند قرار

این بازی می‌تواند زندگی ما را غنی، و جهان ما را متحول سازد. جان آن را این‌گونه شرح می‌دهد: موضوع بازی این است که ببینی چقدر می‌توانی هزینه‌ات را کاهش دهی درحالی‌که کیفیت زندگی‌ات را بالا می‌بری.