بریده‌هایی از کتاب راه روشن است

گلوریا گفت همیشه در یک راه و مسیر پیوسته حرکت کرده است. تلاش کرده همیشه یاد بگیرد. به نظر او سفر، انسان‌ها را از ذهنشان بیرون می‌آورد و به عمق قلبشان می‌برد و می‌توانند به حقیقت دست یابند. فلسفه «در راه بودن» از نظر روحی گلوریا را در لحظه حفظ کرده است. در آن لحظه خود را در فضایی بی‌مرز و طبیعی احساس کرده و همه‌چیز را در دسترس یافته است.

به دنیا همان را بده که انتظار دریافتش را داری، زیرا دنیا در ازای دادهٔ تو چیزی را که بخشیده‌ای به تو عطا خواهد کرد.

«راهی که هزار فرسنگ درازا دارد با برداشتن اولین قدم شروع می‌شود.»

هیچ هدیه‌ای برای دادن یا گرفتن بهتر از احترام گذاشتن به ندای درون و خواست مطالبهٔ قلبی و آوای عمیق درونی خودمان نیست. گویا ما اصلا برای همین به دنیا می‌آییم. برای همین هم هست که زنده‌ایم - اوپرا وینفری

اما یادت باشد حتی نزدیک‌ترین دوستان و وابستگانت باوجود همه حسن‌نیتی که دارند در دنیای خودشان سیر می‌کنند و چه بدانند و چه ندانند بر اساس اندیشه‌های خودشان قضاوت و توصیه می‌کنند.

زندگی در کسب موفقیت‌های بزرگ خلاصه نمی‌شود. زندگی یعنی برداشتن یک قدم مهمِ تغییردهنده در هر مرحله از تلاش.

کسی که زندگی می‌کند هدف هم دارد. کسی که حیات دارد حتی اگر یک جرعه نفس در او باقی باشد همان یک جرعه برایش کافی است. یک اتم، همهٔ خصوصیاتی را دارد که تمام عالم دارد. هرچه در جزئی از کل وجود داشته باشد در کل آن هم هست. گریزی نیست.

«من با همسرم رابطه‌ای مبتنی بر عشق برابر داریم. من عاشق او هستم و او هم عاشق من است. به همدیگر احترام می‌گذاریم. با هم مهربان و خوش‌خلق هستیم. یک روز کسی گفت چقدر خوب است که انسان دوست داشته شود، اما به نظر من، از آن بهتر و عمیق‌تر این است که انسان درک شود.»

زندگی در کسب موفقیت‌های بزرگ خلاصه نمی‌شود. زندگی یعنی برداشتن یک قدم مهمِ تغییردهنده در هر مرحله از تلاش.

جون کابات زین: ذهن آگاه به همهٔ ما می‌گوید «راه خودتان را پیدا کنید، به ندای قلب خودتان گوش دهید، انتظارات و آرزوهای خودتان را دنبال کنید. چرا که وظیفهٔ ما زندگی کردن به شیوهٔ خودمان است و این نوع زندگی مهم است.»

«درخت بلوطی در درون یک دانه بلوط وجود دارد.»

هیچ هدیه‌ای برای دادن یا گرفتن بهتر از احترام گذاشتن به ندای درون و خواست مطالبهٔ قلبی و آوای عمیق درونی خودمان نیست. گویا ما اصلا برای همین به دنیا می‌آییم. برای همین هم هست که زنده‌ایم - اوپرا وینفری

من در زندگی کارهای زیادی کرده‌ام. من به زندگی فکر کرده‌ام. عامدا و هدفمند در زندگی تفکر کرده‌ام. از خودم پرسیده‌ام چرا بعضی اتفاقات میفتد و معنای آنها چیست. من دریافته‌ام که هدف زندگی باید کلی باشد. هدف باید زیر پوست ما عجین شده باشد. من نمی‌خواهم فردا بمیرم، اما اگر فردا مُردم با خوشحالی خواهم رفت چراکه به سختی کار کرده‌ام تا از هر نعمتی که به من داده شده بهره ببرم. درس زندگی من این است: «هیچ‌وقت دیر نیست.»

آیا اعتقاد دارید لیاقت شادمانی، موفقیت، ثروت، کارامدی، آرامش، لذت و عشق را دارید؟ آنچه من باور دارم این است که ما آن می‌شویم که اعتقاد داریم. – اوپرا وینفری

وس مور پژوهشگر، کارآفرین، و نویسندهٔ یک کتاب پرفروش است. رئیس یک مؤسسهٔ خیریهٔ مبارزه کننده با فقر است که یکی از بزرگ‌ترین مؤسسات از این دست در امریکاست. بخشی از فعالیت‌های او معطوف به کمک به دانشجویان نیازمند است. گاهی فکر می‌کنم: اوه، خوب، من منتظر خدا هستم تا به من بگوید دوست دارد من به سوی چه مقصدی رهسپار شوم. مثلا من به خدا بگویم خدایا دوست داری من چه کنم؟ بگو تو از من چه انتظاری داری؟ اما امروز به یک درک روشن رسیده‌ام. این خدا نیست که ما را فراموش کرده و یا با ما حرف نمی‌زند. بلکه این ما هستیم که مدت‌های مدید به سخن خدا گوش نمی‌دهیم. اجاز داده‌ایم سروصداهای دیگر مانع از مکالمه ما با خدا شود، مثلا مکالمه‌ای که قرار بوده بین من و خدای من انجام شود به‌دلیل بی‌توجهی من انجام نشده است. خدا مشغول فرستادن پیام برای من بوده است. ولی من در تمام این مدت متوجه چیز دیگر و جای دیگری بوده‌ام و پیام‌ها را دریافت نکرده‌ام.

لائوتسه فیلسوف چینی می‌گوید: «راهی که هزار فرسنگ درازا دارد با برداشتن اولین قدم شروع می‌شود.»

اگر هر کسی دقیقا همان کاری را می‌کرد که برای آن ساخته شده بود چه دنیای باورنکردنی و جذابی داشتیم!

ابتدا باید باور داشته باشیم که زندگی ما هدف دارد. هر انسانی هدفی دارد. اگر این‌گونه فکر کنیم آنوقت از تقدس زندگی لذت می‌بریم.

«زندگی ایستا و ساکن نیست. هر تصمیمی، هر عقب‌گردی یا هر پیروزی فرصتی است برای شناخت بذرهایی حقیقتی که هر یک از ما انسان‌ها را تبدیل به "من" می‌کند.»

در حال سفر بود که دریافت نمی‌تواند زنگ‌های هشدار همیشگی را نادیده بگیرد، هشدار این بود که این زندگی شباهتی به آن زندگی ندارد که تو می‌خواهی و در خور تو است. این زندگی در خور تو نیست.

بله! این یک حقیقت جهانی است. به محض آنکه هدفمان را فراموش بکنیم و لحظه‌ای که مسئولیت خودمان را نادیده بگیریم و به هدف و مسئولیت دیگران توجه کنیم از مسیر موفقیت خارج شده و کار خراب می‌شود. درست در یک لحظه زندگی در هم پیچیده می‌شود. علت آن است که در آن لحظه در فکر رضایت کس دیگری بوده‌اید. باید فورا به زندگی خودتان، به هدف قرار دادن رضایت خودتان و به داخل حریم خودتان برگردید. این کار خودخواهانه نیست. کار شرافتمندانه‌ای است.

اطمینان داشته باشید که عالم برای شما خوابی بزرگتر، عمیق‌تر و گسترده‌تر دیده است، خواب عالم برای شما از آنچه شما برای خودتان در نظر دارید جدی‌تر است.

«زندگی ایستا و ساکن نیست. هر تصمیمی، هر عقب‌گردی یا هر پیروزی فرصتی است برای شناخت بذرهایی حقیقتی که هر یک از ما انسان‌ها را تبدیل به "من" می‌کند.»

چه بخواهیم باور کنیم و چه نخواهیم، حتی ناآگاه‌ترین انسان، برخلاف اراده‌اش در حال طی مراحل کمال است.

شما صاحب عطیه‌های منحصربه‌فردی هستید. به این عطیه‌ها فکر کنید. به ضعف‌ها و ناتوانی‌ها نیندیشید. کسان دیگری هستند که ضعف‌های شما را جبران می‌کنند؛ شما هم ضعف‌های آنها را جبران می‌کنید.

شانس یعنی آماده بودن برای استقبال از لحظه فرصت است

«من برای چه نوع زندگی به دنیا آمده‌ام و با زندگیم چه باید بکنم؟»

«من به چی اعتقاد دارم؟» آیا اعتقاد دارید لیاقت شادمانی، موفقیت، ثروت، کارامدی، آرامش، لذت و عشق را دارید؟ آنچه من باور دارم این است که ما آن می‌شویم که اعتقاد داریم. – اوپرا وینفری

زندگی فقط زندگی مادی و جسمانی نیست. زندگی روحانی هم برای ما اهمیت دارد. حس عمیق ارتباط با مردمی که دوستشان داریم برای ما اهمیت دارد. زندگی شامل بازی، خاطره‌سازی و ماجراجویی هم می‌شود.

عالیترین درجه از مراقبت از روح این است که انسان خودش را با آن زندگی که قرار است صورت دهد موافق و هماهنگ کند. روح در هر لحظه از زندگی به شما اشاره می‌کند که پیش برو، حرکت کن. شاید شما را به شغل متفاوت یا زندگی زناشویی متفاوتی هدایت کند. اگر گوش نکنید و بگویید نه، این کارها زندگی مرا مختل می‌کند، در حقیقت به زندگی جواب منفی داده‌اید. اینجاست که روح انسان آسیب شدید می‌بیند. فردیت انسان از روح نشأت می‌گیرد نه از مغز و ذهن. وقتی به زندگی اجاره می‌دهید ادامه پیدا کند آنوقت فردیت شما شکل می‌گیرد.