بریده‌هایی از کتاب آوای یخ و آتش (جلد سوم)

دنیای بزرگ پر از آدم‌هایی است که کمک می‌خواهند جان. کاش برخی‌ها آن‌قدر شهامت داشتند تا خودشان به خودشان کمک کنند

مردی مثل بیلیش استعدادش را داشت که دو سکهٔ طلا را به هم بمالد و یکی از وسط‌شان ظاهر کند.

چه حماقتی. وقتی زبان کسی را ببرید دروغ او ثابت نمی‌شود، فقط به دنیا ثابت می‌کنیم که از حرفی که زده می‌ترسیم

قدرت مطلق در ابتدایی‌ترین حالت، انسان را دچار توهم ابرقدرت بودن می‌کند و هر امری را اخلاقی و ارزشی می‌داند.

داشتن قدرتی بی‌حد و حصر هم‌چون خدایان تا خوی ستمگر درونش را رها کند و همه را به اطاعت از خویش وادارد، در چنین شرایطی هر نافرمانی مستحق مرگ است.

قدرت مطلق در ابتدایی‌ترین حالت، انسان را دچار توهم ابرقدرت بودن می‌کند و هر امری را اخلاقی و ارزشی می‌داند. داشتن قدرتی بی‌حد و حصر هم‌چون خدایان تا خوی ستمگر درونش را رها کند و همه را به اطاعت از خویش وادارد، در چنین شرایطی هر نافرمانی مستحق مرگ است.

خوشحالم که نمرده‌ای دایی. هدیه چه آورده‌ای؟» «بله. خِرَدم را.»

شجاعت و حماقت برادر همند. من که این‌طور شنیده‌ام.