بریده‌هایی از کتاب قانون‌های یک دختر ۱۵ ساله

هیچ‌وقت نباید زندگی‌ات را به یک نفر بدهی زیرا همان یک نفر می‌تواند کل زندگی‌ات را نابود کند. زندگی‌ات را تنها به خودت وابسته کن جهانت را خودت دریاب زندگی با نفس‌های تو ادامه دارند نه دیگری، تو خودت عشق خودت باش جانم...

چرا باید از تنهایی بترسیم وقتی که خدا را داریم؟

و همیشه حقیقت زیبا نیست.

قلب است دیگر، گاهی اوقات برای دیگری چنان به تپش می‌افتد، که نگو و نپرس، و برای دیگری چنان تنگ می‌شود که نباید. برای کسی می‌ایستد که نباید بایستد و کلاً کارش را چنان به اشتباه انجام می‌دهد، که باعث می‌شود تمامی کردار و رفتار آدم به اشتباه تعبیر شود. این قلب ماست که تصمیم می‌گیرد، چه کسی را دوست داشته باشیم و به او فکر کنیم و دلتنگش شویم. این قلب ماست که گاهی آرامش ما را به هم می‌زند، وگاهی آرامش را به ما بر می‌گرداند آری! این قلب کوچک ما توانایی این را دارد که کلِّ زندگی ما را تغییر دهد و این اتّفاق به هیچ وجه به ما ربطی ندارد و ما نمی‌توانیم کاری کنیم، که قلبمان کسی را دوست داشته باشد، یا از فردی متنفر شود.

آدم‌های زندگی‌تان را مهم‌تر از آنچه که باید باشند نکنید، شما نمی‌توانید اخلاق آن‌ها را تغییر دهید، پس به اندازه ظرفیتشان به آن‌ها عشق بورزید.

گاهی اوقات باید خودت رو بخواهی، باید عاشق خودت باشی.

سختی‌های زندگی‌مان را دست کم نگیریم آن ها پلّه‌هایی هستند که مارا به قلّهٔ موفقیتمان نزدیک‌تر می‌کنند.

گاهی آدم‌هایی که برای ما بهترین‌های زندگی‌مان هستند به بدترین‌های زندگی‌مان تبدیل می‌شوند. گاهی بدترین آدم‌های زندگی ما می‌شوند همدم ما و این است همان شگفتی‌های آرامش.

می‌دانید دلیل اصلی ناراحتی‌مان تنها خودمان هستیم، زیرا اگر انتظاراتمان را از دیگران به کم‌ترین حد برسانیم و تمامی اتفاقات بد را پیش‌بینی کنیم آن زمان است که می‌توانیم حس ناراحتی را روزبه‌روز در خودمان کمتر احساس کنیم.

بعضی وقت‌ها این ما نیستیم که در مورد ناراحتی‌هامون حرف می‌زنیم بلکه روحمان است که به ستوه می‌آید و تمامی حرف‌هایش را به ظاهرمان تلقین می‌کند...

انسان ها با یکدیگر فرق می‌کنند هیچ‌گاه نمی‌شود کسی را به علّت حس های متفاوت‌اش سرزنش کرد.

بلکه می خواهم تأکید کنم مراقب ارزشمندترین هدیهٔ زندگیتان، یعنی؛ روحتان باشید. نگذارید با تجربه کردن عشقهای دورغین از عشق واقعی دور بمانید

چه کسی می‌داند ممکن است آن روز که به ناراحتی گذراندیم، آخرین روز زندگی باشد.

به جرأت می‌توانم بگویم وابستگی از عشق هم بیشتر آدم را مجبور به تحمّل کردن افراد نادرست در زندگی می‌کند.

فکرش را بکنید، یک دختر پانزده سالهٔ شاد که تازه مشکلات کودکی ودرس ومدرسه را پشت سر گذاشته یک‌مرتبه دچار خلاء کمبود دوست بشود. گویی به یکباره زیر پایش خالی می‌شود. تنها می‌شود، خودش می‌ماند و خودش.

درحالی‌که می‌پندارید، حس ناراحتی خودش را در قلب پنهان کرده است، چشمانتان وحالت چهره‌اتان اولین جایی‌ست که ناراحتی‌اتان را آشکار می‌کند.

گاهی اوقات فردی که ناراحت است، می‌تواند ناخودآگاه بخندد و شادی کند اگر کودک درونش را زنده نگه داشته باشد، دقیقا شبیه کودکی که یک دقیقه‌اش گریه است و دقیقه دیگرش پُر شده از خنده‌هایی از ته دل.

اگر حتی یک لحظه به خودمان و خدای خودمان فکر کنیم به این می‌رسیم که عشق یعنی خدای‌مان

می‌دانید دلیل اصلی ناراحتی‌مان تنها خودمان هستیم، زیرا اگر انتظاراتمان را از دیگران به کم‌ترین حد برسانیم و تمامی اتفاقات بد را پیش‌بینی کنیم آن زمان است که می‌توانیم حس ناراحتی را روزبه‌روز در خودمان کمتر احساس کنیم.

درون هر آدم ناراحتی، یک آدم شاد هم هست، یک کودکی که به فکر زندگی دوباره است، یک کودکی که هنوز هم که هنوز است دوست دارد، بر روی چمنها بدون کفش راه برود و بوی خاک را حس کند، دوست دارد بستنی بخورد ولباسش را کثیف کند، با آهنگی که دوست دارد هم کلام شود و فریاد کنان انرژی‌اش را خالی کند.

چه بسیارند؟ افرادی که می‌گویند؛ عاشقتان هستند ولی در قلبشان میوهٔ نفرت نسبت به تو را هر روز پرورش می‌دهند، و چه بسیاری افرادی که نشان می‌دهند نسبت به شما نفرت بسیاری دارند ولی در قلبشان عاشق شما هستند و معلوم نمی‌کنند.

آری؛ گیاه خشک و پژمرده می‌شود و انسان نیز مانند گیاه از بین می‌رود اما تنها کلام، افکار و آثار او باقی می‌ماند.

آرامش را در زندگانی‌ای دیدم که هوایش از نفس‌های خودم بود... دختری به اسم عسل با رفتارهای خاص خودش که گاهی به مانند توست و گاهی در تضادّ با تو... می‌خواهم به تو بگویم از لحظه‌های زندگی‌ام، از خوبی‌ها و بدی‌هایش، از لمس خوشبختی با گرفتن دست‌های گرم خودت... می‌دانی زندگی همان لحظه‌هایی‌ست که در گذرش نشسته‌ای.... هوای خودت را داشته باش. تو برای خودت آفریده شده‌ای... دوستت دارم خودم...

هرکسی درزندگی‌اش لحظه‌های طاقت‌فرسای زیادی دارد که شاید در همان لحظه ضربه بزرگی را تحمّل کرده باشد. اما بهتر است بدانید که تجربه‌ها بعدها به کار می‌آید حال این تجربه‌هایش است که برایش مهم‌ترین دستآوردهای زندگی‌اش است، زیرا برای بدست آوردن هرکدام از آن‌ها سختی‌های زیادی را تحمّل‌کرده‌است، وکلی تنهایی کشیده وحرف شنیده از این وآن.

مادر تنها تکیه‌گاهیست که با تمام زنانگی‌هایش به مانند کوه پشتت ایستاده است...

زیرا؛ خنده اسلحهٔ قدرتمندی است که همیشه به کار آدم می‌آید. در بدترین شرایط زندگی‌اش به این فکر کند که ممکن است روزهای بهترهم وجود داشته باشند، بداند که هیچ‌وقت بدین‌گونه که ما می‌خواهیم نمی‌شود،

آدم‌های زندگی‌تان را مهم‌تر از آنچه که باید باشند نکنید، شما نمی‌توانید اخلاق آن‌ها را تغییر دهید، پس به اندازه ظرفیتشان به آن‌ها عشق بورزید.

چه بسیارند؟ افرادی که می‌گویند؛ عاشقتان هستند ولی در قلبشان میوهٔ نفرت نسبت به تو را هر روز پرورش می‌دهند، و چه بسیاری افرادی که نشان می‌دهند نسبت به شما نفرت بسیاری دارند ولی در قلبشان عاشق شما هستند و معلوم نمی‌کنند.

چه بسیارند آن‌هایی که برای شکست شما برنامه‌ریزی کرده‌اند و درکنار شما هستند. همیشه آن‌طور نمی‌شود که در ذهن شما است همیشه افراد آن‌طوری که شما فکر می‌کنید نیستند و درکنار شما نمی‌مانند.

گاهی اوقات افراد به جایی می‌رسند که در تنهایی‌هایشان بیشتر احساس راحتی می‌کنند،