بریده‌هایی از کتاب اینجا همه آدم‌ها این جوری‌اند

به نظر من انسان‌ها بی‌رحم می‌شوند چون خوشبخت نیستند و خوشبخت نیستند چرا که مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند و در جایی این چرخه باید شکسته شود: از طریق آنهایی که مهربان هستند. و این هدف همان چیزی است که موردنظر من است ـ مهربان بودن.

آن سال در پاریس، اوقات خوشی داشتیم. پول و دوستان فراوان و هوا هم عالی بود. صبح‌ها قهوه و شب‌ها شراب می‌نوشیدیم. بله، صبح‌ها قهوه و شب‌ها شراب می‌نوشیدیم.

آغاز، پایان، انگار هیچ‌کدام وجود ندارد. تمامی ماجرا مانند ابری است که فقط پایین می‌آید و یکپارچه باران است.

به نظر من انسان‌ها بی‌رحم می‌شوند چون خوشبخت نیستند و خوشبخت نیستند چرا که مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند و در جایی این چرخه باید شکسته شود: از طریق آنهایی که مهربان هستند. و این هدف همان چیزی است که موردنظر من است ـ مهربان بودن.

دروغ‌هایی هستند که آدم آن را باور دارد و دروغ‌هایی هستند که آدم آنها را باور ندارد.

عصبانیت ـ برای بسیاری از انسان‌ها نوعی تفنن محسوب می‌شود. از این کار لذت می‌برند چه تفریح مسخره‌ای؟

«زندگی یه مشکل بزرگه»

در زندگی وقتی جایی فقط قابل تحمل و غیرقابل تحمل باشد، نفس راحت کشیدن نوعی شور و شعف است.

تردد پرجنب‌وجوش مسافران امیدی در ما به وجود می‌آورد و این حس را به ما القا می‌کند که ما همگی مسافران گذری هستیم.

قناعت و صرفه‌جویی‌شان در روز بود، اما در شب این افراد جوان مبالغ گزافی را صرف نوشیدن در کلوب‌های شبانه و کافه‌ها می‌کردند

«زمانی که در خارج از فرانسه هستم ذهنم بازتره و تمام وجودم‌رو نوعی کاوش فرا می‌گیره و به راحتی می‌تونم بین رخدادهای زندگی ارتباط برقرار کنم. حتی اگر این دوری طولانی هم باشه، برام لذت‌بخشه.»

تنها ارتشی که با یهودی جماعت خوب هستند ارتش اسرائیل است.

شاید یه کمی از کتاب‌های ژوزف کانرادرو بخونی برات خوبه هرولد. دیدتو به جهان هستی باز می‌کنه.