بریده‌هایی از کتاب از ترس تنهایی

چیزی که همیشه مرا از هیجان لبریز می‌کرد، حالا هیچ حسی را در من بیدار نمی‌کند.

وقتی پیر می‌شی تولد دیگه مهم نیست.»

قرار نیست بیست سالگی تا همیشه باشد

دارم یاد می‌گیرم که کامل بودن مسألهٔ مهمی نیست. در واقع، اگر وسواس به خرج بدهی، نه تنها چیزی کامل نمی‌شود، که ممکن است خراب بشود.

انگار در جایی گیر افتاده‌اند و بعد از آن دیگر به معنای زندگی فکر نکرده‌اند و وارد روزمرگی شده‌اند.

چیزهای جالبی مثل تولد گرفتن، وقتی زمان می‌گذرد و به سی سالگی نزدیک می‌شویم، می‌توانند اهمیت‌شان را از دست بدهند.

«فکر کنم واکنش‌شون آقای گیلهولی رو عصبانی کرد. اون می‌خواست بچه‌ها عمق بی‌کفایتی و آیندهٔ خراب‌شون رو درک کنن. برای همین نمودار بزرگی روی تخته کشید تا به ما نشون بده پتانسیل درآمد من با داشتن مدرک دانشگاهی، به جای این‌که مثل اون‌ها بخوام بعداً تو رستوران میز تمیز کنم، چه‌قدر اختلاف داره. و این‌که چه‌طور با گذشت زمان همه چیز بدتر می‌شه.»

اما یاد گرفته‌ام که تو نمی‌توانی به تنهایی زمان چیزها را مشخص کنی و حتماً درست از آب دربیاید.

درک می‌کنم که سی فقط یک عدد است و پیری به احساس تو برمی‌گردد.

. یادم می‌آید یک بار مادرم به من گفت مقابل عشق، نفرت نیست، بی‌تفاوتی است. او می‌دانست در مورد چه حرف می‌زند. هدف من این است که نسبت به دکس بی‌تفاوت بشوم.

یک بار مادرم به من گفت مقابل عشق، نفرت نیست، بی‌تفاوتی است.

کسی که کم‌تر اهمیت می‌دهد، یا وانمود می‌کند، قدرت را در دست دارد.

چرا خوب بودی. تو فقط فکر نمی‌کنی که خوبی. تو خودت رو به شیوهٔ خودت نگاه می‌کنی. خودت رو خیلی متوسط می‌بینی، خیلی معمولی. ولی چیز معمولی‌ای دربارهٔ تو وجود نداره راشل.»

کارهای عمدتاً خسته‌کننده انجام می‌دهم. از آن کارهای نفرت‌انگیزی که زندگی را کم‌کم بی‌معنی می‌کند. برای همین مدام باید با خودم این وِرد را تکرار کنم که من از وکالت متنفرم و به‌زودی آن را ترک خواهم کرد. به محض این‌که بتوانم وام‌هایم را پرداخت کنم. به محض این‌که پاداش سال بعدم را دریافت کنم. به محض این‌که بتوانم کار دیگری پیدا کنم تا از پس اجارهٔ خانه‌ام بربیایم. یا کسی را پیدا کنم که بتواند اجارهٔ خانه‌ام را بدهد.

. او برنده می‌شود، چون انتظار دارد برنده شود. من توقع ندارم چیزی را که می‌خواهم به دست بیاورم، برای همین به دست نمی‌آورم. و حتی سعی هم نمی‌کنم.

«دنیا سیاه یا سفید نیست راشل. اخلاق نسبیه. تو به اون احساس داری. این تو رو آدم بدی نمی‌کنه.»

پذیرفتن این‌که اشتباه کرده در واقع به او شجاعت و ثبات داده است.

هیچ چیز تا ابد دوام نمی‌آورد. مخصوصاً چیزهای خوب.

اما من باید یاد می‌گرفتم که شادی را خودت می‌سازی، این‌که وقتی چیزی را می‌خواهی به این معنی است که باید چیزهای دیگری را از دست بدهی. و وقتی سهام بالا می‌رود، زیان می‌تواند بیش‌تر شود.

آهنگ‌ها و بوها بیش‌تر از هر چیزی می‌توانند تو را به لحظه‌ای خاص در گذشته ببرند.

یک برادر داشت. حتی همین برادر داشتن، خیلی بهتر از من بود که تک‌فرزند بودم.

یک بار مادرم به من گفت مقابل عشق، نفرت نیست، بی‌تفاوتی است

خواسته‌های من ساده هستند: یک شغل که دوست داشته باشم و پسری که عاشقش باشم. و در شب تولد سی سالگی‌ام باید با این واقعیت روبه‌رو شوم که هنوز این دو را ندارم.

انگار دارسی وقتی دبیرستانی بودیم از زاویهٔ دید یک آدم سی ساله به همه چیز نگاه می‌کرد. این را درک می‌کرد که خیلی چیزها مهم نیستند و تو فقط یک بار زندگی می‌کنی و باید خوب زندگی کنی. او هرگز از این‌که به دنبال خواسته‌هایش برود نترسیده و به خودش اعتماد داشته.

هرچند به این فکر می‌کنم خیلی حالت رقابتی هم ندارد، وقتی یک نفر مدام در حال باختن است.

زمان همهٔ زخم‌ها را درمان خواهد کرد، اگر فقط بتوانی در آن زمان خودت را جمع‌وجور کنی.

او از آن مدل دوست‌هایی است که همیشه باعث می‌شود همه چیز حس خاصی داشته باشد

دوستی آن‌قدر بی‌رحم که مجبورت می‌کند خودت را دست‌کم بگیری

من باید یاد می‌گرفتم که شادی را خودت می‌سازی، این‌که وقتی چیزی را می‌خواهی به این معنی است که باید چیزهای دیگری را از دست بدهی. و وقتی سهام بالا می‌رود، زیان می‌تواند بیش‌تر شود.

خوش‌شانسی یعنی بلیت لاتاری بخری و بعد یک باره یووهوو، پولدار شوی. هیچ چیز زندگی من نشان از خوش‌شانسی ندارد، همه‌اش نتیجهٔ سختکوشی است، نتیجهٔ تقلا کردن برای بالا رفتن از قله‌ها.