بریده‌هایی از کتاب رسم حضور

«توفیق زیارت ربطی به پول‌داشتن ندارد؛ زیرا چنانچه پروانه‌ها در شمع می‌سوزند، آیا در شمع‌بودن حضرات معصومین (ع) اشکال است یا پروانه‌بودن ما؟ پس چرا برخی جواب سلام را از خود آنان شنیده‌اند و ما این‌گونه نیستیم؟! معلوم نیست که پول‌دار پروانه این شمع می‌شود یا بی‌پول، لکن هرچه هست، در اثر جذب و انجذاب محبت است.»

با اینکه به توصیه پزشک روزهای استراحتش بود، ولی با اصرار عازم مشهد شد. وقتی برگشت، به ایشان گفتم: بالاخره به مشهد رفتید! فرمود: «پسرم! جز مشهد کجاست جایی که آدم بتواند درد دل‌هایش را بگوید و درمانش را هم بگیرد؟!»

نزدیک که رفتم، دیدم حال عجیبی دارد، با دقت فهمیدم زیر لب می‌گوید: «آقاجان! شما بفرمایید بنشینید، خسته می‌شوید!» پرسیدم: با کی حرف می‌زنید؟! گفت: «با امام رضا (ع)! مگر نمی‌بینی! کنار ضریح ایستاده و کسانی که وارد حرم می‌شوند، یک دستی بر سر آن‌ها می‌کشد!»

آیت‌الله بهجت می‌فرمود: من کسی را می‌شناسم که چون دید اطراف ضریح حضرت ثامن‌الحجج (ع) خیلی شلوغ است و دوست داشت که بوسه‌ای به ضریح بزند، با چند صلوات راه برای او باز شد و خیلی راحت رفت بوسید و برگشت. از این سخن فهمیده شد که خودشان را می‌گویند.

«هنگامی که به دیدن یکی از مسئولان عالی‌رتبه می‌رویم، چقدر در حرکات و گفتار خود دقت داریم؟ تاحدی‌که نگاه خود را هم از او برنمی‌گردانیم! چرا؟ چون در حضور این مقام هستیم و ما در محضر او هستیم و ما را می‌بیند. آیا ما همین مراقبت را در محضر امام رضا (ع) داریم؟! امام «عین الله الناظرهٔ» (چشم بینای خدا) است. مؤمن همچنانکه خدا را ناظر می‌داند، واسطه خدا را هم حاضر و ناظر می‌داند. همه زیارات مورد تأیید هستند، زیارت جامعهٔ کبیره را بخوانید.