بریده‌هایی از کتاب رستگاری در تاریکی

آنقدر بزرگ باشید که بگویید،"اینجا اشتباه کردم. من هشدارها را نادیده گرفتم و با افراد اشتباه دمخور شدم. من از زمانبندی خداوند خارج شدم، اما این اتفاق دوباره تکرار نخواهد شد". در این درد درسی نهفته است. سرسختی و لجاجت نکنید تا مجبور شوید از میان یک درد بارها و بارها عبور کنید.

وقتی علیرغم هر آنچه پیش رویتان است آرام می‌گیرید، این خود نشانه بلوغ است. این خود نشانه‌ای است مبنی بر رشد کردن ایمانتان در میانه راه.

خداوند به واسطه ایمان ما دست به کار می‌شود؛ نه شک و تردید ورزیدن، یا دلسردی یا شکایت داشتن.

شاید احساس تنهایی، طردشدگی و بدرفتاری با خود کنید و بیاندیشید زندگی با شما منصفانه رفتار نکرده است، ولی خداوند هنوز هم در حال هدایت توست. آن زاویه تاریک زندگی نیز بخشی از نقشه‌ای است که برای بدل ساختن شما به بهترین خودتان در نظر گرفته شده است. شاید برای شما آسان نباشد، شاید شما درکش نکنید، اما ایمان به معنای اعتماد به خداوند است وقتی که زندگی بر وفق مراد پیش نمی‌رود. جرات کنید و ایمان داشته باشید که خداوند حتی در تاریک خانه‌ها نیز به شما برکت و سعادت عرضه می‌کند. ایمان داشته باشید آنچه به شما آسیب زده به نفع شما خواهد بود.

پس از جایگاه‌های تاریک شکایت نکنید، زیرا شما را به سوی چیزهای شگفت انگیزی هدایت می‌کنند که خداوند برایتان ذخیره کرده است. شاید این را متوجه نباشید، اما در صورتی که قرار نبود به نفع شما تمام شود، خداوند اجازه نمی‌داد به شما سخت بگذرد.

روزی وقتی دریابید خدا برایتان چه در سر داشته است، از بابت بسته شدن همان درب خوشحال می‌شوید. از وی به خاطر پاسخ ندادنش به دعاهایتان تشکر می‌کنید. من هرچه بر سنم افزوده می‌شود، بیشتر دعا می‌کنم و می‌گویم،"خداوندا، باشد که اراده تو، و نه اراده من، جاری باشد".

ذهنیت ناشی از ضعف و شکستی را که می‌گوید، چرا این اتفاق برای من افتاد؟ رها کنید و ذهنیت فردی پیروز را به خود بگیرید. قهرمان از ضدیت و مخالفت شکایتی ندارد؛ قهرمان عاشق جنگیدن در نبردی حسابی است. زیرا چنین نبردی شعله اشتیاق وی را بالا می‌کشد.

"زره خداوند را به تن کنید، بنابراین در روز مشکل قادر به ایستادگی خواهید بود".

دانه‌ای را در ذهن خود مجسم کنید. این دانه تا هنگامی‌که در نور باشد جوانه نمی‌زند و هرگز آن گیاهی که باید از آن پدید نمی‌آید. بلکه بایستی در خاک، در جایی تاریک کاشته شود، تا آن قوه درونی‌اش صورت واقعی به خود بگیرد. به همین قیاس، در وجود ما نیز دانه‌های تعالی –در قالب ِرویاها، اهداف، استعدادها و توان بالقوه مان- به‌امانت گذارده شده است که تنها در مکانی تاریک مجال بروز دارد.

گفته شده است هر انسانی که دستاوردی عظیم داشته از نقاط تاریک زندگی خود بسلامت عبور کرده است.

در اوقات سختی خود شکایت نکنید؛ در این زمان‌ها نیز خیر و برکتی نهفته است. خداوند مشغول انجام کاری است که تنها در سایه سردرگمی‌و پریشان احوالی انجام می‌شود.

اگر می‌بینید که خداوند آن مشکل را رفع نمی‌کند، دلیلی دارد. سعی نکنید در پی یافتن آن دلیل باشید؛ فقط به خدا اعتماد کنید. اگر این کار را کنید، نه تنها بیشتر از زندگی بهره می‌برید، بلکه خدا نیز هر آنچه را قرار بر رفع کردنش باشد رفع می‌کند و شما را به جایگاه بالاتری ارتقا می‌دهد، بر موانع موجود غلبه کرده و به آنچه برای آن خلق شده‌اید دست می‌یابید.

خداوند می‌تواند چیزهایی را در شما ببیند که خود قادر به دیدنشان نیستید. نقشه ای که وی برای شما در نظر دارد بزرگتر از نقشه مد نظر شماست. اما شاید به آن صورتی که شما فکر می‌کنید برایتان محقق نشود. خداوند ما را در مسیری مستقیم به پیش نمی‌برد. بلکه پیچ و تاب‌ها، ناامیدی‌ها، از دست دادن‌ها و پیشامدهای ناخوشایندی سر راه ما قرار خواهد داشت. همه این‌ها البته بخشی از طرح خدا هستند. اما اگر ایمان شما از نوع شرطی باشد، دلسرد شده و می‌اندیشید، چرا این اتفاق می‌افتد؟ من دارم راه اشتباه را می‌روم. اما خداوند همچنان در حال هدایت گام‌های شماست. وقتی چیزی را نمی‌دانید به وی اعتماد کنید. حتی به هنگامی‌که انگار در مسیر اشتباهی قرار دارید باز هم به خداوند اعتماد کنید.

درد شما هدفی دارد. خداوند اجازه رخ دادن درد را می‌دهد، اما نمی‌گوید،"بگذار کمی‌درد به آنها تزریق کنم تا در زندگی‌شان احساس بدبختی کنند. بگذار این یکی را گرفتار بیماری کنم، و به آن یکی کمی‌سردرد بدهم". وی از درد به منظوری خاص استفاده می‌کند. قرار نیست که ما همواره نیز از مسائل سردربیاوریم.

مسیح، می‌دانست که خیانت بخشی از سرنوشت وی است. خیلی ازاوقات ما به نبرد با چیزهایی می‌پردازیم که به نظرمان بر طبق میلمان نیست؛ اوقاتمان را تلخ کرده و ناراحت می‌شویم. اما هرچه عمر بیشتری از خدا می‌گیرم، بیشتر متوجه می‌شوم هیچ اتفاق زندگی ما تصادقی نیست. اگر شما دیدگاهتان درست باشد، خداوند حتی از ضدیت برای متبرک ساختن‌تان استفاده خواهد کرد.

وقتی خداوند بذر رویایی را در دل شما می‌کارد، پایان راه را هم نشانتان می‌دهد. وی به شما وعده خواهد داد، اما آنچیزهایی را که وسط راه قرار است روی دهند نشانتان نمی‌دهد. اگر خداوند تمام مرارت‌هایی را که سر راه محقق شدن خواست ما قرار دارد همان ابتدای کار برایمان شرح می‌داد، از ادامه راه منصرف می‌شدیم

شاید اکنون راهی نبینم، اما می‌دانم که خداوند راهی سراغ دارد. وی دربهایی را باز می‌کند که هیچ انسانی قادر به بستنشان نیست. لطف و مرحمت خداوند آینده من را تشکیل می‌دهد. وقتی در ساحل امید لنگرانداخته‌اید، خداوند کاری می‌کند و چیزهایی را در زندگی‌تان پدیدار خواهد ساخت که خودتان به تنهایی هرگز قادر به انجامش نبودید.

این را بدانید اگر قرار نبود دری به رویتان باز شود خداوند شما را هل نمی‌داد.

تمام صحنه‌ها که در کنار هم جمع شوند، می‌بینید که به خیر و صلاح شماست. اگر برادران یوسف به او خیانت نمی‌کردند، اگر او را به بردگی نفروخته بودند، اگر وی را به دروغ متهم نساخته و به زندان نینداخته بودند، او به حکمرانی نمی‌رسید. هر آنچه روی داد صحنه‌هایی ضروری در مسیر پایانِ حتمی او بودند.

اگر می‌خواهید خدا برایتان آن علامت‌های سوال، آن چیزهایی را که درکشان نمی‌کنید بدل به علامت تعجب سازد، باید به او اعتماد کنید. در همان گذرگاه‌های دشوار که خبری از انصاف نیست، به جای اینکه دنبال یافتن دلیل چرایی رخ دادن اتفاقات باشید، جرات کنید و بگویید،"خداوندا، می‌دانم تو هنوز بر جایگاه حکمرانی خود نشسته‌ای. شاید من جایگاهی که اکنون در آن قرار دارم را درک نکنم، اما می‌دانم آنسوتر که بروم متعجب خواهم شد. خوان من‌اماده است، افراد مناسب درانتظار ملاقات با من هستند، روغن مقدسی که به پیشانی من زده می‌شود در قالب افزایش دستمزد، ترفیع و سطح جدیدی از زندگی در راه است".

شاید این نکته را اکنون درنیابید، اما به واقع در همین نقاط سردرگم زندگی است که رشد می‌کنیم. اینجاست که شخصیت واقعی ما شکل می‌گیرد، اینجاست که اعتماد به خداوند و استقامت ورزی را یاد می‌گیریم، و ماهیچه‌های معنوی ما ورزیده می‌شوند.

در وجود ما نیز دانه‌های تعالی – در قالب ِرویاها، اهداف، استعدادها و توان بالقوه‌مان- به‌امانت گذارده شده است که تنها در مکانی تاریک مجال بروز دارد.

وقتی از مصائب و مشکلات زندگی خود عبور می‌کنید دیگر به خاطر ناراحتی‌های کوچک گله‌مند نخواهید بود

در شب‌های تنهایی، در آن اوقاتی که فکر نمی‌کردم یکه و بی یاور از عهده زندگی بربیایم، در اوقاتی که راهی پیش پایم نمی‌دیدم دعا کردن خالصانه را یاد گرفتم، و آن موقع اعتمادی راسخ به خداوند پیدا کردم، آن زمان بود که ایمانم را از نو ساختم. پس در اوقات سختی خود شکایت نکنید

انرژی احساسی خود را روی طالوت‌هایی که در زندگی می‌بینید هدر ندهید. منتظر خداوند باشید تا کارها را به روش خود انجام دهد. خداوند همه بی عدالتی‌ها، همه کلمات منفی را می‌بیند و تمام کم و کسری‌ها و جفاها را جمع می‌زند. در زمان درست، وی کاری می‌کند تا چیزهایی اتفاق بیفتد که حتی در خیالمان هم نمی‌گنجید. وی کاری می‌کند تا محتاج همان چیزی شوند که شما عرضه می‌کنید.

اگر قصد دارید چیزی را بزرگ کنید دقت کنید آن چیز مشکلاتتان نباشد؛ بلکه خدا را بزرگ کنید.

خداوند بود که مرا از راضی شدن به کمتر از آنچه لایقش بودم برحذر می‌داشت.

اما این را هم می‌دانستم که وقتی ما ضعیف هستیم، قدرت خداوند قدرتمندتر از هر زمانی ظاهر می‌شود

"خدایا، زندگی من در دستان توست. تو می‌دانی من چه می‌خواهم، و می‌دانی چه چیزی من را اذیت می‌کند. تو اهداف و رویاهای من را می‌دانی. اگر مشکل من را رفع نمی‌کنی، شاید من خوشم نیاید و درک نکنم، اما خداوندا من به تو اعتماد دارم".

"خداوندا، من این درد و این تاریکی را دوست ندارم، اما به تو اعتماد دارم. اعتقاد دارم که تو کنترل کامل را بدست داری. قرار نیست که من از دل این درد همینطوری فقط عبور کنم، بلکه قرار است ازین رهگذر رشد کنم. من دیدگاهم را مثبت نگاه خواهم داشت. من همه را سُرور به حساب می‌آورم و می‌دانم این درد هدایتگر من به سوی رشد خواهد بود".