بریده‌هایی از کتاب رستگاری در تاریکی

آنقدر بزرگ باشید که بگویید،"اینجا اشتباه کردم. من هشدارها را نادیده گرفتم و با افراد اشتباه دمخور شدم. من از زمانبندی خداوند خارج شدم، اما این اتفاق دوباره تکرار نخواهد شد". در این درد درسی نهفته است. سرسختی و لجاجت نکنید تا مجبور شوید از میان یک درد بارها و بارها عبور کنید.

وقتی علیرغم هر آنچه پیش رویتان است آرام می‌گیرید، این خود نشانه بلوغ است. این خود نشانه‌ای است مبنی بر رشد کردن ایمانتان در میانه راه.

پس از جایگاه‌های تاریک شکایت نکنید، زیرا شما را به سوی چیزهای شگفت انگیزی هدایت می‌کنند که خداوند برایتان ذخیره کرده است. شاید این را متوجه نباشید، اما در صورتی که قرار نبود به نفع شما تمام شود، خداوند اجازه نمی‌داد به شما سخت بگذرد.

شاید احساس تنهایی، طردشدگی و بدرفتاری با خود کنید و بیاندیشید زندگی با شما منصفانه رفتار نکرده است، ولی خداوند هنوز هم در حال هدایت توست. آن زاویه تاریک زندگی نیز بخشی از نقشه‌ای است که برای بدل ساختن شما به بهترین خودتان در نظر گرفته شده است. شاید برای شما آسان نباشد، شاید شما درکش نکنید، اما ایمان به معنای اعتماد به خداوند است وقتی که زندگی بر وفق مراد پیش نمی‌رود. جرات کنید و ایمان داشته باشید که خداوند حتی در تاریک خانه‌ها نیز به شما برکت و سعادت عرضه می‌کند. ایمان داشته باشید آنچه به شما آسیب زده به نفع شما خواهد بود.

خداوند به واسطه ایمان ما دست به کار می‌شود؛ نه شک و تردید ورزیدن، یا دلسردی یا شکایت داشتن.

"زره خداوند را به تن کنید، بنابراین در روز مشکل قادر به ایستادگی خواهید بود".

روزی وقتی دریابید خدا برایتان چه در سر داشته است، از بابت بسته شدن همان درب خوشحال می‌شوید. از وی به خاطر پاسخ ندادنش به دعاهایتان تشکر می‌کنید. من هرچه بر سنم افزوده می‌شود، بیشتر دعا می‌کنم و می‌گویم،"خداوندا، باشد که اراده تو، و نه اراده من، جاری باشد".

ذهنیت ناشی از ضعف و شکستی را که می‌گوید، چرا این اتفاق برای من افتاد؟ رها کنید و ذهنیت فردی پیروز را به خود بگیرید. قهرمان از ضدیت و مخالفت شکایتی ندارد؛ قهرمان عاشق جنگیدن در نبردی حسابی است. زیرا چنین نبردی شعله اشتیاق وی را بالا می‌کشد.

شما دارید قوی‌تر می‌شوید؛ چیزی درون شما در حال شکل‌گیری است که تنها در سختی بدستش می‌آورید. اگر تمام مدت در خوشی و شادکامی‌بسر ببرید، بالاترین توانایی‌های نهان وجودی تان هرگز شکوفا نخواهد شد. اگر هیچ مخالفت و مشکل و ضدیتی توسط فلان فرد نسبت به شما ابراز نشود شاید به نظرتان دلپسند و موافق برسد، اما موجب سکون رشد شما خواهد شد.

"خداوندا، من این درد و این تاریکی را دوست ندارم، اما به تو اعتماد دارم. اعتقاد دارم که تو کنترل کامل را بدست داری. قرار نیست که من از دل این درد همینطوری فقط عبور کنم، بلکه قرار است ازین رهگذر رشد کنم. من دیدگاهم را مثبت نگاه خواهم داشت. من همه را سُرور به حساب می‌آورم و می‌دانم این درد هدایتگر من به سوی رشد خواهد بود".

"خدایا، زندگی من در دستان توست. تو می‌دانی من چه می‌خواهم، و می‌دانی چه چیزی من را اذیت می‌کند. تو اهداف و رویاهای من را می‌دانی. اگر مشکل من را رفع نمی‌کنی، شاید من خوشم نیاید و درک نکنم، اما خداوندا من به تو اعتماد دارم".

اما این را هم می‌دانستم که وقتی ما ضعیف هستیم، قدرت خداوند قدرتمندتر از هر زمانی ظاهر می‌شود

خداوند بود که مرا از راضی شدن به کمتر از آنچه لایقش بودم برحذر می‌داشت.

اگر قصد دارید چیزی را بزرگ کنید دقت کنید آن چیز مشکلاتتان نباشد؛ بلکه خدا را بزرگ کنید.

انرژی احساسی خود را روی طالوت‌هایی که در زندگی می‌بینید هدر ندهید. منتظر خداوند باشید تا کارها را به روش خود انجام دهد. خداوند همه بی عدالتی‌ها، همه کلمات منفی را می‌بیند و تمام کم و کسری‌ها و جفاها را جمع می‌زند. در زمان درست، وی کاری می‌کند تا چیزهایی اتفاق بیفتد که حتی در خیالمان هم نمی‌گنجید. وی کاری می‌کند تا محتاج همان چیزی شوند که شما عرضه می‌کنید.

در شب‌های تنهایی، در آن اوقاتی که فکر نمی‌کردم یکه و بی یاور از عهده زندگی بربیایم، در اوقاتی که راهی پیش پایم نمی‌دیدم دعا کردن خالصانه را یاد گرفتم، و آن موقع اعتمادی راسخ به خداوند پیدا کردم، آن زمان بود که ایمانم را از نو ساختم. پس در اوقات سختی خود شکایت نکنید

وقتی از مصائب و مشکلات زندگی خود عبور می‌کنید دیگر به خاطر ناراحتی‌های کوچک گله‌مند نخواهید بود

در وجود ما نیز دانه‌های تعالی – در قالب ِرویاها، اهداف، استعدادها و توان بالقوه‌مان- به‌امانت گذارده شده است که تنها در مکانی تاریک مجال بروز دارد.

شاید این نکته را اکنون درنیابید، اما به واقع در همین نقاط سردرگم زندگی است که رشد می‌کنیم. اینجاست که شخصیت واقعی ما شکل می‌گیرد، اینجاست که اعتماد به خداوند و استقامت ورزی را یاد می‌گیریم، و ماهیچه‌های معنوی ما ورزیده می‌شوند.

اگر می‌خواهید خدا برایتان آن علامت‌های سوال، آن چیزهایی را که درکشان نمی‌کنید بدل به علامت تعجب سازد، باید به او اعتماد کنید. در همان گذرگاه‌های دشوار که خبری از انصاف نیست، به جای اینکه دنبال یافتن دلیل چرایی رخ دادن اتفاقات باشید، جرات کنید و بگویید،"خداوندا، می‌دانم تو هنوز بر جایگاه حکمرانی خود نشسته‌ای. شاید من جایگاهی که اکنون در آن قرار دارم را درک نکنم، اما می‌دانم آنسوتر که بروم متعجب خواهم شد. خوان من‌اماده است، افراد مناسب درانتظار ملاقات با من هستند، روغن مقدسی که به پیشانی من زده می‌شود در قالب افزایش دستمزد، ترفیع و سطح جدیدی از زندگی در راه است".