بریده‌هایی از کتاب آنسان که انسان می اندیشد

نسان زمانی به معنای واقعی انسان می‌شود که از شِکوه و شکایت دست بکشد و در عوض به جستجوی عدالت پنهانیِ حاکم بر زندگی خویش بپردازد. وقتی ذهنش را با این عامل سازنده سازگار کند، دیگر دیگران را باعث و بانی حال و روز خود نمی‌داند و جای این که آنان را ملامت کند، خود را با افکاری قوی و ارزشمند پرورش می‌دهد

انسان در مقام موجودی در حال رشد و تکامل در جایگاهی قرار می‌گیرد تا مگر این نکته را دریابد که می‌تواند رشد کند؛ و به محض این که درس معنوی موجود در هر موقعیت را یاد بگیرد، آن موقعیت جای خود را به موقعیتی جدید خواهد داد.

ضعیف‌ترین انسان، با آگاهی از ضعف خود و باور این حقیقت که توانمندی تنها با تلاش و ممارست حاصل می‌شود، بلافاصله وارد عمل خواهد شد؛ و تلاش مستمر، شکیبایی و پیشرفت‌های تدریجی او عاقبت به توفیقی عظیم منجر خواهد شد. درست همان‌طور که یک مرد ضعیف‌الجثه با تمرین‌های بدنی مستمر می‌تواند خود را قوی کند، اندیشه هم با تفکر صحیح و مستمر تقویت می‌شود

زندگی مستمر با سوءنیّت، بدبینی، سوءظن و حسادت، مانند این است که خود را در سیاهچالی که خود ساخته‌ایم محبوس کنیم؛ اما چنانچه خوش‌بین و خوش‌مشرب باشیم و بیاموزیم که خوبی‌های هرچیز را بیابیم و بنگریم، به راستی دروازه‌های بهشت به رویمان گشوده خواهند شد

انسان چیزی را به دست می‌آورد که استحقاقش را دارد، نه چیزی را که صرفاً آرزویش را داشته باشد. آرزوها و دعاهای او تنها زمانی محقق و مستجاب می‌شوند که با نیات و اعمال او سازگار باشند.

در پرتو این حقیقت، «مبارزه با شرایط» به معنای این است که انسانی پیوسته در محیط پیرامون خود با یک معلول در ستیز باشد در حالی که خود از درون علت آن را تقویت می‌کند!

هنگامی که انسان هدف خود را شناخت، می‌بایست ذهن خود را روی آن متمرکز کند و بدون انحراف به چپ و راست، مستقیم به سمت آن پیش رود. از ترس و تردید باید به شدت پرهیز کرد، زیرا انسان را از تلاش دلسرد می‌کند. اندیشه‌های همراه با ترس و تردید راه به هیچ‌جا نمی‌برند و همواره منجر به شکست می‌شوند. وقتی ترس و تردید در دل انسان رخنه کند، اراده، انرژی، انگیزه و تمام افکار ارزشمند را از بین می‌برد.