بریده‌هایی از کتاب آینه جادو؛ جلد دوم

«ما مخالف تفنن نیستیم، بلکه معتقدیم که هنر نباید در خدمت تفنن باشد، و اگر باشد، هنر نیست.»

بنده معتقدم که درباره فیلم‌های خارجی تا آن‌گاه که یک انقلاب بزرگ فرهنگی در آن‌جا رخ نداده است باید فقط در محدوده تکنیک فیلم به کندوکاو و نقادی پرداخت، چرا که اصولاً غربی‌ها حرفی برای گفتن ندارند و در آن «تله بزرگ فرهنگی» که سیستم اقتصادی ـ سیاسی غرب توسط تکنولوژی بر پا کرده است، اصلاً امکان فکر کردن و رسیدن به استقلال فکری برای کسی وجود ندارد.

پایان گرفتن مبارزه یعنی تمام شدن نبرد میان حق و باطل و این ممکن نیست مگر آن‌که شیطان و اذناب او از میان بروند و یا انقلاب اسلامی، خدای ناکرده، از ماهیت حقیقی خویش خارج شود. حرف ما این نیست که سینمای جنگ باید در دستور کار جشنواره قرار بگیرد، بلکه می‌گوییم که «سینمای مبارزه» باید منظر غایی و مقصود نهایی جشنواره و دست‌اندرکاران محترم امور سینمایی کشور باشد.

دوستان عزیز ما، آنان که می‌خواهند پای در عرصه هنر متعهد بگذارند و خود را نسبت به ایجاد تحول اخلاقی در انسان‌ها مسئول می‌دانند، باید بدانند که اولین شرط کارْ «تزکیه نفس» است. روح هنرمند لزوماً در آثارش بروز و ظهور می‌یابد و با هیچ حیله‌ای نیز نمی‌توان مانع از این ظهور شد. کار هنری، و بالاخص فیلم، باطن صاحب خویش را «لو» می‌دهد و او را رسوا می‌کند.