کتاب کیمیاگر

«خدایا ما به خود ستم کردیم و اگر ما را نبخشی و به ما رحم نکنی، از زیان‌کاران خواهیم بود.»

مگر حدیث تشبیه را روایت نکرده‌اید که رسول خدا فرمود: “هرکس می‌خواهد آدم را در علمش، نوح را در تقوایش، ابراهیم را در بردباری‌اش، موسی را در هیبتش، و عیسی را در عبادتش بشناسد، علی را ببیند.”

«گریه در مصیبت سیدالشهدا، انسان را آرام می‌کند.»

خدا انسان را از خاک آفرید و به او گفت: خاک با کیمیا طلا می‌شود و از آن روز انسان در جست‌وجوی کیمیا است

«دنیا و آخرت همه زیر فرمان و اشارهٔ مولایمان صادق بود. اما جابر حیان چه می‌خواست از او؟»

«هرچه فکر می‌کنم، براساس آن‌چه در کتاب‌هایمان خوانده‌ام، فضل علی را اگر در یک کفهٔ ترازو بگذاری، آن‌طرف ترازو هرچه باشد بی‌وزن است.»

: «سلام عزیزم. سلام

کاش جابر حیّان دنبال اکسیری بود که ما را آدم کند! ما انسان‌ها عناصر بی‌ارزشی هستیم، خاکیم و آب، آتشیم و باد. هیچ‌کداممان با هم فرقی نداریم، اما یکی می‌شود مثل جانواران و درندگان، بلکه از آن‌ها گم‌راه‌تر، یکی هم می‌شود اشرف مخلوقات، مثل رسول خدا، مثل علی. کاش جابر حیان دنبال اکسیری می‌افتاد که به ما انسان‌ها بزند و آدممان کند. ما فقط هیزم‌های جهنمیم، اگر حقیقت را درک نکنیم. از چهارپایان گم‌راه‌تریم، اگر غافل باشیم.

فقط شیعیان علی در قیامت رستگارند

نورا سر بالا گرفت و با افتخار گفت: «از فرزند رسول خدا، حضرت جعفر صادق.»