بریده‌هایی از کتاب دی اکسید شوکران

گرگ در چنگِ اجل چون میش است ایّها النّاس! اجل در پیش است

بوی کافور و کفن می‌دادند مرده‌ها بوی لجن می‌دادند خارج از نوبت تا شسته شوند رشوه از زیر کفن می‌دادند

عشق به هم‌نوع، ولو دشمنت عشق به هرکس شده، حتی زنت!

نباید دل به هر بادی بلرزد

فی‌المثل دور از نگاه همسرت عاشق زیدی شدی، خیر سرت بعدِ چندی همسرت شک می‌کند پرسشی از پشت عینک می‌کند حال اگر مردی صداقت پیشه کن نه، غلط گفتم، حماقت پیشه کن تا ببینی حاصلِ روراستی «را» ش بالا جا نشد، این‌جاستی! یا شما دیوانه‌ای، یا ناخوشی راه دیگر نیز دارد خودکشی!

دلم از دست زن‌ها خونِ خونه شبیه ارگ بم کن فیکونه از اون روزی که آدم سیب‌خور شد تو فنّ دلبری زن پرفسور شد

به سرعت نامه را مفتوح کردم در آن یک لحظه عمر نوح کردم پس از خواندن وجودم زیر و رو شد دل صدپاره‌ام فوراً رفو شد

داری به سمت گور سرازیر می‌شوی آیا تو لحظه‌ای به زمان فکر می‌کنی؟

جوونا کُلّهم بی‌کار هستن

یا اگر خواهم به جنّت ره برم می‌نشینم زیر پای مادرم!

بسّه دیگه، بریم پی کارمون خدا خودش باشه نگهدارمون عاشقِ هرکسی فقط خداشه فقط خدا عاشق بنده‌هاشه

نژادِ آریا را واکس‌مالی نموده، آفریقا را آفریده پس از آن پاک کرده واکس‌ها را نژادِ آریا را آفریده کمی زرچوبه را با گِل سرشته جنوب آسیا را آفریده و با عنّاب و آبِ آلبالو شمال آمریکا را آفریده

خداوندی که جان بخشیده ما را برای شُش هوا را آفریده برای تخلیه‌ی انواع بینی خدا انگشت‌ها را آفریده پس از دستی که دارد پنج انگشت گمانم شستِ پا را آفریده

صدبار شنیده‌اید شاید «ای‌کاش گذشته‌ها بیاید»

فرموده است همسرتان «فیله هم بخر» دیری‌ست تو به قیمت نان فکر می‌کنی فرموده است همسرتان «پرشیا بخر» تنها به قالپاق ژیان فکر می‌کنی

کراک دلم از عشق دلبر چاک‌چاکه اونم چاکی که خیلی ترسناکه عفونت کرده، بوی گند میده دلم انگار معتاد کراکه

کلمن خورشیدِ شبانه‌روز روشن بفرست تا کفترِ مِه نرفته، ارزن بفرست از قطعی برق بنده یخچالم سوخت یارب، جگرم سوخته، کلمن بفرست

بگو به وسوسه در گوشِ مرغِ شوهردار که یک خروس جوان زیر تختخواب شماست

زن زبانش چند سانتی‌متر بود زن‌ذلیلی مترها بر آن فزود زن‌ذلیلا! رشته عمرت گسست زن‌ذلیلی بدتر از اچ. آی. وی است

نقل است که غیبت بکنی مسؤولی با گوشتِ مردارِ طرف مشغولی حالا که حذر نمی‌کنی، حداقل مسواک بزن پس از چنین مأکولی

خداوندی که جان بخشیده ما را برای شُش هوا را آفریده برای تخلیه‌ی انواع بینی خدا انگشت‌ها را آفریده

بچه که بودم پدرم یاد داد عشق بورزم به نبات و جماد عشق به سوراخِ اُزُن فی‌المثل عشق به بوی خوش زیر بغل عشق به انسان، به طبیعت، گیاه عشق به ارتش، به بسیج و سپاه عشق به هم‌نوع، ولو دشمنت عشق به هرکس شده، حتی زنت! عشق به مفرد، به مثنی، به جمع عشق به این‌ها که رساندم به سمع تربیتم سیر صعودی گرفت هیکل من رشد عمودی گرفت ریش و سبیلی به هم آمیختم زشت شدم، تیغ زدم، ریختم

یکی از پشتِ سر ناگه ترور شد یکی چون ناصرالدین شَه ترور شد ولی آقامحمدخانِ بدبخت نمی‌دانم چرا از ته ترور شد

لجن لجن وب و وبلاگ و سایت مستهجن در آرزوی رسیدن به منجلاب شماست

برو به غنچه بگو: وقت استریپ‌تیز است دگر زمانِ رها کردنِ حجاب شماست به غیر بلبل بی بند و بارِ هیز بگو فقط دو نرّه‌ملخ محو ارتکاب شماست برو به حوری و غلمان بگو رفیق شوند بگو: نه وقت ز یکدیگر اجتناب شماست

گفتیم که معشوقه به‌سامان بشود گفتیم که بادِ شُرطه توفان بشود ما سکه یک پول شدیم و نشدند کم بود که شرم‌مان نمایان بشود گفتیم زمین دهن گشاید، نگشود گفتیم که آب یخ ببندد، نشنود گفتیم که آسمان بگرید، خندید ما سرخ شدیم و زرد گشتیم و کبود دیدیم درازتر شده دست از پا تصمیم گرفتیم نباشیم خدا گفتیم خدا خدایی‌اش را بکند لاحول و لا قوه الا با لله