بریده‌هایی از کتاب پذیرش درمانی

انسان بودنت را بپذیر؛ انسان در معرضِ لغزش و خطاست.

انتقادهای غیرمنصفانه را نادیده بگیر. دیگران نمی‌توانند اذیتت کنند،‌ مگر اینکه تو به آن‌ها اجازه بدهی.

وقتی تاریکی تو را احاطه می‌کند و هرچه امید و آرزو را بر باد می‌دهد، باور داشته باش که خدا ازنو روحیه‌ات را احیا می‌کند. When darkness surrounds you and extinguishes all hope, trust that God will rekindle your spirit.

پذیرش به معنای تسلیم شدن یا منصرف شدن نیست؛ بلکه به این معناست که همه‌چیز  امیدها، غصه‌ها، و نگرانی‌هایت  را به خدا بسپاری. Acceptance doesn’t mean giving in or giving up; it means giving all____ your hopes, sorrow, worries____ to God.

ممکن است امروز نتوانی هیچ‌کاری برای یک مشکل بخصوص انجام بدهی. وقتی این‌طور می‌شود، شرایط را بپذیر و فراموشش کن.

نیت خیرت را به دیگران تحمیل نکن. تو نمی‌توانی به آن‌ها کمک کنی، مگر اینکه آن‌ها از تو کمک بخواهند.

تلاش برای بی‌عیب‌ونقص بودن را متوقف کن. هرچه که نیاز داری تا همانی باشی که باید باشی، در اختیار داری.

از زندگی‌ات فاصله بگیر تا بتوانی نگاهش کنی. زندگی مثل یک تابلوی نقاشی‌ست  از نزدیک شلوغ و درهم، اما از دور ترکیبی از یک کل هماهنگ و یکپارچه.

بگذار دیگران آزاد باشند. وقتی آن‌ها را در بندِ خواسته‌های خودت نگه می‌داری، نابودشان می‌کنی.

وقتی به نظر می‌رسد شر دارد بر خیر پیشی می‌گیرد، یادت باشد که (داستانِ) آفرینش هنوز به انتها نرسیده. تو می‌توانی کمک کنی که به‌شکلی نیکو پیش رود.

وقتی تاریکی تو را احاطه می‌کند و هرچه امید و آرزو را بر باد می‌دهد، باور داشته باش که خدا ازنو روحیه‌ات را احیا می‌کند.

مسیر (زندگی) ات را بپذیر، با همهٔ پیچ‌وخم‌هایش. ماجرا در طیِ سفر است، نه در رسیدن.

رنج و اندوه را بپذیر. این می‌تواند قلبت را در ایجاد مکانی برای عشق و شادیِ بیشتر وسعت دهد.