بریده‌هایی از کتاب وقتی نیچه گریست

«تا زمانی که زنده هستی، زندگی کن! اگر زندگی را در حد کمال درک کنی، وحشت مرگ از بین می‌رود. اگر انسان در زمان مناسب زندگی نکند، در زمان مناسب هم نمی‌میرد.»

شاید بتوانید افرادی را که دوست دارید، در نظر بیاورید، ولی با تفکر بیشتر می‌بینید که آنها را دوست ندارید، بلکه احساس مطبوعی را دوست دارید که از دوست داشتن آنها حاصل می‌شود. شما اشتیاق را دوست دارید، نه کسی که اشتیاق را ایجاد می‌کند

«مردن سخت است. به شدت اعتقاد داشته‌ام و دارم که آخرین پاداش یک مرده، این است که دیگر نخواهد مرد.»

نیچه با لحنی خشن پاسخ داد: «پیمان زناشویی امری مقدس است، ولی شکستن این پیمان، بهتر از شکسته شدن توسط آن است!»

سکوت شب هرچه عمیقتر، فرو افتادن شبنم، سنگینتر!

بچه‌دار شدن بدون برنامه، خطا و بچه‌دار شدن برای برطرف کردن تنهایی، اشتباه است. هدف بخشیدن به زندگی با تولید انسانی همانند خویشتن، درست نیست و اگر هدف از تولید مثل، به جاودانگی رسیدن و تنها دلیل آن نطفه‌ای باشد که بخشی از آگاهی ما در آن قرار دارد، فرضیه صحیحی نیست.

کسی باش که باید بشوی! انسان چگونه می‌تواند بدون در نظر گرفتن حقیقت، بفهمد کیست و چیست؟»

زندگی یعنی خطر کردن. باید قوی باشی. تو گاو نیستی. من هم نشخوار کردن را تبلیغ نمی‌کنم»

کسی باش که باید بشوی!

آیا در همه مدت عمر، زیسته‌ای یا فقط زنده بوده‌ای؟ آیا آن را انتخاب کرده‌ای؟ آیا زندگی، تو را انتخاب کرده؟ آیا زندگی را دوست داری؟ آیا از زندگی کردن پشیمان شده‌ای؟ مفهوم درک کردن زندگی در حد کمال، همین است.

کتابی که ما را به ورای نوشته‌های افراد دیگر هدایت نمی‌کند، چه سودی دارد؟

انسان، دوستان خود را سخت‌تر از دشمنان می‌بخشد.»

«پروفسور نیچه، شما پاداش رنج را رشد می‌دانید.»

"سرنوشت خود را انتخاب کن، و تقدیر خود را دوست داشته باش.»

بدترین مصیبت، امید است، چون عذاب را طولانی می‌کند.»

نمی‌دانم چرا ترس، شبها به سراغ انسان می‌آید. بیست سال نادان بودم، ولی امروز می‌دانم که ترس، در تاریکی ایجاد نمی‌شود، بلکه مانند ستارگان، همیشه حضور دارد، ولی در نور روز، به چشم نمی‌آید.»

باید به او یاد داد که نباید از جمله انسانهایی باشد که چون چنگال تیز ندارند، تصور می‌کنند خوب هستند.

ناامیدی یعنی هزینه‌ای که هرکس باید برای خودآگاهی بپردازد

آخرین پاداش یک مرده، این است که دیگر نخواهد مرد.

نمی‌دانم چرا ترس، شبها به سراغ انسان می‌آید

هم زندگی کردن سخت است و هم مردن.

کسی باش که باید بشوی!

می‌فهمی زندگی کردن بدون دیده شدن، چه مفهومی دارد؟

چرا به جای تخریب، از او یاد نمی‌گیری؟

نمی‌دانم چرا ترس، شبها به سراغ انسان می‌آید. بیست سال نادان بودم، ولی امروز می‌دانم که ترس، در تاریکی ایجاد نمی‌شود، بلکه مانند ستارگان، همیشه حضور دارد، ولی در نور روز، به چشم نمی‌آید.

برملا کردن همه رازهای فرد برای سایر افراد، مقدمه‌ای برای خیانت کردن است و خیانت کردن هم نفرت به دنبال دارد، درست نمی‌گویم؟»

ایمن زندگی کردن، خطرناک است. خطرناک و کشنده!

هرگز فرزندی به دنیا نیاورید، مگر اینکه بتوانید آفریننده‌ای بیافرینید.

گاهی فکر می‌کنم سردردهای من، حاصل زاییدن مغزی است.»

همه ما تعدادی سگ وحشی در خود داریم که مدام پارس می‌کنند