بریده‌هایی از کتاب هفت سال در تبت

من کسی را نداشتم که راهنمایی‌ام کند و به همین دلیل هم چندین سال وقتم تلف شد تا بفهمم هر کس در یک‌زمان نباید چندین هدف را دنبال کند.

نکته‌ای جالب در مقایسهٔ مردم لهاسا با ساکنین شهرهای خودمان وجود داشت؛ آن‌ها همیشه وقت داشتند. تبت هنوز مورد هجوم بدترین بیماری زندگی مدرن، یعنی حرکت پرشتاب زمان، قرار نگرفته بود.

وجود مادی در تبت کوچک‌ترین ارزشی ندارد و از مرگ هیچ هراسی نیست. مردم می‌دانند که دوباره زنده خواهند شد و امیدوارند که در زندگی بعدی‌شان به‌شکل بهتری ظهور کنند،

ما به‌اندازهٔ کافی در آسیا بودیم که بدانیم هیچ‌کس بی‌پرده چیزی را رد نمی‌کند.

دالای‌لاما اصطلاحی مغولی است که به‌معنای «اقیانوس پهناور» است. غرض از دالای‌لاما «گیالپو ریمپوچ» است که به‌معنای «ایزد باارزش» است. برادران و والدینش او را با نام دیگری صدا می‌زدند. آن‌ها او را «کاندان» که به‌معنای «حضور» است، صدا می‌زدند.

در تبت قلمه‌زنی به‌طور عملی ناشناخته است و واژه‌ای برای آن ندارند. آن را «پیوند زناشویی» می‌نامند و این نام آن را سرگرم‌کننده کرده بود.

اصطلاح دالای‌لاما در تبت اصلاً به‌کار برده نمی‌شود. دالای‌لاما اصطلاحی مغولی است که به‌معنای «اقیانوس پهناور» است.

شتابزدگی اروپایی‌ها در تبت هیچ جایگاهی ندارد. اگر تمایل داشتیم به هدفمان برسیم باید شکیبایی را یاد می‌گرفتیم.

تبت برپایهٔ نظام فئودالی اداره می‌شود که در آن افراد، حیوانات و زمین متعلق به دالای‌لاماست، که دستوراتش به‌اندازهٔ قانون اهمیت دارند.

تمام رویاهای ما در جوانی شکل می‌گیرند

در لهاسا هیچ‌کس جرات نمی‌کند به ماهی‌گیری برود. در کل تبت تنها یک‌جا وجود دارد که ماهی‌گیری آزاد است، و آن‌جا هم محلی است که رودخانه تسانگپو، به دشتی ماسه‌ای می‌ریزد. در آن‌جا هیچ محلی برای محصولات کشاورزی و چراگاه حیوانات وجود ندارد. در حقیقت هیچ‌چیز برای خوردن نیست جز ماهی. بنابراین قانون در آن‌جا سست می‌شود. به مردم آن منطقه مثل قصابان و آهنگران به‌دیدهٔ حقارت می‌نگرند.

در تبت کارهای پستی توسط دوندگان دو امدادی انجام می‌شود که هرکدام مسافت ۴ مایل طی می‌کنند. در طول تمام جاده‌های اصلی کلبه‌هایی هست که در آن‌ها دوندگانی منتظرند به دوندگان خسته‌ای که تازه می‌رسند، کمک کنند. دوندگان پست یک نیزه و زنگوله با خود حمل می‌کنند که به‌عنوان نشانی از ادارهٔ آن‌هاست. در صورت لزوم نیزه می‌تواند به‌عنوان سلاح به کار برده شود و زنگ هم برای ترساندن حیوانات وحشی در شب استفاده می‌شود.

گفت که هر دو شوهرش برای بردن حیوانات بیرون رفته‌اند. هزاروپانصد گوسفند و تعداد بسیار زیادی یاک دارند. از این‌که چندشوهری میان عشایر رواج داشت، متعجب شدیم.

دولت تبت برداشت عسل را از لحاظ قانونی منع کرده است. چون مذهب آن‌ها اجازه نمی‌دهد حیوانات را از غذایشان محروم کرد