بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

بیایید روراست باشیم، چک‌کردن لایک‌ها نوعی اعتیاد جدید است."

"قرار بود انسان باشم."

افراد به فیس‌بوک پیوستند تا ارتباطشان را با دوستان خود در سراسر کشور حفظ کنند؛ اما اتفاقی که پس از آن افتاد این بود: آن‌ها حتی دیگر نمی‌توانستند با دوستی که آن‌طرف میز نشسته بود مکالمه‌ای سالم و بدون وقفه داشته باشند!

"گفت‌وگو درک را غنی می‌کند، اما تنهایی مدرسهٔ پرورش نبوغ است."

"بمباران بی‌پایان اخبار، شایعات و تصاویر باعث شد میل شدید و اعتیادگونه‌ای به اطلاعات پیدا کنم؛ مسئله‌ای که زندگی‌ام را تباه کرد و شاید زندگی شما را هم به تباهی بکشاند

"بلیز پاسکال" نویسندهٔ مشهورِ اواخر قرن هفدهم نیز می‌نویسد: "سرمنشأ تمام مشکلات بشر این است که انسان نمی‌تواند به‌تنهایی و در آرامش در یک اتاق سر کند."

شب‌ها تلفن را از تختتان دور نگه دارید یا نوتیفیکیشن‌ها را غیر فعال کنید

"لحظاتی که تنها و بدون گوشی هوشمند باشید، به‌شکل عجیبی احساس کسالت و یکنواختی می‌کنید."

زمان ما بی‌شک ارزشمندترین دارایی ماست.

"بسیاری از دلایل کاهش سلامت روان این افراد را در گوشی‌های آنان می‌توان ردیابی کرد."

"در جهان باش؛ اما جزئی از آن نباش."

"هنری دیوید ثورو" فریاد بزند: "سادگی، سادگی و سادگی"،

سه مزیت بسیار مهم تنهایی اشاره می‌کند: "ایده‌های جدید، خودشناسی و نزدیکی به دیگران"

ا دقایق زندگی‌مان مانند چیزی واقعی و ارزشمند رفتار کنیم؛ زیرا زمان ما بی‌شک ارزشمندترین دارایی ماست. به همین دلیل، باید محاسبه کنیم در قبال فعالیت‌های گوناگونی که زمان ما را می‌گیرند، چه میزان از زندگی‌مان را معامله کنیم.

اگر لایک‌کردن یا نظردهی در پست‌های رسانه‌های اجتماعی را متوقف کنید و به کسی تبدیل شوید که به‌سختی به پیام‌های متنی پاسخ می‌دهد، بی‌شک روابطتان بهتر خواهد شد!

بر اساس تجربهٔ من، ایجاد تغییرات تدریجی در عادت‌هایتان دیگر سودی ندارد؛ زیرا جذابیت مهندسی‌شدهٔ اقتصادِ توجه در کنار "راحتی" آن، باعث کاهش اینرسی شما می‌شود، تا سرانجام به جایی برگردید که از آن شروع کرده‌اید. بنابراین تحول سریع را توصیه می‌کنم؛ یعنی، آنچه در دوره‌ای کوتاه‌مدت اتفاق می‌افتد و با این اعتقاد اجرا می‌شود که احتمالاً نتایج خوبی به‌دست خواهید آورد.

"وارد تنهایی‌ای می‌شویم که در آن تنها ماندنمان را از دست می‌دهیم."

هدف از پاک‌سازی دیجیتالْ صرف لذت‌بردن از زمان به دور از فناوری‌های مزاحم نیست. در این فرایند یک‌ماهه، باید فعالیت‌های عالی و مناسب زیادی بیابید و با آن‌ها زمان‌هایی را پر کنید که به دلیل دوری از تکنولوژی‌های اختیاری اکنون خالی شده است. این دوره باید مملو از فعالیت‌ها و تجربیات پرشور و حرارت باشد.

"اپلیکیشن‌ها و وب‌سایت‌ها پاداش‌های متناوب متغیر را در سراسر محصولات خود پخش می‌کنند؛ زیرا این کار برای کسب‌وکارشان مفید است." اغلب، نوتیفیکیشن‌هایی با هدف جلب‌توجه یا نمایان‌شدن پست جذاب بعدی، آن هم فقط با یک حرکت انگشت، برای ایجاد واکنش‌های متعدد، بسیار مناسب است.

مینیمالیسم دیجیتال، به‌طور صریح، نوآوری‌های عصر اینترنت را رد نمی‌کند؛ بلکه شیوهٔ فعلیِ اکثریت مردم را برای استفاده از این ابزارها رد می‌کند.

بر فرض که شما از فیس‌بوک استفاده می‌کنید. حال مهم‌ترین خدماتی را که به شما عرضه می‌کند، فهرست کنید؛ منظور فعالیت‌های خاصی است که اگر مجبور شوید استفاده از این سرویس را کاملاً متوقف کنید، آن‌ها را از دست خواهید داد. اکنون تصور کنید که فیس‌بوک به ازای هر دقیقه استفاده از آن‌ها، هزینه دریافت می‌کند. در یک هفتهٔ معمولی، چقدر زمان نیاز دارید تا تمام فعالیت‌های نوشته‌شده‌تان را انجام دهید؟ پاسخ اکثر مردم، به‌طرزی شگفت‌آور، زمان بسیار کمی است؛ چیزی در حدود بیست تا سی دقیقه!

"چگونه می‌توانم از این فناوری استفاده کنم تا ارزش آن را به حداکثر و آسیبش را به حداقل برسانم؟"

- اصل اول: آشفتگی پرهزینه است.

هریس پاسخ داد: "آن‌ها مردم را برنامه‌نویسی و کنترل می‌کنند. همیشه می‌گویند که فناوری خنثی است و این بستگی به ما دارد که چگونه از آن استفاده کنیم؛ اما این درست نیست..." کوپر حرف او را با این سؤال قطع کرد: "فناوری خنثی نیست؟!" "نه، خنثی نیست. آن‌ها می‌خواهند شما از راه‌های خاص و برای مدت زمان طولانی از آن استفاده کنید؛ چون پولشان را از این راه به‌دست می‌آورند."

او در سال ۲۰۱۵، در کتابش با عنوان احیای گفت‌وگو، میان دو اصطلاح "در تماس بودن" و "گفت‌وگو" تمایز قائل می‌شود: وی اصطلاح اول را برای تعاملات سطحی‌ای به‌کار می‌برد که زندگی اجتماعی آنلاین ما را تعریف می‌کند و اصطلاح دوم را برای ارتباطات بسیار غنی‌تر و عمیق‌تری استفاده می‌کند که مواجهه‌های میان افراد را در دنیای واقعی تعریف می‌کند.

در حقیقت، با اجتناب از تنهایی، شما جنبه‌های مثبتی را که این بستر برایتان به ارمغان می‌آورد از دست خواهید داد؛ مواردی همچون توانایی شفاف‌کردن مسائل دشوار، تعدیل احساسات، شجاعت رفتار بر اساس اخلاقیات و تقویت روابط؛ بنابراین اگر به‌شدت از تنهایی محروم هستید، بی‌شک کیفیت زندگی شما کاهش خواهد یافت.

ازدست‌دادن چیزهای کوچک برای مینیمالیست‌ها مهم نیست؛ آنچه آن‌ها را بیشتر نگران می‌کند، دست‌کم‌گرفتن چیزهای مهمی است که می‌دانند قطعاً موجب خلق زندگی بهتر می‌شود.

ازدست‌دادن چیزهای کوچک برای مینیمالیست‌ها مهم نیست؛ آنچه آن‌ها را بیشتر نگران می‌کند، دست‌کم‌گرفتن چیزهای مهمی است که می‌دانند قطعاً موجب خلق زندگی بهتر می‌شود.

"اعتیاد شرایطی است که در آن فرد از ماده‌ای استفاده می‌کند یا رفتاری انجام می‌دهد که با وجود عواقب زیان‌آورش، پاداش‌های آن انگیزه‌ای قانع‌کننده برای ادامهٔ این رفتار به‌صورت مداوم فراهم می‌کند." تا همین اواخر تصور می‌شد اعتیاد فقط شامل مصرف الکل و مواد مخدر است؛ یعنی، موادی که ترکیباتی روان‌گردان دارد و به‌طور مستقیم، ترکیب شیمیایی مغز را تغییر می‌دهد؛ اما هم‌زمان با ورود به قرن ۲۱، بر اساس مجموعه‌ای از تحقیقات، دریافتیم رفتارهایی هم که شامل مواد خوراکی نمی‌شود می‌تواند بر اساس مفهوم فنی تعریف بالا، اعتیادآور تلقی شود؛ برای مثال، در سال ۲۰۱۰، مقالهٔ مهمی در مجلهٔ آمریکایی سوءمصرف مواد مخدر و الکل چاپ شد. در این مقاله مطرح شده بود که "بر اساس شواهد در حال افزایش، اعتیادِ رفتاری در بسیاری از حوزه‌ها، مشابه اعتیاد به مواد است." این مقاله "قمار بیمارگونه و اعتیاد به اینترنت" را دو نمونهٔ اثبات‌شده از این اختلالات دانسته بود.

تجربهٔ تنهایی باعث می‌شود در قبال ارتباطات بین‌فردی قدردان‌تر باشید.