بریده‌هایی از کتاب بی‌حد و مرز

“اول بپرید و بال را در بین راه برای خود بسازید.”»

ای کوه اورست، روزی تو را شکست خواهیم داد، زیرا نمی‌توانی از اینکه هستی بزرگ‌تر شوی اما ما می‌توانیم!

«لوح موفقیت‌هایتان را پاک کنید و به خود اجازه دهید که دوباره مبتدی شوید.» استیو جابز

نمی‌توانید هم دوستدار چارچوب‌ها باشید و هم دوستدار خلاقیت.

بارها پیش می‌آید که قدرت یک تماس، یک لبخند، کلامی دل‌نشین، گوشی شنوا، تعریفی صادقانه یا کوچک‌ترین عمل حاکی‌از توجه را، که همگی از قابلیت زیروزِبَر کردن زندگی‌ای برخوردارند، دست‌کم می‌گیریم.

وقتی فکر خوبی را با گروه کوچکی از افراد خوش‌فکر مطرح می‌کنید، آنها همیشه فکرهایتان را بهتر می‌کنند.

آنچه می‌اندیشیم تعیین می‌کند چه کسی هستیم. اینکه چه کسی هستیم تعیین می‌کند چه کاری انجام می‌دهیم.

«از خود نپرسید دنیا به چه چیزی نیاز دارد. بپرسید چه چیزی به شما جان دوباره می‌بخشد و بعد بروید و آن کار را انجام دهید، زیرا چیزی که دنیا به آن نیاز دارد آدم‌هایی است که جان دوباره گرفته باشند.» هاوارد تورمن

نمی‌توانید هم دوستدار چارچوب‌ها باشید و هم دوستدار خلاقیت.

«از خود نپرسید دنیا به چه چیزی نیاز دارد. بپرسید چه چیزی به شما جان دوباره می‌بخشد و بعد بروید و آن کار را انجام دهید، زیرا چیزی که دنیا به آن نیاز دارد آدم‌هایی است که جان دوباره گرفته باشند.» هاوارد تورمن

چارلز شولتز، خالق کمیک استریپ بادام‌زمینی (۲)، نوشته، «زندگی مثل دوچرخه‌ای ده‌دنده است. بیشتر ما دنده‌هایی داریم که هیچ‌وقت ازشان استفاده نمی‌کنیم.» منظورش این است که بیشتر ما ظرفیتی داریم که از آن استفاده نشده است. ظرفیتی داریم که حتی از وجودش آگاه نیستیم. اما می‌توانیم این وضعیت را تغییر دهیم.

اگر می‌خواهید ظرفیت ارتباطی‌تان را افزایش دهید، باید دائماً به این مسئله آگاه باشید که روابط هرگز یکسان باقی نمی‌ماند. روابط به‌خودی‌خود هم دوام پیدا نمی‌کند. روابط نیازمند نگهداری و مراقبت‌اند.

نمی‌توانیم هم‌زمان به مسائل عاطفی قدیمی‌مان چنگ بزنیم و به‌لحاظ عاطفی مقاوم باقی بمانیم.

می‌دانید اولین تلف‌کنندهٔ وقت مردم چیست؟ گشتن به دنبال چیزهایی که گم شده است.

مردم تا وقتی‌که نفهمند چقدر برایشان ارزش قائلید، اهمیتی نمی‌دهند که چقدر می‌دانید.

خود را در دسترس افرادی بگذارید که در زندگی‌تان‌اند. و حواستان باشد که وقتی به شما نیاز دارند پیششان بروید. گاهی اوقات حتی لازم نیست کلمه‌ای حرف بزنید. صرفاً حضور داشته باشید. صرفاً به دیگران اجازه دهید بدانند که برای شما معنی دارند.

انضباط شخصی مثل جادویی نامرئی است. نمی‌توانید آن را ببینید، بچشید یا ببویید، اما تأثیراتش عظیم است. می‌تواند چاق را لاغر کند، عضلات افتاده را پر کند، بی‌اطلاع را متخصص کند، فقیر را غنی کند و بدبختی را به خوشبختی تبدیل کند. این بخش پنهان کوه یخی است که دیگران وقتی «نبوغ» آدم را می‌بینند، آن را نمی‌بینند.

ای‌کاش برای عدهٔ بیشتری از مردم متصل شدن خودشان به پریز به اندازهٔ اتصال گوشی‌ها و لپ‌تاپ‌هایشان به پریز اهمیت داشت. اگر چنین بود، آنها شاهد میزان بالاتری از بهره‌وری و رضایت در زندگی‌شان بودند.

مسیر هر چیز ارزشمندی سربالاست.

آدم‌ها معمولاً می‌توانند رد موفقیت‌ها و شکست‌هایشان را در روابطی که در زندگی داشته‌اند پیدا کنند. روابطمان ما را تعریف می‌کند.

هرگاه خود را ارزشمندتر کردید، می‌توانید ارزش بیشتری به دیگران عرضه کنید و ظرفیت ارتباطی‌تان را افزایش دهید.

هدفمند باشید و با حرکت به‌سمت روابطی که در زندگی آرزویش را دارید از خود ابتکار عمل نشان دهید. اگر منتظر بمانید که فرد مناسب به ملاقات شما بیاید، با هیچ فرد مناسبی ملاقات نخواهید کرد.

از مارک تواین نقل کرده‌اند که گفت بزرگ‌ترین روزها در زندگی آدم‌ها یکی روزی است که متولد می‌شوند و یکی روزی که دلیلش را پیدا می‌کنند. بخشی از این فرایندِ تحقق هدف زندگی عبارت است از آگاه شدن از چیزهایی که نمی‌توانید تغییر دهید و محدودتان می‌کنند تا بتوانید توجهتان را به چیزهایی معطوف کنید که می‌توانید آنها را به بالاترین سطح برسانید تا ظرفیتتان افزایش یابد.

آدم دنیادیده‌ای پسری را دید که ماهیگیری می‌کرد و پیش او رفت تا ببیند در چه حال است. پسرک قبلاً دو ماهی کوچک گرفته بود، اما درحالی‌که پیرمرد داشت به‌سمت او قدم برمی‌داشت، پسر توانست ماهی خاردار بزرگی بگیرد. درحالی‌که پسر قلاب را از دهان ماهی درمی‌آورد، پیرمرد گفت، «حرف ندارد.» اما بعد پسر ماهی را دوباره توی آب انداخت. پیرمرد فریاد زد، «چه کار داری می‌کنی؟ گنده‌تر از این گیرت نمی‌آید.» پسر پاسخ داد، «آره، اما عرض ماهیتابه‌ام فقط یک وجب است.» این حکایت همیشه به خنده‌ام می‌انداخت و به این مسئله آگاهم می‌کرد که تفکر شخص چگونه می‌تواند محدودش کند.

اگر احساس ترس کنم، به‌سوی آن یورش می‌برم.

زندگی را چیزی می‌سازد که انسان تمام روز به آن فکر می‌کند. رالف والدو امرسون

بودن در روابطی که دائماً نیاز به مراقبت و نگهداری داشته باشد اصلاً خوشایند نیست. حفظ دوستی با افراد در وضعیتی که باید دست‌به‌عصا راه بروید یا در حالتی که هر مکالمه‌ای بتواند به پایان رابطه منجر شود ممکن نیست.

امروز جایی هستید که افکارتان شما را به آنجا آورده است. فردا جایی خواهید بود که افکارتان شما را به آنجا می‌برد. جیمز آلن

«با غصه خوردن بر سر ناروا بودن رنج‌های گذشته، زندگی‌تان را دچار وقفه نکنید.»

مراقبت مناسب از خودم و سلامتی‌ام عملی خودخواهانه یا اتلاف وقت نیست. اینها جزوی از میهمان‌داری نیکوست. من به این کرهٔ خاکی آورده شده‌ام تا به دیگران کمک کنم و از استعدادهای ذاتی‌ام برای ایجاد تغییر استفاده کنم. اگر سلامتی‌ام آسیب خورده باشد -یا مرده باشم- قادر به انجام دادن این کار نخواهم بود.