بریده‌هایی از کتاب علم

مورخان علم دیرزمانی است می‌گویند جاده استعاره میان جهان طبیعت و جهان اجتماعی دوطرفه است. برای نمونه، در قرن هفدهم انبوهی از «قوانین طبیعت» منتظر تأیید بودند که آشکارا از روی نظام حقوقی گیتی‌گرای اروپای آن روزگار الگو می‌گرفتند. دو قرن بعد دانشمندان اجتماعی «قوانین طبیعت» را که دیگر به‌خوبی جا افتاده بودند به‌منزله الگویی برای هم درک، و هم اداره جوامع مدرن به کار بردند.

بدون بشرمحوریِ نهفته در تعریفِ کتاب آسمانی از انسان به‌منزله آفریده‌ای به صورت خداوند (هرچند نه لزوما انسان‌وارانگاری، که می‌پندارد خدا به صورت ما درست شده و نه برعکس) علم هرگز نمی‌توانست به این پایه و اقتداری برسد که اینک از آن برخوردار است. افزون بر این، ایمان به جایگاه ممتاز انسان نه‌تنها اراده علمی را نیرو بخشیده بلکه ثمره علمی هنگفتی نیز به بار آورده است

بدون بشرمحوریِ نهفته در تعریفِ کتاب آسمانی از انسان به‌منزله آفریده‌ای به صورت خداوند (هرچند نه لزوما انسان‌وارانگاری، که می‌پندارد خدا به صورت ما درست شده و نه برعکس) علم هرگز نمی‌توانست به این پایه و اقتداری برسد که اینک از آن برخوردار است. افزون بر این، ایمان به جایگاه ممتاز انسان نه‌تنها اراده علمی را نیرو بخشیده بلکه ثمره علمی هنگفتی نیز به بار آورده است

مورخان علم دیرزمانی است می‌گویند جاده استعاره میان جهان طبیعت و جهان اجتماعی دوطرفه است. برای نمونه، در قرن هفدهم انبوهی از «قوانین طبیعت» منتظر تأیید بودند که آشکارا از روی نظام حقوقی گیتی‌گرای اروپای آن روزگار الگو می‌گرفتند. دو قرن بعد دانشمندان اجتماعی «قوانین طبیعت» را که دیگر به‌خوبی جا افتاده بودند به‌منزله الگویی برای هم درک، و هم اداره جوامع مدرن به کار بردند.

در واقع، زدایش سامان‌مند این حقیقت (از حافظه اشخاص حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای) ، که علوم طبیعی وام‌دار اندیشه اجتماعی است، بیشترین نقش را در فراختر کردن شکاف میان علم مدرن و پیشینه یگانه‌پرستانه‌اش داشته است