بریده‌هایی از کتاب اراده‌ی آهنین

راه یادگیری دویدن، دویدن است، راه یادگیری شنا، شنا کردن است. راه یادگیری توسعه قدرتِ اراده، همانا بواسطه تمرین واقعی قدرت اراده در کار و زندگی است." به کار بردن قدرت اراده، خود وسیله‌ای برای تقویت قدرت اراده است". اراده نیز با تمرین قوی می‌شود. چسبیدن به چیزی و رها نکردن آن تا زمانیکه شما در آن تسلط پیدا نکردید، آزمونی برای نظم ذهنی و قدرت اراده است.

کسی که سکوت کرده، فراموش می‌شود، کسی که جلو نمی‌رود، عقب می‌افتد، کسی که بی تحرک می‌ایستد، غرق می‌شود، دور می‌افتد و سقوط می‌کند. کسی که از بزرگ شدن دست می‌کشد، کوچک‌تر می شود، کسی که رها می‌کند، تسلیم می‌شود. سکون، آغاز پایان است، مقدم بر مرگ است، زندگی یعنی دست یافتن، به آنچه که می خواهیم، بدون بازایستادن و دست کشیدن. تو قهرمان باش، بگذار نیرویت پا بکوبد بر روی برف‌های همیشگی راه، و از میان دیوار سیاه شب راهی به روز بیندازد (پارک بنجامین)

«اقدام کنید و ادامه دهید، نور خواهد تابید»

«ادامه بده مرد، ادامه بده، مَشِقاتی که تو با آنها مواجه می‌شوی، همزمان که رو به جلو حرکت می کنی، خودشان حل خواهند شد و نور خواهد تابید و خواهد درخشید، با ظهوری فزاینده روی مسیرت داشته باشد».

مردان و زنانی که در زندگی موفق می‌شوند، آنهایی هستند که به طور ابدی و همیشگی به چیزی می‌چسبند، همانهایی که صرفا به هوش سرشار و نبوغ خود تکیه نمی‌کنند، اما کسانی هستند که می دانند اگر باید چیزی را انجام دهند، با تمام وجود، مصمم و قاطع و مستحکم و با پشتکار آن را انجام می دهند.

فقط کسی را می توان سالم و سلامت دانست که صرفا در ذات طبیعی خود خرسند باشد و دارای شور و شعف و اشتیاق است.

نامصمم بودن و تردید و دودلی بدتر از شتابزدگی است. کسی که شلیک می‌کند ممکن است گاهی اوقات هم به هدف بزند، اما کسی که اصلا شلیک نمی‌کند، هرگز نمی‌تواند به هدف بزند. دو دلی همانند تب و لرز است که فقط دست و پای مشخصی را نمی‌لرزاند، بلکه کل بدن در همان حالت است.

بگذار یاوه گویان از شانس بگویند. خوشبخت کسی است که هدف پر اهمیتش هرگز تغییر نمی‌کند، کسی است که کوچکترین حرکت یا عدم حرکتش در راستای هدفی بزرگ است. «الا ویلر ویلکاکس»

گوید: شاید ارزشمندترین نتیجه تمام آموزش‌ها، رسیدن به این توانایی باشد که فرد را در زمان انجام کاری وادار به انجام آن نماید و در زمان عدم انجام آن نیز مجبور به ترک آن کار نماید، خواه آن را دوست داشته باشد یا نداشته باشد. این اولین درسی است که می‌بایست آموخته شود، و هر چه آموختن آن به فرد زودتر آغاز شود،

کسی که سکوت کرده، فراموش می‌شود، کسی که جلو نمی‌رود، عقب می‌افتد، کسی که بی تحرک می‌ایستد، غرق می‌شود، دور می‌افتد و سقوط می‌کند. کسی که از بزرگ شدن دست می‌کشد، کوچک‌تر می شود، کسی که رها می‌کند، تسلیم می‌شود. سکون، آغاز پایان است، مقدم بر مرگ است، زندگی یعنی دست یافتن، به آنچه که می خواهیم، بدون بازایستادن و دست کشیدن. تو قهرمان باش، بگذار نیرویت پا بکوبد بر روی برف‌های همیشگی راه، و از میان دیوار سیاه شب راهی به روز بیندازد (پارک بنجامین)

انسانی موفق می شود که همواره در ذهنش و تصوراتش، طوری زندگی کند، حرکت کند، فکر کند، و اقدام نماید که گویی آن موفقیت را بدست آورده است، در غیر اینصورت هرگز آن را به دست نخواهد آورد.

بعنوان یک قانون باید گفت که همه کسانی که کارهای بزرگی در دنیا انجام داده اند، افرادی بی باک، پرحرارت، پافشار، سرسخت، و متکی به خود و خودباور بوده‌اند. آنها شجاعت حرکت خارج از حیطه تکرار و روند عادی جمعیت را داشته‌اند و همچنین شجاعت انجام عملی اصیل را داشته‌اند. آنها از اینکه ژنرال باشند نترسیده‌اند.

نصیحتی که «بولور» (سیاستمدار و نویسنده و نماینده مجلس انگلیس) برای ما دارد این است که پذیرش بیماری را رد کنیم، هرگز به مردم نگوییم که بیماریم، هرگز آن را مال خود نپنداریم.

راه یادگیری دویدن، دویدن است، راه یادگیری شنا، شنا کردن است. راه یادگیری توسعه قدرتِ اراده، همانا بواسطه تمرین واقعی قدرت اراده در کار و زندگی است." به کار بردن قدرت اراده، خود وسیله‌ای برای تقویت قدرت اراده است".

تو قهرمان باش، بگذار نیرویت پا بکوبد بر روی برف‌های همیشگی راه، و از میان دیوار سیاه شب راهی به روز بیندازد

«مردان دارای اراده آهنین، در مواقع خطر هم خونسرد هستند».