بریده‌هایی از کتاب آینده‌‎ نزدیک

جهان نه از اتم‌ها بلکه از داستان‌ها ساخته شده است

چه بیت‌کوین پایدار بماند چه نه، نوآوری بلاک‌چینش که می‌تواند میان افراد غریبه سطح اعتماد بالایی را پدید آورد به تمرکززدایی از نهادها و صنایع ادامه می‌دهد. جنبهٔ مهم بلاک‌چین این است که همه به آن درسترسی دارند. هیچ‌کس مالک آن نیست چون همه مالک آن هستند.

همه می‌دانستند افراد به رایگان کار نمی‌کنند و اگر کار کنند، بدون حضور رئیس نمی‌توانند چیز مفیدی بسازند، ولی امروزه بخش‌های کاملی از اقتصادمان روی نرم‌افزارهایی اجرا می‌شوند که افراد داوطلب بی‌دستمزد و بی‌نظارت رئیس آن‌ها را پدید آورده‌اند.

نمی‌توانیم چیزی را تصور کنیم که هوشمندی آن را ارزشمندتر نکند. در واقع پیش‌بینی طرح کسب‌وکار ۱۰ هزار شرکت نوپای بعدی آسان است: هوش مصنوعی را به فلان چیز بیفزایید. چیزی را پیدا کنید که با افزودن هوش آنلاین به آن بهتر شود.

هر اندازه افراد بیشتری از یک هوش مصنوعی استفاده کنند، این هوش مصنوعی باهوش‌تر می‌شود. هر اندازه باهوش‌تر شود، افراد بیشتری از آن استفاده می‌کنند. هر اندازه افراد بیشتری از آن استفاده کنند، باهوش‌تر می‌شود و این روند ادامه می‌یابد.

وب حضور پیوستهٔ نامحسوسی مانند برق خواهد داشت: همیشه اطراف ماست، همیشه فعال است و تا وقتی قطع نشود کسی حضور آن را حس نمی‌کند.

تفاوت ما با اجداد حیوانی‌مان در این است که فقط به بقا راضی نیستیم، بلکه به‌شدت مشغول ساخت خواسته‌هایی هستیم که باید ارضای‌شان کنیم و خواسته‌های جدیدی می‌سازیم که هرگز آن‌ها را نداشته‌ایم. این ناخشنودی آغازگر نبوغ و رشدمان است.

به آینده رسیده‌ایم، فقط توزیع همگونی ندارد

اگر رسانه‌های اجتماعی امروزی دربارهٔ خودمان چیزی به ما آموخته باشند این است که انگیزهٔ بشر برای اشتراک‌گذاری بر انگیزه‌اش برای داشتن فضای خصوصی چیره می‌شود.

شرکت دربارهٔ افزایش رضایت کاربران صحبت می‌کند، ولی به‌راحتی می‌توان حدس زد که جریان خبری‌تان را فیلتر می‌کند تا زمان حضورتان را در فیس‌بوک بهینه کند

چیزهای بسیاری وجود داشتند که از نظر متخصصان اشتراک‌گذاری‌شان عملی نبود، مسائل مالی، مشکلات سلامتی‌مان، زندگی جنسی‌مان، درونی‌ترین ترس‌هایمان، ولی مشخص شده است با فناوری، مزایا و شرایطِ درست، همه‌چیز را به اشتراک می‌گذاریم.

آن‌چنان پر شتاب زندگی‌مان تغییر می‌کند که توانایی‌مان برای اختراع چیزهای جدید از سرعت‌مان برای کاربرد متمدنانه آن‌ها پیشی می‌گیرد.

ویران‌شهرهای واقعی، به جای جهان فیلم مکس دیوانه، بیشتر شبیه اتحاد جماهیر شوروی هستند: به جای بی‌قانون بودن، به‌گونهٔ خفه‌کننده‌ای دیوان‌سالارانه هستند. ترس بر این جوامع حکومت می‌کند و جامعه‌شان جز برای تعدادی انگشت‌شمار، پر از موانع است

هر چیزی، بدون استثنا، برای نگهداری از خودش به نظم‌وترتیب و انرژی خارجی نیاز دارد. کلیات این واقعیت را به‌عنوان قانون دوم ترمودینامیک می‌شناختم که می‌گوید هر چیزی به آهستگی متلاشی می‌شود.

پرسشی خوب پرسشی است که پرسش‌های خوب دیگری را بسازد. پرسشی خوب شاید تازه‌ترین کاری باشد که ماشین‌ها انجامش را یاد می‌گیرند. پرسشی خوب همان دلیل وجود انسان‌هاست.

بیشتر حرف‌های آزاردهنده در توئیتر، ییک‌یک، ردیت و دیگر سایت‌ها به‌صورت ناشناس فرستاده می‌شوند. بی‌مسئولیتی بدترین بخش‌های وجودمان را بروز می‌دهد.

برای مدت‌های بسیار طولانی، انسان‌ها در قبایل و گروه‌هایی زندگی کرده‌اند که هر کاری پیدا و آشکار بود و هیچ رازی وجود نداشت. ذهن‌هایمان با نظارت مشترکِ همیشگی تکامل یافته‌اند. از نظر تکاملی، نظارت مشترک در سرشت‌مان است. بر خلاف بدبینی مدرن‌مان، بر این باورم که جهانی دایره‌وار با نظارت مشترک همیشگی پس زده نمی‌شود، چون انسان‌ها میلیون‌ها سال به همین شیوه زندگی کرده‌اند و اگر چنین نظارتی منصفانه و متقارن باشد، با آن راحت خواهند بود.

«باید در سال‌های آتی انتظار صفحات نمایش بیشتر، پیگیری شدن بیشتر و بیشتر از بین رفتن حریم شخصی را داشته باشیم».

در مقایسه با چیزهایی که می‌توانیم بدانیم، هیچ چیزی نمی‌دانیم.

پرسشی خوب دنبال پاسخ درست نیست. پرسشی خوب پاسخی آنی ندارد. پرسشی خوب پاسخ‌های موجود را به چالش می‌کشد. پرسشی خوب پرسشی است که با شنیدن آن شب و روز دنبال پاسخش می‌گردید، ولی تا پیش از پرسیدنش نمی‌دانستید برای‌تان مهم است.