بریده‌هایی از کتاب ظلمات سپید

«تعجب می‌کنم که چرا معمولاً جهنم به‌عنوان مکانی گرم تصور می‌شود. عذابِ سرمای یخ بسیار بیشتر است.»

«اینجا مثل یک بهشت کوچک است.»

«من باور دارم که هر انسانی باید با تمام وجود تلاش کند که زندگی‌اش شبیه یک هدیهٔ الهی باشد.»

«موفقیت پایان راه نیست، همچنان که شکست کسی را نمی‌کشد. چیزی که ارزشمند است، شهامت ادامه دادن است»

شکلتون که شعر را «داروی مورد نیاز ذهن» می‌دانست

خوب می‌دانست که اگر به‌طور کامل روی طول سفرش تمرکز کند هرگز نمی‌تواند تمامش کند و برای همین در ذهنش سفر را به قطعات کوچک تقسیم کرد و مرحله به مرحله پیش می‌رفت. بعدها در پیام صوتی‌اش گفت: «باید تکه تکه‌اش کنم. مرحله به مرحله و در هر لحظه به همان مرحله فکر کنم.»

«همیشه کمی بیش‌تر... همیشه کمی بیش‌تر.»

وقتی داشت به سوالات شنوندگان رادیو در مورد این که چطور در این شرایط دوام می‌آورد جواب می‌داد گفت که موضوع بیش‌تر از این که به قدرت جسمانی ربط داشته باشد به این ربط دارد که چطور ذهن قوی داشته باشی و این چیزی نیست که حتی با ساعت‌ها تمرین در باشگاه بتوان به آن رسید.

«موفقیت پایان راه نیست، همچنان که شکست کسی را نمی‌کشد. چیزی که ارزشمند است، شهامت ادامه دادن است»

«موفقیت پایان راه نیست، همچنان که شکست کسی را نمی‌کشد. چیزی که ارزشمند است، شهامت ادامه دادن است»

«من شیفتهٔ سطح فوق‌العاده‌ایی از سرسختی‌ای شدم که این مردان از خود نشان می‌دادند.»

«زندگی به مانند هدیه»

رابرت براونینگ روی آن حک شده بود: «من باور دارم که هر انسانی باید با تمام وجود تلاش کند که زندگی‌اش شبیه یک هدیهٔ الهی باشد.»

در کتابی نقل قولی از شکلتون خوانده بود که بعد از نابودی کشتی استقامت گفته بود؛ «هر مردی باید به دنبال نشانه‌هایی باشد که زندگی‌اش را تغییر می‌دهند.»

: «موفقیت پایان راه نیست، همچنان که شکست کسی را نمی‌کشد. چیزی که ارزشمند است، شهامت ادامه دادن است»

به‌طور مرتب سایر افراد شرکت‌کننده در این برنامه را می‌دید که ناتوان شده و از ادامهٔ آزمایش انصراف می‌دادند؛ اما او معتقد بود اغلبْ این ذهن‌های آن‌ها بود که قبل از بدنشان از ادامهٔ مسیر دست می‌کشید.

«انسان‌ها به دلایل مختلفی به فضاهای دست نیافته می‌روند. برخی از آن‌ها به سادگی به عشق ماجراجویی راهی این سفر می‌شوند و برخی دیگر از تشنگی و اشتیاق دانش و عده‌ای هم به جست‌وجوی زمزمه‌های اسرارآمیز روانهٔ افسون این مکان‌های ناشناخته می‌شوند.»

برای یک سفر اکتشافی همراه شدن با افرادی با خصوصیات ویژه؛ «اول خوش‌بینی، دوم صبر، سوم استقامت فیزیکی، چهارم کمال‌گرایی، پنجم و آخر شجاعت» بسیار ضروری است.

برای ورزلی نزدیک‌تر شدن به شکلتون راهی برای نزدیک‌شدن به خودش بود. در یک مصاحبه او از ویژگی‌های شکلتون که تحسینشان می‌کرد نام برده بود؛ از خوش‌بینی و صبر، شجاعت و توانایی منحصربه‌فرد او در تأثیر گذاشتن روی اعتمادبه‌نفس آدم‌ها و خارج کردن گروه از وضعیت‌های بحرانی و خطرناک.

«تعجب می‌کنم که چرا معمولاً جهنم به‌عنوان مکانی گرم تصور می‌شود. عذابِ سرمای یخ بسیار بیشتر است.»

حقیقتی در مورد بسیاری از ماجراجویان وجود دارد؛ آن‌ها در ماجراجویی علاوه بر تلاش بیرونی برای غلبه بر سختی‌ها درگیر نوعی جست‌وجوی درونی هم هستند

«تعجب می‌کنم که چرا معمولاً جهنم به‌عنوان مکانی گرم تصور می‌شود. عذابِ سرمای یخ بسیار بیشتر است.»

وقتی داشت به سوالات شنوندگان رادیو در مورد این که چطور در این شرایط دوام می‌آورد جواب می‌داد گفت که موضوع بیش‌تر از این که به قدرت جسمانی ربط داشته باشد به این ربط دارد که چطور ذهن قوی داشته باشی و این چیزی نیست که حتی با ساعت‌ها تمرین در باشگاه بتوان به آن رسید.

آن‌ها برای ماه‌ها در سرزمینی از یخ چادر زدند و اردوگاهی به نام «شکیبایی» برپا کردند. فرانک ورزلی نوشته است: «تعجب می‌کنم که چرا معمولاً جهنم به‌عنوان مکانی گرم تصور می‌شود. عذابِ سرمای یخ بسیار بیشتر است.»

پیروزی ذهن و توانایی انسان بر قلمروی طبیعت و قدرت‌های آن، کاری است که ما را بالاتر از یکنواختی زندگی روزمره قرار می‌دهد.

نانسن دربارهٔ این‌که چرا درد و رنج اکتشاف را به جان می‌خرد نوشته بود: «چرا؟ به خاطر اکتشافات بزرگ جغرافیایی؟ نتایج مهم علمی؟ آه نه. این چیزها برای آدم‌های خاص در مرحلهٔ دوم هستند. این درد و رنج چیزی است که همهٔ مردم نمی‌توانند درک کنند.»

موضوع بیش‌تر از این که به قدرت جسمانی ربط داشته باشد به این ربط دارد که چطور ذهن قوی داشته باشی و این چیزی نیست که حتی با ساعت‌ها تمرین در باشگاه بتوان به آن رسید.

موضوع بیش‌تر از این که به قدرت جسمانی ربط داشته باشد به این ربط دارد که چطور ذهن قوی داشته باشی و این چیزی نیست که حتی با ساعت‌ها تمرین در باشگاه بتوان به آن رسید.

«موفقیت پایان راه نیست، همچنان که شکست کسی را نمی‌کشد. چیزی که ارزشمند است، شهامت ادامه دادن است»