بریده‌هایی از کتاب مادر

برای همه بهترین یاور، مادر است.

من بلد نیستم روضه بخوانم... علی، ولیِّ منتخب خدا بود و فاطمه (س) سرور زنان اهل‌بهشت... علی، «لافتی...» در شأنش آمده بود، فاطمه (س) علتِ خلقت حساب شده بود... روضه خواندنی نیست، فهمیدنی است... آسمان و زمین گریه می‌کنند بر فاطمه (س) و حسین.

با چه کسی رفت‌وآمد می‌کنی؟ هم‌نشینت، هم‌کلامت، هم‌قدمت، هم‌فکر و همراهت کیست؟ اثر می‌گذارد... حتما!

باید جریان داشته باشی راکد اگر بمانی بوی تعفن می‌گیری.

ارزش زن و مرد را چه کسی باید تعیین کند؟ مگر نزد خدا بین آن‌دو فرقی است؟ هیچ‌وقت هیچ‌کس ندیده که پیامبر خدا برای مردها جایگاهی بالاتر از زن‌ها قائل باشد هر دو مخلوق خدا بودند و هستند و هر دو از نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی... از روح خداست که هستند. زن‌ها پایهٔ خانه‌اند و خانواده پایهٔ جامعه.

امیرمؤمنان (ع) فرموده است: هرگاه تنگدست شدید، صدقه بدهید و با این کار با خدا معامله کنید.

مؤمن هر چه که دوست دارد برای خودش داشته باشد هر اتفاق خوب که برای خودش می‌طلبد هر چه... برای دیگران هم همان را می‌خواهد. این یعنی: دل‌های پاک محبت‌های بی‌توقع کینه‌های از بین رفته حسادت‌های ریشه‌کن شده و خدایی که همین نزدیکی است.

پدر اصالت است! مادر ریشه است! برای فرزندی، برای نسل آینده‌ای که می‌خواهند پایه‌اش را بگذارند. دنیای روحی پدر، عوالم فکری مادر، لقمه‌ای که می‌جوند، صدایی که می‌شنوند، کلامی که می‌گویند... همه و همه در نسل آن‌ها اثر دارد. نگاه پاک، کلام راست، فکر درست، لقمهٔ طیب. این‌که می‌خواهی چه نسلی پرورش بدهی، بسته به خودت است. نَفْس یا خدا...

مادر مدیر است. قاضی نیست. تمام عالم بر محور مادر می‌چرخد. محور فاطمهٔ زهرا. این را خدا بنا نهاده است. شیطان دارد نقش مادری را کمرنگ می‌کند، بی‌قدر و قیمت نشان می‌دهد. مادر، معدن است. ذخیره‌اش تمام نمی‌شود. هیچ شغلی به پای مادری نمی‌رسد...

اگر دنیا را بخواهید، خدا دنیا را توی دست‌وبالتان می‌ریزد اگر لذت آخرت بخواهید، خدا آخرت را می‌دهد و هم دنیا را دنیا، لذت پول دارد و شهرت و شهوت... و غم همهٔ این‌ها و آخرت لذت آرامش و نگاه گرم خدا را تا خودت چه بخواهی!

کار بیرون از خانه، درون خانه، اگر برای خدا باشد مجاهد حساب می‌شوی. زن باشی یا مرد اگر اعمالت داخل و بیرون رنگ رضایت خدا بگیرد مقبول است.

دنیا... مساوی است با تلاش. هیچ بشری پیدا نمی‌شود که از فرشته‌ها بالاتر رفته باشد جز آن‌که دست در دست قدرت و محبت خدا با سختی‌ها دست‌وپنجه نرم کرده باشد. هرکس در این میدان خوب جنگید، درجه‌اش نزد خدا بالاتر است. هرکس پاپس کشید و برید؛ می‌ماند پای در گِل... پیامبر و امت ندارد... همه در وسط میدان سختی‌ها آزموده می‌شوند.

جبرییل گفت: - نامش در زمین فاطمه است اما در آسمان، منصوره. - منصوره... - او در آسمان دوست‌دارانش را یاری می‌کند و روی زمین فاطمه است، چون شیعیان خود را از آتش جدا می‌کند. بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۴ و ۵

مادر مدیر است. قاضی نیست. تمام عالم بر محور مادر می‌چرخد. محور فاطمهٔ زهرا. این را خدا بنا نهاده است. شیطان دارد نقش مادری را کمرنگ می‌کند، بی‌قدر و قیمت نشان می‌دهد. مادر، معدن است. ذخیره‌اش تمام نمی‌شود. هیچ شغلی به پای مادری نمی‌رسد...

نزدیک غروب جمعه، وقتی آسمان رنگ تیره و روشنش می‌شد نارنجی و قرمز، مادر سر جایِ همیشگیِ نمازش، سجاده را باز می‌کرد و ذکر دعا و نمازش، چشم‌گیر می‌شد. و نوای دعایش عالم‌گیر... پیامبر (ص) فرموده بود: - هر مسلمانی در این ساعت‌ها درخواست خیری از خدا بکند، جواب می‌گیرد. معانی الاخبار، ص ۳۹۹ می‌گویند عصر جمعه‌ها دل گیر است. اما عصر جمعه‌ها یک فرصت طلایی است خدا زمان گذاشته که تو بیایی... بخواهی... مستجاب کند. اللهم صل علی محمد و آل محمد... اللهم عجل لولیک الفرج... فقط همین!

خدا کمک می‌کند. تو تلاشت را بکن. یک وقت‌هایی راه‌حلی بی‌نظیر، سختی را برایت مثل آب خوردن می‌کند. از سرچشمه است؛ تازه و گوارا.

یعنی همهٔ حواست به مشکل خودت نباشد آن‌قدر سر در گریبان زندگی‌ات نباش که اطراف را نبینی. گاهی سر بلند کن برای کمک به دیگری خدا سربلندت می‌کند...

همهٔ خوبان عالم! در این دنیا اگر از طرف آسمان یاری نشوند در خیلی از کارها درمانده می‌شوند. برای همه بهترین یاور، مادر است. مادری که مادری‌اش محبت دارد، لطافت دارد، عزت دارد... ارزش دارد. این مادر اگر فاطمهٔ زهرا باشد و این یاوری اگر از جانب او باشد یاری شونده... به آسمان رَوَد و کار آفتاب کند.

علی (ع) گاهی فراغت داشت، این گاهی‌ها را می‌گذاشت در اختیار فاطمه (س)، کارهای خانه همیشگی بود. تقسیم می‌شد و علی (ع) جارو می‌کرد، آسیاب می‌کرد، هیزم می‌آورد، ظرف‌ها را آب می‌کرد، نان می‌پخت، با بچه‌ها بازی می‌کرد...

پدر اصالت است! مادر ریشه است!

هرکسی ارزشی دارد. یکی اندازهٔ ماشین می‌ارزد. یکی قیمتش به اندازهٔ خانه است. یکی تجملات، یک قدرت، یکی پست و مقام... به‌هرحال چند میلیونی بالا و پایین می‌شود و با مُردنش هم خاک و تمام... اما بعضی ماندگارند. صدسال می‌گذرد؛ نامشان می‌درخشد هزارسال می‌گذرد نامشان، سردرِ خانه‌ها و نامه‌ها می‌شود و... خودت باید انتخاب کنی!

با چه کسی رفت‌وآمد می‌کنی؟ هم‌نشینت، هم‌کلامت، هم‌قدمت، هم‌فکر و همراهت کیست؟ اثر می‌گذارد... حتما!

بی نور فاطمه (س) نمی‌شود به خوش‌بختی رسید.

بعضی لحظه‌ها را دریابید. چون تمام لحظه‌های یک عمر بسته به آن «بعضی‌ها» دارد! خواب بمانی جا می‌مانی...

یک خانهٔ کاهگلی بود از این قدیمی‌ها که وقتی واردش می‌شوی از در و دیوارش انرژی‌های مثبت می‌خورد به سر و صورتت. به‌قول دوستی، خانه روشن است انگار... اول حیاط بود، بعد هم اتاق‌ها. وسایل خانه خیلی کم و معمولی بود. اما یک چیزهای نابی از اهل خانه تعریف کرده بودند که حسّت حسرت این را می‌خورد؛ کاش حداقل یک‌ساعتی می‌توانستم در فضای این خانه و اهل و عیالش مهمان باشم یا حداقل بشود یکی‌دو ساعتی ماند و به دیوارهایش تکیه زد..

پدر اصالت است! مادر ریشه است! برای فرزندی، برای نسل آینده‌ای که می‌خواهند پایه‌اش را بگذارند. دنیای روحی پدر، عوالم فکری مادر، لقمه‌ای که می‌جوند، صدایی که می‌شنوند، کلامی که می‌گویند... همه و همه در نسل آن‌ها اثر دارد. نگاه پاک، کلام راست، فکر درست، لقمهٔ طیب. این‌که می‌خواهی چه نسلی پرورش بدهی، بسته به خودت است. نَفْس یا خدا...

هیچ شغلی به پای مادری نمی‌رسد...

- فاطمه در خانه خیلی کار دارد. من گفتم از شما یاری بخواهد. پیامبرخدا رمزی داشت که باید فاش می‌شد. و چه کسی شایسته‌تر از فاطمه! - چیزی یادت می‌دهم که بهترین است فاطمه‌جان! هربار ۳۴ مرتبه الله‌اکبر، ۳۳ مرتبه الحمدلله و ۳۳ مرتبه سبحان‌الله بگویید. قفل‌ها وقتی باز می‌شود، صورت‌ها دیدنی است. حال اگر رمز قفل از آسمانی آمده باشد، دل‌ها تجلی نور و نسیم بهشتی می‌شود. لبخند جزء جدانشدنی صورت اهل خانه شد... فاطمه (س) برای تشکر پدر را در آغوش گرفت و بوسید و گفت: - راضی‌ام به رضای خدا و رسولش. و سه بار این را زمزمه کرد. بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۸۲

و خدا عرش و فرشتگان را به شور و خروش انداخت: - ای ملائکهٔ من، ای عرشیان، خلقت آسمان، زمین پهناور، ماه تابان، خورشید درخشان، دور فلک، دریای جاری، کشتی گردان، همه را خلق کردم فقط فقط فقط به خاطر محبت این پنج نفری که عبا بر سرشان است. جبرییل به وجد آمد. -پروردگارا... چه کسانی؟ و خدا عرش را با نامشان نورانی کرد: - اهل‌بیت نبوتند. مرکز رسالتند. فاطمه و پدرش. فاطمه و همسرش. فاطمه و حسن و حسینش!

جهیزیهٔ فاطمه (س) این‌ها بود: پیراهن و روسری، کوزه و آفتابهٔ سفالی، دو تشک و چهار بالش، پرده و حصیر، آسیاب دستی، تشت مسی و مَشک چرمی، یک ظرف و بادیه! وسایل علی (ع) برای آغاز زندگی مشترک هم این‌ها بود: یک چوب‌لباسی، یک متکا، مَشک و الک و یک پوست گوسفند. دهان اصحاب واماند. یعنی وسایل را که می‌بردند تا در خانه بگذارند متعجب می‌شدند. چه بی‌زرق‌وبرق و ساده! خوش‌بخت می‌شوند یعنی؟